مشاوره خانواده آنلاین رایگان عطاملک

داستان و حکایت جدید زاغ و روباه به روایت روح الله تشکری صالح 


"زاغکی قالب پنیری دید                 به دهن بر گرفت و زود پرید "
رفت تا بر درخت بنشیند                  بهر سفره اش یک دسر چیند
دید اما درخت پیدا نیست                  صد دل اما یکیش شیدا نیست
از سفور محل سراغ گرفت               پاسخش گفت و قلب زاغ گرفت
گفت از خط مترو و ویژه                    از آدامس خروس و آویژه
ما جرا های سخت و بنیان کن           شهر وندان خوشگل و مانکن
بعدجُستن به سمت غرب وبه شرق          پر زد و رفت روی یک تیر برق
دید اما که دود بسیار است                مردمان حسود بسیار است
گفت باید روم برون از شهر             بندر گز و یا سوی نوشهر
شهر یا ده به غیر این تهران             یزد و کرمان سنندج و مهران
                                      ***
زاغک خسته از ملال سفر               چونکه دیگر نداشت حال سفر
خواست تا اندکی بیاساید                  خستگی را زبال بزداید
دید یک شاخه ی بلند و دراز            بود مانند گردن یک غاز
جنسش آهن و یا که سیمان بود          دوربین بود و پایه ی آن بود
دور بینی که کنترل می کرد             کنترل فرد پشت رُل می کرد
رفت و بالای میله اش بنشست          بالهای سیاه خود را بست
بود آن دور بین سر راهی              "که از آن می گذشت روباهی"
بر اساس روال هر ساله                 حسب دستور عمه و خاله
"روبه پر فریب و حیلت ساز"        رفت نزدیک زاغ و کرد آواز
گفت به به چه زاغ زیبایی              "چه سری چه دُمی عجب پایی"
بر کمالات او بسی افزود              گفت از آنچه بود و آن چه نبود
زاغ اما گرفته شد حالش                و گرفت آن پنیر بر بالَش
گفت بس کن سخن گزافه نگو         این قدر یاوه و خرافه نگو  
اَل کِتَََََر سَن بُو حیلَه دَن مشتی         وُورمَه قارداش بیزَه کلک رشتی(اینجا زاغ تُرکی حرف زده)
حقه هایت بِنِه در کوزه                جـانی قـُلـتـبــان در یـوزه
این زمان عصر نانو است و فضا        دور از جان ما بلا و قضا
بچه ی زاغم و نه اُسکولم            بهترین درس خوان schooleم
روبهک دید حیله اش نگرفت       راه کار قبیله اش نگرفت
با خودش گفت ای دل غافل          ظاهراً داره مدرک tofel
درس خواندست و با کمالاتست       لیک در وهم و در خیالاتست
چونکه زاغست احمق و گیجست         گرچه استاد درس کمریج است
می زنم حقه ی چنین و چنان             گیرمش چون الاغ خسته عنان
نیستم گاو بلکه روباهم                      مطلع از دراز و کوتاهم
بلدم مکر و حیله های خفن               زنده زنده بپیچمش به کفن
این کلک نیز اگر پیاده نشد              باعث شام فوق العاده نشد
می کنم یک کلک تازه سوار                 بی هیاهو بدون داد و هوار
آن پنیر قشنگ و ناز و سفید                خوشمزه، با نمک، بزرگ ومفید
 در نهایت نصیب روباه است                 سهم او غصه های جان کاه است
                                          ***
سر تکان داد حضرت روباه                             با نگاهی ضمیمه ی یک آه
گفت ای روزگار  نا هنـجار                              ای فلک ای زمانه ی غدار
لطف واحسان شدست جرم وگناه                  به خداوند  می بریم  پناه
خواستم در دلش سرور کنم                        غصه هایش زدوده، دور  کنم
بشکند هرچه دست بی نمک است              گر چه دستان حوری و ملک است
گفت این را و رفت خیلی زود                        در پناه پلی که آن جا بود
                                                 ***
زاغ قصه هنوز در شک بود                           مثل فردی که در تنش کک بود
وول می خورد و جا به جا می شد                بی امان می نشست و پا می شد
ناگهان لرزشی پدید آمد                             لرزشی نسبتا شدید آمد
لرزشی همزمانِ آهنــگی                            نـور پـردازی و نماهـنـگــی
آن صدا از کنار بالَش بود                             پشت خط یحتمل عیالش یود
لرزش بال لرزش جان شد                           آنچه میلش نمی کشید آن شد
بال خود باز کرد با عجله                             تا بگوید: عیال، چشم. بله ...
طعمه افتاد قبل گفت و شنود                      "روبهک جست وطعمه را بربود"




http://www.tashakkoriesaleh.blogfa.com/post-52.aspx