۱۳۹۳-۱۲-۲۳، ۰۵:۳۸ عصر
در حالی که فرضیه‌های جدید، پیچ ارشمیدس (که نوعی پمپ برای انتقال آب و به شکل پیچ بوده) را به سِناخِریب یا سن‌ناشریب (۷۴۵ - ۶۸۱ پیش از میلاد)، پادشاه آشور نسبت می‌دهند، یافته‌های باستان‌شناسی و شواهد تصویری تنها در دوره هلنی 1پدیدار می‌شوند و نظرات متداول هم بر یونانی بودن اختراع مذکور تاکید دارد و احتمالاً مربوط به قرن سوم قبل از میلاد و توسط ارشمیدس می‌باشد.
پیچ و مهره بعد‌ها توسط ریاضی‌دان یونانی آرشیتاس تارنتوم توصیف شد . تا قرن اول قبل از میلاد، پیچ‌های چوبی عموما در مناطق مدیترانه ایی برای صنایعی نظیر روغن گیری و شراب سازی به کار می‌رفت. از پیچ و مهره های فلزی به عنوان وسیله‌ای برای بستن اتصالات به دلیل کمیاب بودن کمتر در اروپای قبل از قرن ۱۵ استفاده می‌شد.
انواع اتصالات (از جمله میخ و خار، چفت و بست و زبانه‌ها و پیچ و مهره....) با شکل های متنوع خود، تا قبل از گسترش پیچ‌های چرخشی بیشتر در نجاری و آهنگری کاربرد داشته‌اند تا در ماشین آلات صنعتی. همچنین پیش از اواسط قرن ۱۹، چفت‌هایی با خار و پرچ، در کشتی سازی به کار می‌رفتند.
اولین اتفاق توسط برادران وایت (ژاب و ویلیام) در استافورد شایر بریتانیا رخ داد. که در ۱۷۶۰ دستگاهی را که امروزه ممکن است ما آن را به عنوان دستگاه تولید پیچ اولیه و ابتدایی بشناسیم، به ثبت رساندند.
در طول قرن ۱۹متداول‌ترین شکلهای سر پیچ و مهره (مدل پیچ‌های نوک تیز) پیچ‌های چاک دار، مربعی و شش گوش بودند. تراشیدن این مدل‌ها راحت و به اندازه کافی نیز کاربری داشتند. رابینسکی اختراعات زیادی در رابطه با پیچ‌های نوک تیز انجام داد اما بدلیل مشکلات و هزینه بالا در آن زمان به ثبت نرسید. در ۱۹۰۸ رابرتسون کانادایی، اولین کسی بود که پیچ آلنی را با طراحی درست و عملکرد واقعی با قالب گیری فلز سرد به اندازه مناسب بجای اینکه با قیچی بریده شود یا در جاهای ناخواسته قرار بگیرد تولید کرد (با ابعاد و زوایای تیز‌تر و باریک‌تر) که سرش به آسانی اما دقیق کوبیده می‌شد.
استاندارد ISO تولید پیچ و مهره در اواخر سال ۱۹۴۰ برای بهبود فرم‌های تولید پیچ و مهره طراحی شد.
همچنین در پایان لازم به ذکر است که یکی از پیشرفت‌های فنی قابل توجه که منجر به انقلاب صنعتی در اواخر قرن نوزدهم گردید استفاده از پیچ و مهره های مناسب برای کنترل و حفظ تعادل اجسام بجای چفت و بست کردن و اتصالات غیر اصولی بود.
پیچ و مهره
پیچ و مهره بعد‌ها توسط ریاضی‌دان یونانی آرشیتاس تارنتوم توصیف شد . تا قرن اول قبل از میلاد، پیچ‌های چوبی عموما در مناطق مدیترانه ایی برای صنایعی نظیر روغن گیری و شراب سازی به کار می‌رفت. از پیچ و مهره های فلزی به عنوان وسیله‌ای برای بستن اتصالات به دلیل کمیاب بودن کمتر در اروپای قبل از قرن ۱۵ استفاده می‌شد.
انواع اتصالات (از جمله میخ و خار، چفت و بست و زبانه‌ها و پیچ و مهره....) با شکل های متنوع خود، تا قبل از گسترش پیچ‌های چرخشی بیشتر در نجاری و آهنگری کاربرد داشته‌اند تا در ماشین آلات صنعتی. همچنین پیش از اواسط قرن ۱۹، چفت‌هایی با خار و پرچ، در کشتی سازی به کار می‌رفتند.
اولین اتفاق توسط برادران وایت (ژاب و ویلیام) در استافورد شایر بریتانیا رخ داد. که در ۱۷۶۰ دستگاهی را که امروزه ممکن است ما آن را به عنوان دستگاه تولید پیچ اولیه و ابتدایی بشناسیم، به ثبت رساندند.
در طول قرن ۱۹متداول‌ترین شکلهای سر پیچ و مهره (مدل پیچ‌های نوک تیز) پیچ‌های چاک دار، مربعی و شش گوش بودند. تراشیدن این مدل‌ها راحت و به اندازه کافی نیز کاربری داشتند. رابینسکی اختراعات زیادی در رابطه با پیچ‌های نوک تیز انجام داد اما بدلیل مشکلات و هزینه بالا در آن زمان به ثبت نرسید. در ۱۹۰۸ رابرتسون کانادایی، اولین کسی بود که پیچ آلنی را با طراحی درست و عملکرد واقعی با قالب گیری فلز سرد به اندازه مناسب بجای اینکه با قیچی بریده شود یا در جاهای ناخواسته قرار بگیرد تولید کرد (با ابعاد و زوایای تیز‌تر و باریک‌تر) که سرش به آسانی اما دقیق کوبیده می‌شد.
استاندارد ISO تولید پیچ و مهره در اواخر سال ۱۹۴۰ برای بهبود فرم‌های تولید پیچ و مهره طراحی شد.
همچنین در پایان لازم به ذکر است که یکی از پیشرفت‌های فنی قابل توجه که منجر به انقلاب صنعتی در اواخر قرن نوزدهم گردید استفاده از پیچ و مهره های مناسب برای کنترل و حفظ تعادل اجسام بجای چفت و بست کردن و اتصالات غیر اصولی بود.
پیچ و مهره