۱۳۹۱-۵-۶، ۰۲:۴۳ صبح
درویش آباد یکی ازآثار باستانی جوین درضلع شمالی شمس آباداست.اسناد مکتوب درموردآن درکتاب ی های تاریخی به این نام موجود نیست.باکاوش درخرابه های آن چنین به دست می آید که مردمان بافرهنگی بوده اند.هنوز آثار گرما به این روستا به صورت سیمانی درآن دیده می شود.ظروف خانه هایشان بیشتر ازسفال بوده است .چون آثار سفال شکسته درخرابه های آن بیشتر به چشم می خورد.قدمت آن به درستی مشخص نیست.درزبان مردم چنین رایج است که مردم آن درحمله ی مغول قتل عام شده اند.چون کسانی که درآن جا به کند وکاو می پرداختند می گفتند به چاه هایی برخورده اند که پرازکله ی آدم بوده است.کند وکاوکنندگان درآن جا عتیقه های ارزشمندی می یافتندوچنان که یکی به علت پیدا کردن طلا معروف به حاجی برات قزل شده است.وجه تسمیه آن به علت آرام گاه درویشی است که طی سالیان دراز زیارتگاه مردم وقبله ی حاجتمندان بود.این آرامگاه درسابق به صورت دواتاق باگنبد گلی بود که قبر درویش دراتاق دومی وازگچ بود ودیوارهای آن پرازسپند بافته هایی بود که دختران برای رسیدن به آرزوهایشان درآن نصب وسنجاق هایی به آن ها نصب کرده بودند.مردم روستای اطراف درشب تحویل عید به آن جا می رفتند وقرآن های خاک خورده راورق می زدند.درروز های دوازده به در وسیزده به در نوازنده ها درآن می نواختند ودختران به صورت حلقه می رقصیدند.باگذشت زمان آن دوخانه گلی خراب شدند.که اخیراًبه همت یک خانم خیر شمس آبادی آرام گاه جدیدی برروی آن ساخته شده است..متاسفانه آثار باقی مانده ازخانه ها به وسیله ی افراد طمع کار درحال ازبین رفتن است.شایسته است اگر درجوین اداره ای مربوط به حفظ آثار باستانی است مواظب این گونه اماکن باشد.