۱۳۹۴-۲-۲، ۱۱:۵۳ صبح
برگرفته شده از کلمه الکتروکوس است که نام یونانی نوعی ماهی است، که قادر به ایجاد شوک [الکتریکی] میباشد.
بعدها افرادی چون اتو وان گریکه، رابرت بویل، استفن گری و چارلز فرانکویس این مسیر را ادامه دادند. در قرن ۱۸ام، بنجامین فرانکلین تحقیقات گستردهای پیرامون [الکتریسیته] انجام داد. او با فروش داراییهای خود، هزینه کارش را فراهم کرد. مشهور است که او در سال ۱۷۵۲ یک کلید فلزی را به انتهای یک بادبادک مرطوب وسل کرد و آن را در آسمان طوفانی به هوا فرستاد. جرقههای متوالی که از کلید به پشت دستش میپریدند، نشان دادند که آذرخش قطعاً پدیدهای [الکتریکی] در طبیعت است. او همچنین رفتار ظاهراً متناقض بطری لیدن را به عنوان وسیلهای برای ذخیره مقادیر زیاد بار [الکتریکی ] توصیف کرد.
خیلی قبل تر از هر اطلاعی از [الکتریسیته]، مردم از شوکهای ماهیهای الکتریکی آگاهی داشتند. در نوشتههای مصریان باستان که از سده ۲۸ (پیش از میلاد) باقی ماندهاند، نام این گونهها را تندرگرهای نیل گذاشتند، و آنها را محافظ سایر ماهیها میدانستند. هزاران سال قبل، ماهیهای [الکتریکی] به وسیله یونان باستان، امپراطوری روم و فلاسفه و پزشکان عربی گزارش شد.
چند نویسنده باستانی، مانند پلنیوس و اسکریبونیوس لارگوس به وجود تاثیرات بیحس کننده شوکهای الکتریکی ناشی از گربهماهیهای الکتریکی و سپرماهیسانان گواهی دادند، و دریافتند که این شوکها به وسیله اشیای هادی انتقال مییابند. به بیمارانی که از بیماریهایی چون نقرس یا سردرد رنج میبردند، توصیه میشد که ماهی [الکتریکی] را لمس کنند تا شاید نیرو قدرتمندش آنها را درمان کند. تاریخ [الکتریسیته] به ایران و بینالنهرین باستان در دوره اشکانیان برمیگردد و اولین باتری اختراع شده را به اشکانیان نسبت میدهد که به خاطر محل یافتنش به باتری بغدادی شهرت یافتهاست..[ اولین و نزدیکترین روش کشف برای شناسایی آذرخش و [الکتریسیته]، به اعراب نسبت داده میشود، که قبل از قرن ۱۵ام، واژه عربی “رعد” را به آذرخش اطلاق کردند.
[الکتریسیته] تا سال ۱۶۰۰ به مدت چند هزار سال تنها به عنوان یک کنجکاوی ذهنی قلمداد میشد، تا اینکه ویلیام گیلبرت، دانشمند انگلیسی، مطالعات دقیقی پیرامون [الکتریسیته] و [مغناطیس ]انجام داد. او تاثیر سنگ آهنربا را به وسیله مالش کهربا شناسایی کرد. او واژه electricus را به خاصیت جذب اجسام کوچک، پس از مالش، نسبت داد. پس از این رویداد، واژه [الکتریسیته] و [الکتریکی] برای اولین در کتاب سیودودکسیا اپیدمیکا، نوشته توماس براون چاپ شد.
سیم ارت
سیم ارت
بعدها افرادی چون اتو وان گریکه، رابرت بویل، استفن گری و چارلز فرانکویس این مسیر را ادامه دادند. در قرن ۱۸ام، بنجامین فرانکلین تحقیقات گستردهای پیرامون [الکتریسیته] انجام داد. او با فروش داراییهای خود، هزینه کارش را فراهم کرد. مشهور است که او در سال ۱۷۵۲ یک کلید فلزی را به انتهای یک بادبادک مرطوب وسل کرد و آن را در آسمان طوفانی به هوا فرستاد. جرقههای متوالی که از کلید به پشت دستش میپریدند، نشان دادند که آذرخش قطعاً پدیدهای [الکتریکی] در طبیعت است. او همچنین رفتار ظاهراً متناقض بطری لیدن را به عنوان وسیلهای برای ذخیره مقادیر زیاد بار [الکتریکی ] توصیف کرد.