[rtl]هرکسی باید جایگاه خودش رو ببینه و ببینه خدا چه چیزی براش قرارداده. چه موقعیت و شرایطی براش فراهمه و با توجه به اونا، هرچی میتونه با نیت خالص، با توانمندی کامل، با خلاقیت، با برنامه ریزی، با دلسوزی، با تحرک کامل کارکنه. به تعبیر مقام معظم رهبری، اون نقطه رو مرکز عالم بدونه. بگه کارهایی که من میتونم توی اون نقطه انجام بدم، میتونه کلی اثرداشته باشه. کار فرهنگی رو کوچیک نبینید. کارهای فرهنگی ولو به ظاهر کوچیک به نظر برسه، میتونه اثرات بزرگ و عجیب و غریبی داشته باشه. گاهی آدم یک انسان رو تربیت میکنه، ظاهرش اینه که یک نفر رو تربیت کرده، ولی یک نفر منشأ آثار عجیب و غریبی میتونه بشه و همه اینا به خاطر همین کاری بوده که شما کردید.[/rtl]

[rtl]گاهی کسی رو تربیت نکردی، بلکه با یک برخورد خوش با کسی باعث شدی اون جذب محیط های فرهنگی شده و این جذب شدنش باعث خیرات عظیمی بشه. اینا همه برمیگرده به اون برخورد اولیه که شما با اون داشتید.[/rtl]

[rtl]تعادل در برنامه، خودش یک اصله. که آدم بین امور فردی خودش و کارهای جمعی تعادل و اعتدال داشته باشه. نه کارهای جمعی رو فدای کار فردی کنه و نه کارهای فردی رو فدای کار جمعی. این دوتا از هم جدا نیستن. یعنی آدم باید هم روی خودش کارکنه و هم وظایف اجتماعیش رو انجام بده. هم به خانوادش توجه کنه و هم نیازهای اجتماع رو برآورده کنه. هم سیر درسیش رو داشته باشه و هم فعالیت فرهنگیش رو. اونایی که فقط کار درسی و علمی انجام میدن، بخشی از شخصیتشون اصلا شکل نمیگیره. فردا دکتر هم که بشن، عالی ترین رتبه علمی رو هم که کسب کنن، توی جامعه درست نمیتونن کارکنن. چون جامعه رو نمیشناسن و تجربه کاری ندارن.[/rtl]

[rtl]قرآن به آدم انرژی میده؛ نیرو میده؛ فکر نو میده. لذا توصیه میکنم جوونها این اتصالشون به قرآن رو داشته باشن. یعنی دائم روی قرآن تدبر، تأمل و مطالعه داشته باشن. رفتن به جلسات تفسیر قرآن، انس با قرآن. چون آدم رو مدام نو به نو میکنه. قرآن خودش احسن الحدیثه. حدیث یعنی کلام تازه. آدم رو تازه تر میکنه. انس با روایات اهل بیت، خودش خیلی میتونه به آدم کمک کنه. سرچشمه بهترین کارهای فرهنگی رو در روایات اهل بیت میتونیم پیداکنیم. الان کتابهای خیلی خوبی چاپ شده. دارالحدیث کتابهای خیلی خوبی داره که میتونید سرسلسله بسیاری از موضوعات فرهنگی رو توی یکی از کتابهای روایی که اونجا چاپ شده، پیداکنید.[/rtl]

[rtl]با آثار سه تا شخصیت باید انس بگیریم. یکی شهید مطهری که به ما چارچوب «عقیدتی» میده؛ چارچوب منسجم فکری عقیدتی. یکی آثار مقام معظم رهبری که به ما یک چارچوب منسجم «فرهنگی» میده. یکی هم آثار حضرت امام که به ما یک چارچوب «معنوی-عرفانی» میده. خیلی خوبه که بچه های فرهنگی با این سه مجموعه آثار انس داشته باشن.[/rtl]

[rtl]اگر سنین نوجوان و اوایل جوانی دارن بحث ما رو میخونن، چقدر خوبه که حفظ قرآن داشته باشن. ای کاشهایی که خیلی از بزرگان داشتن، همینه که ای کاش حافظ قرآن شده بودم.. چون این در سن بالاتر دیگه خیلی سخت اتفاق میفته. اما در سن پایین تر فرصت مغتنمی ست که اصلا شأنی از نبوت رو به انسان میده، وقتی انسان حافظ میشه و قلب و ذهنش مثل برگه های قرآن مقدس و مطهر میشه. لذا توصیه میکنم که در اوایل جوانی روی حفظ قرآن کارکنن.[/rtl]

[rtl]...مواظب تهذیب نفسشون باشن. گاهی ما اینقدر غرق کار فرهنگی میشیم که مراقبت های اخلاقی و نفسانی که باید از خودمون بکنیم رو نمیکنیم و شیطان سوارمون میشه.[/rtl]

[rtl]به خصوص در فضاهای فرهنگی مراقب برخورد با نامحرم بودن خیلی مهمه. توی محیط های فرهنگی، گاهی پیش میاد خانوم ها و آقایون با هم درگیر میشن (ارتباط تنگاتنگ به وجود میاد) . تا میشه اینها رو کم کنن. تا میشه محیط های ارتباطی شون یک جوری باشه که ارتباط با نامحرم حتی المقدور کم باشه. مگر اینکه رجحانی در کار باشه؛ ترجیهی داشته باشه. ولی باز همونجا هم مراقب شیطان باشن که خیلی شیطان میتونه لغزشگاه براشون ایجادکنه.[/rtl]

[rtl]الاعمالُ بِالنِّیات ؛ اعمال ارزشش به نیته. کوچیکترین و بزرگترین اعمال رو انجام بدیم اما نیت مون الهی نباشه، پشیزی ارزش نداره. پس باید خیلی مواظب نیاتمون در اعمال باشیم.[/rtl]

[rtl]سعی کنیم کارهای فرهنگی مون به یک عالم بصیر دینی متصل باشه. یعنی تحت نظارت یک عالم دینی؛ و الّا ممکنه دچار یک انحرافاتی بشیم و خودمون متوجه نشیم. حالا نمیگیم هر روحانی ای، هرکسی. کسی که آدم قبولش داشته باشه و احساس کنه فرد بصیریه؛ آدم رو درک میکنه؛ آدم متصل باشه به همچین عالمی و کارهاش رو به اون عرضه کنه تا روی کارش نظارت داشته باشه و نظرش رو بخواد تا ببینه داره مسیر رو درست میره یا نه. چون گاهی ما در کار فرهنگی مون فکرمیکنیم خیلی کار درستی انجام میدیم در صورتی که کار خطاییه. پس همیشه نیازه افراد امین و واردی بالای سر ما باشن که هم «اسلام» رو خوب بشناسن، هم «کار فرهنگی» رو خوب بشناسن؛ با «ریزه کاری هاش» آشنا باشن تا بتونن جلوی خیلی از انحرافات رو خیلی زود بگیرن.[/rtl]

[rtl]مشورت در کارمون زیاد داشته باشیم. مَن لَم یَشتَکِر، یَنتَغِض ؛ کسی که مشورت نمیکنه، پشیمان میشه. لا مُظاهَره کُل مُشاوَره ؛ هیچ پشتیبانی بالاتر از مشاوره نیست. مشاوره نکردن، دوباره کاریه و کار زیادی. تجربه ای که آدم باید از دیگران یادبگیره .[مثلا میبینی]دو سال، سه سال یک کاری میکنه، بعد تازه میفهمه باید از کجا شروع میکرد. درصورتی که اون با یک مشورت به دست می اومد. پس مشورت هم در کارهامون زیاد باشه.[/rtl]

[rtl]سعی کنیم در کارها خلاقیت داشته باشیم. سعی کنیم همش نخوایم خودمون کارکنیم، دیگران رو هم به کار بگیریم. به نسل بعدی میدون بدیم. پرورش نیرو داشته باشیم. در کارهامون برنامه ریزی داشته باشیم. هم نگاه درازمدت داشته باشیم، هم نگاه کوتاه مدت. جامعیت در کارهامون باشه. یعنی در کارهامون هم احساس شور باشه، هم درک و شعور. هم کوتاه مدت باشه، هم بلندمدت. هم جنبه اعتقادی داشته باشه، هم جنبه اخلاقی، هم جنبه اعمالی. جوانب مختلف رو در کارهامون رعایت کنیم.[/rtl]