۱۳۹۴-۱۰-۲۵، ۰۷:۰۵ صبح
شاید بتوان گفت که امیدبخش ترین آیه قرآن، این آیه است:
«و لسوف یعطیک ربک فترضی»
(و پروردگارت آنقدر به تو عطا خواهد کرد که راضی شوی)
وقتی انسان گمان داشته باشد که در آینده نعمتی نصیب او خواهد شد که از آن لذّت می برد و بهره مند می شود، از این اندیشه، احساس خوب و حالت مطلوب و شیرینی به وی دست می دهد که ما آن را ”امید و رجاء” می نامیم.
یکی از عواملی که موجب آرامش افراد می شود امید داشتن به آینده ای روشن است. امید، به انسان حالت نشاط و شادابی می دهد و برعکس ناامیدی، به انسان احساس یأس و سرشکستگی و ضعف و ناتوانی می دهد. انسان ناامید همیشه شکست خورده است و انسانامیدوار در همه صحنه ها، پیروز میدان است.
در امید یک حالت انتظار به بهره مند شدن از تمتعات و نعمتها در انسان ایجاد می کند و احساس خوش آیندی در دل او زنده می کند و او را به تلاش و حرکت وا می دارد. در قرآن کریم آیات زیادی راجع به امید وجود دارد و این حقیقت با تعابیری مثل رجاء و یأس و قنوطآورده شده است.
به عنوان نمونه در سوره مبارکه یوسف آمده است که:
«یا بنیّ اذهبوا فتجسسوا من یوسف و أخیه و لاتایئسوا من روح الله انّه لا ییئس من روح الله الاّ القوم الکافرین»
(پسرانم! بروید و از یوسف و برادرش جستجو کنید و از رحمت خدا مأیوس نشوید که تنها گروه کافران از رحمت خدا مأیوس می شوند.)
حضرت یعقوب سفارش می کند که فرزندانش از جستجو برای پیدا کردن یوسف و برادرش ناامید نشوند، چرا که ناامیدی نوعی کفر است. چون انسان مؤمن و با ایمان که خدا را و قدرت او را باور دارد و رحمت الهی را همواره مشاهده می کند، مگر ممکن است با این حال، از رحمت و عنایت خدا ناامید باشد. فقط کسانی که از خدا جدا هستند، احساس ناامیدی در وجودشان دارند.
انسان، بدون امید، خصوصاً امید به رحمت الهی نمی تواند زندگی خوب و آرامی را داشته باشد و افراد ناامید و مأیوس، در زندگیتعادل روحی خوبی ندارند و به همین دلیل شیرینی و لذّت زندگی را نمی چشند و همیشه در یک حالت نگرانی و اضطراب و هراس به سر می برند. برای اینکه بتوان در زندگی در همه عرصه ها پیشرفت کرد می بایست در ابتدای کار به عاقبت آن کار امیدوار بود، وگرنه با ناامیدی دست و دل انسان به کار نمی آید.
امید، محرک انسان برای رسیدن به خواسته ها و آرزوهاست.
اینکه قرآن کسانی که از رحمت الهی ناامید هستند را جزء کافران به حساب می آورد برای این است که یأس و ناامیدی از رحمت خدا، در حقیقت محدود کردن قدرت خداست و سفارش قرآن به امیدوار بودن به رحمت الهی یعنی امید داشتن به زندگی و حیات که در آن انسان احساس آرامش و راحتی می کند. پس می بایست در زندگی امید داشت، خصوصاً امید به خداوند،که این امید سبب برکات زیادی از جمله آرامش روحی و روانی برای انسانها می باشد.