مشاوره خانواده رایگان عطاملک

نسخه‌ی کامل: خلاصه ای از اهداف کل قران کریم در 4 آیه اول سوره مبارکه هود
شما در حال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب بندی مناسب.

متین

خلاصه ای از اهداف کل قرآن در4 آیه اول سوره مبارکه هود:‏
‏ [سوره هود (11): آيات 1 تا 4]‏
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
الر كِتابٌ أُحْكِمَتْ آياتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِنْ لَدُنْ حَكِيمٍ خَبِيرٍ (1) أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ اللَّهَ إِنَّنِي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ وَ بَشِيرٌ (2) ‏وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا ‏إِلَيْهِ يُمَتِّعْكُمْ مَتاعاً حَسَناً إِلى‏ أَجَلٍ مُسَمًّى وَ يُؤْتِ كُلَّ ذِي فَضْلٍ فَضْلَهُ وَ إِنْ ‏تَوَلَّوْا فَإِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ كَبِيرٍ (3) إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ وَ ‏هُوَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ (4)‏

ترجمه آيات
به نام خدايى كه رحمتى عمومى و رحمتى خاص متقين دارد.‏
الر. اين (قرآن) كتابى است كه آياتش همه يك غرض را مى‏رساند، غرضى كه وقتى شكافته شود به ‏صورت آيات مفصل در مى‏آيد، ‏كتابى است از ناحيه خداى حكيم و آگاه (1).‏
‏ (و آن غرض واحد) اينست كه جز اللَّه را نپرستيد كه من از ناحيه او براى بشارت و انذار شما آمده‏ام ‏‏(2).‏
و اينكه از پروردگارتان طلب مغفرت نموده سپس به سويش باز گرديد تا شما را براى مدتى معين از ‏بهره‏اى نيكو برخوردار سازد و ‏به هر صاحب كرمى آنچه از فضل و كرمش مستحق است بدهد (تو اين ‏پيام را به مردم برسان) اگر از پذيرفتنش اعراض كردند، بگو ‏كه من بر شما مى‏ترسم از عذاب روزى ‏بس بزرگ (3).‏
روزى كه بازگشتتان به سوى خدا است و او بر چيزى توانا است (4)‏
‏. بيان آيات [توحيد اصلى است متضمن تمامى تفاصيل و جزئيات معانى قرآن. و تمام تفاصيل و فروع ‏قرآن به آن اصل بر مى‏گردد]‏
اين سوره همانطور كه از آغاز و انجامش و از زمينه‏اى كه همه آياتش دارد بر مى‏آيد در اين مقام است كه غرض آيات قرآنى را با ‏همه كثرت و تشتتى كه در آنها است بيان نموده از ‏مضامين همه آنها خلاصه‏گيرى كند.‏
و خاطر نشان مى‏سازد كه اساس و جان تمامى معارف مختلفى كه آيات قرآنى متضمن آن است يك ‏حقيقت است. اگر قرآن كريم سخن ‏از معارف الهى دارد و اگر در باره فضايل اخلاقى سخن مى‏گويد و ‏اگر احكامى در باره كليات عبادات و معاملات و سياسات و ‏ولايتها تشريع مى‏كند و اگر از اوصاف ‏خلايقى از قبيل: عرش، كرسى، لوح، قلم، آسمان، زمين، فرشتگان، جن، شيطانها، گياهان، ‏حيوانات و ‏انسان سخن به ميان مى‏آورد، و اگر در باره آغاز خلقت و انجام آن حرف مى‏زند و بازگشت همه را ‏نخست به سوى فنا و ‏سپس به سوى خداى سبحان مى‏داند و خبر از روز قيامت و قبل از قيامت، يعنى از ‏عالم قبر و برزخ مى‏دهد و از روزى خبر مى‏دهد ‏كه همه براى رب العالمين و به امر او بپا مى‏خيزند، ‏و همه در عرصه‏اى جمع گشته سؤال و بازخواست و حساب و سنجش و گواهى ‏گواهان را مى‏بينند، و ‏در آخر بين همه آنان داورى شده گروهى به بهشت و جمعى به دوزخ مى‏روند، بهشت و دوزخى كه ‏داراى ‏درجات و دركاتى هستند، و نيز اگر بين هر انسانى و بين عمل او، و نيز بين عمل او و سعادت و ‏شقاوت او، و نعمت و نقمت او، و ‏درجه و دركه او، و متعلقات عمل او از قبيل وعده و وعيد و انذار و ‏تبشير از راه موعظه و مجادله حسنه و حكمت رابطه برقرار ‏دانسته و در باره آن رابطه‏ها سخن ‏مى‏گويد، همه اينها بر آن يك حقيقت تكيه دارد و آن حقيقت چون روح در تمامى آن معارف جريان ‏يافته ‏و آن يك حقيقت، اصل و همه اينها شاخه و برگ آنند، آن حقيقت، زير بنا و همه اينها كه دين خدا را ‏تشكيل مى‏دهند بر آن پايه بنا ‏نهاده شده‏اند، و آن يك حقيقت عبارت است از توحيد حق تعالى، البته ‏توحيدى كه اسلام و قرآن معرفى كرده، و آن اينست كه انسان ‏معتقد باشد به اينكه خداى تعالى رب همه ‏اشياى عالم است و غير از خداى تعالى در همه عالم ربى وجود ندارد، و اينكه انسان به تمام ‏معناى كلمه ‏تسليم او شود و حق ربوبيت او را اداء كند و دلش جز براى او خاشع نگشته، بدنش جز در برابر او ‏خضوع نكند، خضوع ‏و خشوعش تنها در برابر او- جل جلاله- باشد.‏
و اين توحيد، اصلى است كه با همه اجمالى كه دارد متضمن تمامى تفاصيل و جزئيات معانى قرآنى ‏است، چه معارفش و چه شرايعش. ‏و به عبارتى اصلى است كه اگر شكافته شود همان تفاصيل مى‏شود، ‏و اگر آن تفاصيل فشرده شود به اين اصل واحد برگشت مى‏كند.‏
‏ [آهنگ و غرض كلى سوره هود و كيفيت و مكان نزول آن‏]‏
پس، اين سوره همه معارف قرآنى را نخست در اين چهار آيه اول بطور اجمال ذكر‏ نموده، سپس در طول سوره به تفصيل آن ‏مى‏پردازد، البته آن تفصيل را در قالب انذار و تبشير ريخته، ‏انذار و تبشيرى كه با ذكر سنت جارى خدا در بندگان و ايراد اخبار امتهاى ‏گذشته و داستان اقوام نوح و ‏هود و صالح و لوط و شعيب و موسى، و سرنوشتى كه استكبار از پذيرفتن دعوت الهى و نيز افساد در ‏‏زمين و اسراف در اين فساد انگيزى دارد صورت گرفته، و نيز به توصيف وعده‏هاى الهى براى مؤمنين ‏و صاحبان اعمال صالح و ‏توصيف تهديدهايى كه خدا به طبقه كفار و تكذيبگران آياتش داده پرداخته و در ‏خلال اين مسائل امور ديگرى از معارف الهى راجع به ‏توحيد، نبوت و معاد نيز خاطر نشان شده است.‏
پس، اين كتاب كريم با تشتت آيات و تفرق ابعاضش جز يك غرض را دنبال نمى‏كند، غرض واحدى كه ‏در هر موردى شكلى خاص به ‏خود مى‏گيرد، در يك مورد اصلى دينى، و در موردى ديگر حكمى ‏اخلاقى، و در جايى ديگر حكمى شرعى و يا سياسى و يا قضايى و ‏يا غير آن است، بطورى كه هر قدر ‏از ريشه به سوى شاخه و از شاخه به شاخه‏هاى باريك‏تر برده شود از آن معناى واحد محفوظ خارج ‏‏نگشته و آن غرض اصلى گم نمى‏شود. پس آن ريشه، اصلى است واحد كه وقتى تجزيه و تركيب ‏مى‏شود به صورت يك يك آن اجزاء و ‏تفاصيل عقايد و اخلاق و اعمال در مى‏آيد، و آن عقايد و اخلاق و ‏اعمال وقتى تحليل مى‏شود به شكل آن ريشه اصلى و آن روح دويده ‏در همه آنها در مى‏آيد.‏
و بنا بر اين، توحيد خداى تعالى اگر آن طور كه لايق ساحت قدس و عزت و كبريايى او است در نظر ‏گرفته شود، آن توحيد در مقام ‏اعتقاد مثلا به صورت اثبات اسماء و صفات حسناى الهى و اعتقاد داشتن ‏به آنها در مى‏آيد، و در مقام اخلاق، آدمى را متخلق به اخلاق ‏كريمه‏اى از قبيل رضا، تسليم، شجاعت، ‏عفت، سخاء و ... و مبراى از صفات رذيله مى‏سازد، و در مرحله عمل وادار به اعمال ‏صالح و تقواى ‏از محرمات الهى مى‏كند.‏
و اگر خواستى مى‏توانى اينطور بگويى كه: توحيد خالص باعث مى‏شود آدمى در هر يك از مراتب عقايد ‏و اخلاق و اعمال، همان را ‏داشته باشد كه كتاب الهى از انسانها خواسته و به آن دعوت كرده است، هم ‏چنان كه آنچه قرآن كريم از اين مراتب و از اجزاء آن بيان ‏كرده هيچ يك را بدون توحيد خالص تحقق ‏پذير نمى‏داند.‏ ‏‏ ترجمه الميزان، ج‏10، ص: 201‏ ارسال توسط: متین