۱۳۹۸-۱۲-۱۵، ۰۵:۰۴ عصر
در انتخاب پارچه برای دوخت شلوار زنانه شاخص هایی مانند گرماژ، کشسانی، و ثبات رنگی و سایشی پارچه اهمیت اساسی دارند.
•
گرماژ پارچه
گرماژ پارچه هایی که برای شلوار زنانه استفاده می شود، معمولا پایین تر از پارچه های شلوار مردانه است. به طور مثال، گرماژ پارچه کتان و جینی که برای شلوار مردانه استفاده می شود، از ۴۰۰ به بالا است ولی گرماژ این پارچه ها در شلوار زنانه ۲۵۰، ۲۸۰ و نهایتا تا ۳۰۰ گرم است. هر چه گرم پارچه پایین تر باشد، پارچه نازک تر می شود. معمولا گرماژ شلوارهای پاییزی به ۳۰۰ تا ۳۲۰ گرم می رسد، ولی هیچ پارچه تابستانی نداریم که گرماژ آن از ۲۸۰ بالاتر باشد.
•
کشسانی پارچه
اکثر پارچه هایی که برای شلوار مردانه استفاده می شود را می توان برای زنانه نیز استفاده کرد، اما تفاوتی که پارچه شلوار زنانه با مردانه دارد در کشسانی پارچه است. پارچه های زنانه نسبت به مردانه، کشسانی بیشتری دارند. علت به کارگیری پارچه های کشسان در شلوار زنانه این است که سایز اکثر خانم های ایرانی در قسمت دور باسن و گودی کمر، با سایزبندی استاندارد تفاوت دارد. اگر بخواهیم شلوار به خوبی روی کمر و باسن بنشیند، باید از پارچه های کشسان استفاده کنیم. به طور کلی اگر پارچه کمی کش داشته باشد، بسیار بهتر است.
برای افراد خیلی چاق اگر بخواهند شلواری شکیل داشته باشند، باید حتما از پارچه کشسان، استفاده کنند. کلا پارچه هایی که از سمت پود کمی کش داشته باشند بسیار مناسب شلوار زنانه هستند: مثل بنگال، جین طرح لی و انواع کرپ.
معمولا پارچه هایی با کشسانی زیاد، قوام کمی دارند و نازک هستند. با این پارچه ها نمی شود شلوار زنانه کمردار تولید کرد و معمولا کمر کش هستند؛ مثل شلوارهای ریون.
انواع و کاربردهای پارچه هایی که در شلوار زنانه استفاده می شوند
• پارچه های مناسب برای شلوار زنانه، باید کمی ریزش داشته باشد.
• پارچه مرویجت: در گذشته این نوع پارچه با گرماژ بالا و رنگ مشکی برای کارهای زمستانی بسیار استفاده می شد.
• پارچه کتان و جین: پارچه هایی مثل کتان و جین، دوام بیشتری دارند. کشسانی پارچه کتان در عرض آن است.
• پارچه گاباردین: در دسته پارچه های کرپ قرار می گیرد، گرم بالای آن چون آهار بیشتری دارد به اسم ترک نیز شناخته می شود. گاباردین چند نوع دارد: کجراه و صابونی که در اصطلاح به آن کریستال می گویند. این پارچه خاصیت کشسانی ندارد و بیشتر در شلوار زنانه رسمی و اداری استفاده می شود.
• پارچه نیل: نیل از پارچه های دیگری است که در شلوار زنانه به کار می رود. معمولا نیل هایی که استفاده می شوند، مارک سایبر و زاک دارند. کشسانی پارچه های نیل در طول پارچه است. پارچه نیل به پارچه هایی اطلاق می شود که رنگ آن ها خام است؛ یعنی پارچه شسته نشده و وقتی به پارچه دست بزنید، رنگ زیادی می دهد. این پارچه ها باید سنگ شور شوند. خوبی این پارچه ها این است که شسته می شوند. به طور مثال شلواری از جنس نیل سورمه ای را در نظر بگیرید. اگر پشت پارچه سیاه باشد، پس از شست و شو معمولا رنگ های آبی تیره از آن در می آید. هر چه مقدار موادی که برای شست و شو استفاده می شود که معمولا آب ژاول و سود است، بیشتر باشد، رنگ پارچه روشن تر می شود. نیل های پشت سفید به آبی پر رنگ، آبی کم رنگ و آبی آسمانی تبدیل می شوند؛ حتی می توان آن ها را به رنگ سفید نیز در آورد. نیل هایی که پشت آن ها رنگی یا مشکی است، نهایت تغییر رنگی که می کنند این است که به شکل آبی پر رنگ در می آیند (بسته به محلولی که استفاده می شود، از بنفش پررنگ تا آبی پررنگ می توان این رنگ ها را در آورد).
• پارچه بنگالی: کشسانی این پارچه ها در طول پارچه است، نه در عرض آن. پارچه های بنگالی حدود ۶ سال است که در بازار شلوار زنانه موجود هستند.
• پارچه های دیور و دورس: سری پارچه هایی که برای شلوارهای اسلش بکار می روند معمولا جنس دیور و دورس هستند. دیور و دورس پارچه هایی کشسان و پر کاربرد هستند. پارچه دورس، نوعی پارچه است که با الیاف پنبه بافته می‌شود و نسبت به دیگر پارچه های نخی ضخیم تر و مقاوم تر، و دارای انواع دو نخ و سه نخ است که از آن برای دوخت البسه گرم کن ورزشی استفاده می کنند. پارچه دیور با دستگاه های گرد بافت، بافته می شود.
• پارچه لک: پارچه دیگری به اسم لک وجود دارد که در بازار به سوارکاری نیز شناخته می شود. این کار مدتی به شدت در بازار بورس بود و فروش فوق العاده ای داشت اما امروزه فروش چندانی ندارد. در حال حاضر از لک به خاطر کشسانی زیاد، قوام و رنگ آن بیشتر در کارهای بازاری استفاده می شود.
• پارچه تیار: دو نوع دارد، تیار کجراه و پاناما یا پادینا. گرماژ تیار کجراه بالا است و در دسته پارچه های زمستانی قرار می گیرد. تیار پاناما یا پادینا، به هیچ عنوان کشسان نیست و جزو کارهای نخی محسوب می شود و بسیار سبک و راحت است. این پارچه بیشتر برای کارهای تابستانه و بهاره استفاده می شود. از این پارچه مانتو نیز تهیه می شود.
• مخمل: از پارچه های مشتری پسند و بازار پسند است که چند نوع دارد: کبریتی که معمولا نازک است و کشسانی زیادی دارد و برای کارهای ساپورتی می توان از آن ها استفاده کرد. دیگری مخمل کوبیده است که می توان آن را به شکل جین تولید کرد. گرماژ آن بالا و بسیار گرم است و برای شلوار زنانه زمستانی استفاده می شود.
• پارچه پنبه ای: این نوع پارچه برای شلوار زنانه غیررسمی بسیار مناسب و محبوب است.
• پارچه لینن: این پارچه از نخ طبیعی درست می شود و محکم تر، سفت تر و پرجلوه تر از پارچه پنبه ای است. پارچه لینن به آسانی چروک می شود و به نگهداری بیشتری نسبت به پارچه پنبه ای احتیاج دارد. لینن، پارچه کلاسیکی برای شلوار زنانه تابستانی است.
• پارچه های نایلون، اکریلیک، پلی استر و ریون: این پارچه ها مصنوعی هستند، راحت تر تمیز می شوند، اما دوام و ظاهر پارچه های پشمی و پنبه ای را ندارند. در بافت این پارچه ها معمولا از الیاف طبیعی نیز استفاده می شود تا کیفیت بهتری داشته باشند. این پارچه های مصنوعی معمولا در شلوارهای مخصوص محیط کار استفاده می شوند.
• پارچه ابریشمی: بهترین پارچه طبیعی است و هیچ پارچه ای درخشندگی، مقاومت و دوام پارچه ابریشمی را ندارد. ابریشم از سایر پارچه ها گران تر و نگهداری آن دشوارتر است. ابریشم برای لوکس ترین شلوارهای زنانه به کار می رود.
• پارچه اسپاندکس: اسپاندکس، پارچه ای کشسان است و اغلب در ترکیب پارچه ها برای ایجاد کشسانی به کار می رود. از اسپاندکس در جین های کشی و شلوارهایی مثل شلوار یوگا استفاده می شود. لاکرا یکی از نام های تجاری اسپاندکس است.
• پارچه پشمی: بهترین انتخاب برای شلوارهایی است که در آب و هوای سرد استفاده می شوند.
• پارچه های آهاردار: معمولا برای شلوار مردانه استفاده می شود. پارچه های آهاردار برای شلوار زنانه مناسب نیستند.
به طور کلی، پارچه های مناسب برای شلوارهای اسپرت، کتان، کتان کش و لینن هستند. برای شلوارهای راحتی، معمولا از مخمل ساده، تریکو و لینن های لطیف استفاده می شود. برای شلوارهای کلاسیک، پارچه های فاستونی، کرپ و گاباردین بسیار مناسب هستند. برای شلوارهای مخصوص مهمانی، در برخی موارد از تافته و یا ساتن امریکایی استفاده می شود.
شلوارپارچه
البته استاندارد جهانی دور باسن و کمر را چه کسی تعیین کرده که زنان ایرانی ندارند خدا می داند
•
گرماژ پارچه
گرماژ پارچه هایی که برای شلوار زنانه استفاده می شود، معمولا پایین تر از پارچه های شلوار مردانه است. به طور مثال، گرماژ پارچه کتان و جینی که برای شلوار مردانه استفاده می شود، از ۴۰۰ به بالا است ولی گرماژ این پارچه ها در شلوار زنانه ۲۵۰، ۲۸۰ و نهایتا تا ۳۰۰ گرم است. هر چه گرم پارچه پایین تر باشد، پارچه نازک تر می شود. معمولا گرماژ شلوارهای پاییزی به ۳۰۰ تا ۳۲۰ گرم می رسد، ولی هیچ پارچه تابستانی نداریم که گرماژ آن از ۲۸۰ بالاتر باشد.
•
کشسانی پارچه
اکثر پارچه هایی که برای شلوار مردانه استفاده می شود را می توان برای زنانه نیز استفاده کرد، اما تفاوتی که پارچه شلوار زنانه با مردانه دارد در کشسانی پارچه است. پارچه های زنانه نسبت به مردانه، کشسانی بیشتری دارند. علت به کارگیری پارچه های کشسان در شلوار زنانه این است که سایز اکثر خانم های ایرانی در قسمت دور باسن و گودی کمر، با سایزبندی استاندارد تفاوت دارد. اگر بخواهیم شلوار به خوبی روی کمر و باسن بنشیند، باید از پارچه های کشسان استفاده کنیم. به طور کلی اگر پارچه کمی کش داشته باشد، بسیار بهتر است.
برای افراد خیلی چاق اگر بخواهند شلواری شکیل داشته باشند، باید حتما از پارچه کشسان، استفاده کنند. کلا پارچه هایی که از سمت پود کمی کش داشته باشند بسیار مناسب شلوار زنانه هستند: مثل بنگال، جین طرح لی و انواع کرپ.
معمولا پارچه هایی با کشسانی زیاد، قوام کمی دارند و نازک هستند. با این پارچه ها نمی شود شلوار زنانه کمردار تولید کرد و معمولا کمر کش هستند؛ مثل شلوارهای ریون.
انواع و کاربردهای پارچه هایی که در شلوار زنانه استفاده می شوند
• پارچه های مناسب برای شلوار زنانه، باید کمی ریزش داشته باشد.
• پارچه مرویجت: در گذشته این نوع پارچه با گرماژ بالا و رنگ مشکی برای کارهای زمستانی بسیار استفاده می شد.
• پارچه کتان و جین: پارچه هایی مثل کتان و جین، دوام بیشتری دارند. کشسانی پارچه کتان در عرض آن است.
• پارچه گاباردین: در دسته پارچه های کرپ قرار می گیرد، گرم بالای آن چون آهار بیشتری دارد به اسم ترک نیز شناخته می شود. گاباردین چند نوع دارد: کجراه و صابونی که در اصطلاح به آن کریستال می گویند. این پارچه خاصیت کشسانی ندارد و بیشتر در شلوار زنانه رسمی و اداری استفاده می شود.
• پارچه نیل: نیل از پارچه های دیگری است که در شلوار زنانه به کار می رود. معمولا نیل هایی که استفاده می شوند، مارک سایبر و زاک دارند. کشسانی پارچه های نیل در طول پارچه است. پارچه نیل به پارچه هایی اطلاق می شود که رنگ آن ها خام است؛ یعنی پارچه شسته نشده و وقتی به پارچه دست بزنید، رنگ زیادی می دهد. این پارچه ها باید سنگ شور شوند. خوبی این پارچه ها این است که شسته می شوند. به طور مثال شلواری از جنس نیل سورمه ای را در نظر بگیرید. اگر پشت پارچه سیاه باشد، پس از شست و شو معمولا رنگ های آبی تیره از آن در می آید. هر چه مقدار موادی که برای شست و شو استفاده می شود که معمولا آب ژاول و سود است، بیشتر باشد، رنگ پارچه روشن تر می شود. نیل های پشت سفید به آبی پر رنگ، آبی کم رنگ و آبی آسمانی تبدیل می شوند؛ حتی می توان آن ها را به رنگ سفید نیز در آورد. نیل هایی که پشت آن ها رنگی یا مشکی است، نهایت تغییر رنگی که می کنند این است که به شکل آبی پر رنگ در می آیند (بسته به محلولی که استفاده می شود، از بنفش پررنگ تا آبی پررنگ می توان این رنگ ها را در آورد).
• پارچه بنگالی: کشسانی این پارچه ها در طول پارچه است، نه در عرض آن. پارچه های بنگالی حدود ۶ سال است که در بازار شلوار زنانه موجود هستند.
• پارچه های دیور و دورس: سری پارچه هایی که برای شلوارهای اسلش بکار می روند معمولا جنس دیور و دورس هستند. دیور و دورس پارچه هایی کشسان و پر کاربرد هستند. پارچه دورس، نوعی پارچه است که با الیاف پنبه بافته می‌شود و نسبت به دیگر پارچه های نخی ضخیم تر و مقاوم تر، و دارای انواع دو نخ و سه نخ است که از آن برای دوخت البسه گرم کن ورزشی استفاده می کنند. پارچه دیور با دستگاه های گرد بافت، بافته می شود.
• پارچه لک: پارچه دیگری به اسم لک وجود دارد که در بازار به سوارکاری نیز شناخته می شود. این کار مدتی به شدت در بازار بورس بود و فروش فوق العاده ای داشت اما امروزه فروش چندانی ندارد. در حال حاضر از لک به خاطر کشسانی زیاد، قوام و رنگ آن بیشتر در کارهای بازاری استفاده می شود.
• پارچه تیار: دو نوع دارد، تیار کجراه و پاناما یا پادینا. گرماژ تیار کجراه بالا است و در دسته پارچه های زمستانی قرار می گیرد. تیار پاناما یا پادینا، به هیچ عنوان کشسان نیست و جزو کارهای نخی محسوب می شود و بسیار سبک و راحت است. این پارچه بیشتر برای کارهای تابستانه و بهاره استفاده می شود. از این پارچه مانتو نیز تهیه می شود.
• مخمل: از پارچه های مشتری پسند و بازار پسند است که چند نوع دارد: کبریتی که معمولا نازک است و کشسانی زیادی دارد و برای کارهای ساپورتی می توان از آن ها استفاده کرد. دیگری مخمل کوبیده است که می توان آن را به شکل جین تولید کرد. گرماژ آن بالا و بسیار گرم است و برای شلوار زنانه زمستانی استفاده می شود.
• پارچه پنبه ای: این نوع پارچه برای شلوار زنانه غیررسمی بسیار مناسب و محبوب است.
• پارچه لینن: این پارچه از نخ طبیعی درست می شود و محکم تر، سفت تر و پرجلوه تر از پارچه پنبه ای است. پارچه لینن به آسانی چروک می شود و به نگهداری بیشتری نسبت به پارچه پنبه ای احتیاج دارد. لینن، پارچه کلاسیکی برای شلوار زنانه تابستانی است.
• پارچه های نایلون، اکریلیک، پلی استر و ریون: این پارچه ها مصنوعی هستند، راحت تر تمیز می شوند، اما دوام و ظاهر پارچه های پشمی و پنبه ای را ندارند. در بافت این پارچه ها معمولا از الیاف طبیعی نیز استفاده می شود تا کیفیت بهتری داشته باشند. این پارچه های مصنوعی معمولا در شلوارهای مخصوص محیط کار استفاده می شوند.
• پارچه ابریشمی: بهترین پارچه طبیعی است و هیچ پارچه ای درخشندگی، مقاومت و دوام پارچه ابریشمی را ندارد. ابریشم از سایر پارچه ها گران تر و نگهداری آن دشوارتر است. ابریشم برای لوکس ترین شلوارهای زنانه به کار می رود.
• پارچه اسپاندکس: اسپاندکس، پارچه ای کشسان است و اغلب در ترکیب پارچه ها برای ایجاد کشسانی به کار می رود. از اسپاندکس در جین های کشی و شلوارهایی مثل شلوار یوگا استفاده می شود. لاکرا یکی از نام های تجاری اسپاندکس است.
• پارچه پشمی: بهترین انتخاب برای شلوارهایی است که در آب و هوای سرد استفاده می شوند.
• پارچه های آهاردار: معمولا برای شلوار مردانه استفاده می شود. پارچه های آهاردار برای شلوار زنانه مناسب نیستند.
به طور کلی، پارچه های مناسب برای شلوارهای اسپرت، کتان، کتان کش و لینن هستند. برای شلوارهای راحتی، معمولا از مخمل ساده، تریکو و لینن های لطیف استفاده می شود. برای شلوارهای کلاسیک، پارچه های فاستونی، کرپ و گاباردین بسیار مناسب هستند. برای شلوارهای مخصوص مهمانی، در برخی موارد از تافته و یا ساتن امریکایی استفاده می شود.
شلوارپارچه
البته استاندارد جهانی دور باسن و کمر را چه کسی تعیین کرده که زنان ایرانی ندارند خدا می داند