۱۳۹۱-۸-۱۵، ۱۱:۲۵ صبح
حکومتها در آخرالزمان
]در آخرالزمان مردم شاهد بدترین نوع حکومتها در طول تاریخ خواهند بود. در این دوره چیزی جز خشم و خودخواهی و شهوت و نادانی بر جهان حکومت نمی کند، و ریاست بر مردم، با زر و زور و تزویر همراه می شود.
حاکم شدن همۀ گروهها
از جمله دلیلهای طولانی شدن دورۀ غیبت امام مهدی(علیه السلام) آن است که پیش از ظهور آن بزرگوار باید همۀ گروههای جامعه مدتّ زمانی بر مردم حکومت کنند.
امام باقر(علیه السلام) می فرماید: بی گمان، دولت ما آخرین دولتهاست، و خانواده ای که برای آنان دولتی باشد باقی نمی ماند، مگر آنکه پیش از ما به حکومت می رسند، تا هنگامی که روش ما را دیدند نگویند: اگر ما حاکم بودیم مانند روش اینها رفتار می کردیم، و این، سخن خدای متعالی است: « و پایانِ کار از آنِ پرهیزکاران است(1)»(2).
نیز امام صادق(علیه السلام) فرمود: این امر (ظهور) نخواهد بود تا آنکه گروهی از مردم باقی نماند مگر آنکه سر پرست مردم شود، تا گوینده ای نگوید: اگر ما سرپرست می گردیدیم به عدالت رفتار می کردیم. سپس قیام کنندۀ به حقّ و عدل برمی خیزد(3).
با نگاهی گذرا به تاریخ یک قرن گذشته چنین می یابیم که گروههای مختلف جامعه، هر کدام در مدّتی کوتاه یا دراز، بر مردم حکومت کرده اند؛ از نظام پادشاهی گرفته تا نظام جمهوری، از نظام سرمایه داری (کاپیتالیستی) در غرب تا نظام اشتراکی (کمونیستی) در شرق و سر انجام حکومت روحانیّون در ایران، و تنها دو گروه باقی مانده اند که برای مدّتی کوتاه باید به قدرت برسند، یکی، گروه سیاه نشان دوم که بر خراسان حاکم می شوند و حکومتشان به حکومت امام مهدی(علیه السلام) متّصل می گردد و دیگری، گروه سرخ نشان یا بنی امیّه در شام است که به دست گروه سیاه نشان دوم نابود می شوند.
1. قرآن کریم، سورۀ اعراف، آیۀ 128.
2. بحار الأنوار، ج 52، ص 339، ذیل ح 83.
3. بحار الأنوار، ج52، ص 244، ب 25، ح 119.
حکومت زورگویان ستمگر
رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) فرمود: به زودی پس از من جانشینانی و پس از جانشینان، امیرانی و پس از امیران، پادشاهانی و پس از پادشاهان، زورگویانی خواهند بود. سپس مردی از خاندان من خروج می کند که زمین را از عدل پُر خواهد نمود، چنان که از ستم لبریز شده است...(1). نیز از از آن بزرگوار روایت شده است: به زودی بر مردم زمانی فرا می رسد که در آن، حکومت
جز با کشتار و زورگویی به دست نمی آید...(2). همچنین در حدیثی دیگر از رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) می خوانیم:
... کسانی بر مردم چیره میشوند که اگر لب بگشایند، آنان را خواهند کشت، و اگر خاموش بمانند، حقّشان را مباح میشمرند. اموال عمومی را ویژۀ خود، و حرمتشان را لگدکوب میکنند. خونهایشان را میریزند و دلهایشان را از فریب و ترس مالامال میسازند...(3).
1. کنز العمّال، ج 14، ص 265، ح 38667. 2. الکافی، ج 2، ص 91، ح 12 3. تفسیر القمّی، ج 2، ص 82 - 279، سورۀ محمّد صلّیاللهعلیهوآله.
حکومت زشتکاران دروغگو رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) فرمود: رهبرانی بر شما حاکم می شوند که روزیهایتان را در دست می گیرند. با شما به دروغ سخن می گویند و کار می کنند و آن را بد انجام می دهند. از شما جز با نیک شمردن کار زشتشان و راست پنداشتن گفتار دروغشان راضی نمی شوند. شما نیز تا می پسندد بر مبنای حق با آنان رفتار کنید و اگر از حق تجاوز کردند [با آنان مبارزه کنید]. پس هر کس بر این اساس کشته شود، شهید است(1).
1. المعجم الکبیر، ج 22، ح 910، ص 362.
حکومت کودکان، زنان و خواجگان در آخرالزمان کسانی که از عقل و تجربۀ کافی در ادارۀ امور برخوردار نیستند و از راه و رسم درستِ زمانه بی خبرند، بر مردم حاکم و مایۀ گرفتاری آنان می شوند.
در متون زرتشتیان آمده است: پادشاهی با کودکان افتد. پس روزگار ندانند و در روزگار ایشان بدی پدیدار آید(1).
در کتاب مقدّس می خوانیم: و امّا قوم من، کودکان بر ایشان ظلم می کنند و زنان بر ایشان حکمرانی نمایند(2).
امام علی(علیه السلام) می فرماید: در آن هنگام، حکومت به کمک رایزنی با کنیزان، فرمانروایی کودکان و مدیریّت خواجگان خواهد بود(3).
1. جاماسپ نامۀ فارسی، ص 87، ف 6، بند 2.
2. کتاب مقدّس، عهد عتیق، ص 1010، کتاب اِشَعیاء نبی، ب 3، آیۀ 12.
3. ترجمه و شرح نهج البلاغة، ص 132، حکمتها، ش 98.
حکومت پَستها و پابرهنه ها : از شگفتیهای آخرالزمان آن است که انسانهای پَست و افراد نادار و ناتوان دولتمند می شوند.
گزارش هندوان : ویشْنو پورانا، در بارۀ عصر کالی یا آخرالزّمان، چنین میگوید: فساد بر همه چیز حکمفرما خواهد شد، دولت و ثروت تنها معیار ارزش و مقام، شهوت یگانه پیوند میان زن و مرد، دروغ تنها راه موفّقیّت در امور دنیوی محسوب خواهد شد. نظام طبقاتی(1) متلاشی شده و دستورات و احکام ودایی را کسی دیگر رعایت نخواهد کرد. برهمنها و کشاتریاها از مقام خود سقوط خواهند کرد و پستترین طبقه یا «شودراها» حاکم بر زمین خواهند بود(2).
گزارش زرتشتیان : بر اساس متون زرتشتیان، انسانهای پَست و دور از وطن به پیشوایی و حکومت می رسند: خردانِ آواره(3) به پیشگاهی و راینیداری رسند(4).
گزارش مسلمانان : رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) می فرماید: از نشانه های زمان ظهور آن است که دیده شود گوسفندچرانان سرپرست مردم اند...(5).
امام علی(علیه السلام) فرمود: ... پَست ترین مردم رهبرشان شود...(6). از عبدالله بن عمرو بن عاص نقل شده است:
برای هر چیز دولتی است که به آن چیز می رسد. پس برای اشراف (بلندپایگان) بر بیچارگان دولتی است. سپس برای بیچارگان
و مردم پست در آخرالزمان دولتی است تا جایی که برای ایشان، دولت از مردم بلند پایه گرفته می شود. پس هر گاه چنین شد، در پیِ آن دجّال خواهد بود...(7).
1. نظام طبقاتی چهارگانۀ هندوان عبارت است از: 1. بَرَهْمَنان (موبدان و روحانیان)؛ 2. کشاتْریاها (سلحشوران و جنگجویان)؛ 3. وَیْشْیاها (بازرگانان)؛ 4. شودْراها (کارگران و کشاورزان و همۀ آنان که به کارهای پستِ جامعه اشتغال دارند)، (ادیان و مکتبهای فلسفی هند، ج 1، ص 294، ف 8 ، با حذف و تصرّف).
2. ادیان و مکتبهای فلسفی هند، ج 1، ص 40 - 39، ف 2 و ص 281، ف 7.
3. یعنی کسانی که پیش از به حکومت رسیدن، به وسیلۀ حاکمان زمان خود به زندگی در مناطق دور از وطن مجبور بودند.
4. زند بهمن یَسن، ص 7، ف 4، بند 36.
5. المسند، ج 3، ص 351، ح 9139.
6. کمال الدین، ص 476، جز ء 2، ب 47، ح 1.
7. الفتن، ص 162، جزء 3، ح 661. سید سلیمان تنکابنی
]در آخرالزمان مردم شاهد بدترین نوع حکومتها در طول تاریخ خواهند بود. در این دوره چیزی جز خشم و خودخواهی و شهوت و نادانی بر جهان حکومت نمی کند، و ریاست بر مردم، با زر و زور و تزویر همراه می شود.
حاکم شدن همۀ گروهها
از جمله دلیلهای طولانی شدن دورۀ غیبت امام مهدی(علیه السلام) آن است که پیش از ظهور آن بزرگوار باید همۀ گروههای جامعه مدتّ زمانی بر مردم حکومت کنند.
امام باقر(علیه السلام) می فرماید: بی گمان، دولت ما آخرین دولتهاست، و خانواده ای که برای آنان دولتی باشد باقی نمی ماند، مگر آنکه پیش از ما به حکومت می رسند، تا هنگامی که روش ما را دیدند نگویند: اگر ما حاکم بودیم مانند روش اینها رفتار می کردیم، و این، سخن خدای متعالی است: « و پایانِ کار از آنِ پرهیزکاران است(1)»(2).
نیز امام صادق(علیه السلام) فرمود: این امر (ظهور) نخواهد بود تا آنکه گروهی از مردم باقی نماند مگر آنکه سر پرست مردم شود، تا گوینده ای نگوید: اگر ما سرپرست می گردیدیم به عدالت رفتار می کردیم. سپس قیام کنندۀ به حقّ و عدل برمی خیزد(3).
با نگاهی گذرا به تاریخ یک قرن گذشته چنین می یابیم که گروههای مختلف جامعه، هر کدام در مدّتی کوتاه یا دراز، بر مردم حکومت کرده اند؛ از نظام پادشاهی گرفته تا نظام جمهوری، از نظام سرمایه داری (کاپیتالیستی) در غرب تا نظام اشتراکی (کمونیستی) در شرق و سر انجام حکومت روحانیّون در ایران، و تنها دو گروه باقی مانده اند که برای مدّتی کوتاه باید به قدرت برسند، یکی، گروه سیاه نشان دوم که بر خراسان حاکم می شوند و حکومتشان به حکومت امام مهدی(علیه السلام) متّصل می گردد و دیگری، گروه سرخ نشان یا بنی امیّه در شام است که به دست گروه سیاه نشان دوم نابود می شوند.
1. قرآن کریم، سورۀ اعراف، آیۀ 128.
2. بحار الأنوار، ج 52، ص 339، ذیل ح 83.
3. بحار الأنوار، ج52، ص 244، ب 25، ح 119.
حکومت زورگویان ستمگر
رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) فرمود: به زودی پس از من جانشینانی و پس از جانشینان، امیرانی و پس از امیران، پادشاهانی و پس از پادشاهان، زورگویانی خواهند بود. سپس مردی از خاندان من خروج می کند که زمین را از عدل پُر خواهد نمود، چنان که از ستم لبریز شده است...(1). نیز از از آن بزرگوار روایت شده است: به زودی بر مردم زمانی فرا می رسد که در آن، حکومت
جز با کشتار و زورگویی به دست نمی آید...(2). همچنین در حدیثی دیگر از رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) می خوانیم:
... کسانی بر مردم چیره میشوند که اگر لب بگشایند، آنان را خواهند کشت، و اگر خاموش بمانند، حقّشان را مباح میشمرند. اموال عمومی را ویژۀ خود، و حرمتشان را لگدکوب میکنند. خونهایشان را میریزند و دلهایشان را از فریب و ترس مالامال میسازند...(3).
1. کنز العمّال، ج 14، ص 265، ح 38667. 2. الکافی، ج 2، ص 91، ح 12 3. تفسیر القمّی، ج 2، ص 82 - 279، سورۀ محمّد صلّیاللهعلیهوآله.
حکومت زشتکاران دروغگو رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) فرمود: رهبرانی بر شما حاکم می شوند که روزیهایتان را در دست می گیرند. با شما به دروغ سخن می گویند و کار می کنند و آن را بد انجام می دهند. از شما جز با نیک شمردن کار زشتشان و راست پنداشتن گفتار دروغشان راضی نمی شوند. شما نیز تا می پسندد بر مبنای حق با آنان رفتار کنید و اگر از حق تجاوز کردند [با آنان مبارزه کنید]. پس هر کس بر این اساس کشته شود، شهید است(1).
1. المعجم الکبیر، ج 22، ح 910، ص 362.
حکومت کودکان، زنان و خواجگان در آخرالزمان کسانی که از عقل و تجربۀ کافی در ادارۀ امور برخوردار نیستند و از راه و رسم درستِ زمانه بی خبرند، بر مردم حاکم و مایۀ گرفتاری آنان می شوند.
در متون زرتشتیان آمده است: پادشاهی با کودکان افتد. پس روزگار ندانند و در روزگار ایشان بدی پدیدار آید(1).
در کتاب مقدّس می خوانیم: و امّا قوم من، کودکان بر ایشان ظلم می کنند و زنان بر ایشان حکمرانی نمایند(2).
امام علی(علیه السلام) می فرماید: در آن هنگام، حکومت به کمک رایزنی با کنیزان، فرمانروایی کودکان و مدیریّت خواجگان خواهد بود(3).
1. جاماسپ نامۀ فارسی، ص 87، ف 6، بند 2.
2. کتاب مقدّس، عهد عتیق، ص 1010، کتاب اِشَعیاء نبی، ب 3، آیۀ 12.
3. ترجمه و شرح نهج البلاغة، ص 132، حکمتها، ش 98.
حکومت پَستها و پابرهنه ها : از شگفتیهای آخرالزمان آن است که انسانهای پَست و افراد نادار و ناتوان دولتمند می شوند.
گزارش هندوان : ویشْنو پورانا، در بارۀ عصر کالی یا آخرالزّمان، چنین میگوید: فساد بر همه چیز حکمفرما خواهد شد، دولت و ثروت تنها معیار ارزش و مقام، شهوت یگانه پیوند میان زن و مرد، دروغ تنها راه موفّقیّت در امور دنیوی محسوب خواهد شد. نظام طبقاتی(1) متلاشی شده و دستورات و احکام ودایی را کسی دیگر رعایت نخواهد کرد. برهمنها و کشاتریاها از مقام خود سقوط خواهند کرد و پستترین طبقه یا «شودراها» حاکم بر زمین خواهند بود(2).
گزارش زرتشتیان : بر اساس متون زرتشتیان، انسانهای پَست و دور از وطن به پیشوایی و حکومت می رسند: خردانِ آواره(3) به پیشگاهی و راینیداری رسند(4).
گزارش مسلمانان : رسول خدا(صلّی الله علیه وآله) می فرماید: از نشانه های زمان ظهور آن است که دیده شود گوسفندچرانان سرپرست مردم اند...(5).
امام علی(علیه السلام) فرمود: ... پَست ترین مردم رهبرشان شود...(6). از عبدالله بن عمرو بن عاص نقل شده است:
برای هر چیز دولتی است که به آن چیز می رسد. پس برای اشراف (بلندپایگان) بر بیچارگان دولتی است. سپس برای بیچارگان
و مردم پست در آخرالزمان دولتی است تا جایی که برای ایشان، دولت از مردم بلند پایه گرفته می شود. پس هر گاه چنین شد، در پیِ آن دجّال خواهد بود...(7).
1. نظام طبقاتی چهارگانۀ هندوان عبارت است از: 1. بَرَهْمَنان (موبدان و روحانیان)؛ 2. کشاتْریاها (سلحشوران و جنگجویان)؛ 3. وَیْشْیاها (بازرگانان)؛ 4. شودْراها (کارگران و کشاورزان و همۀ آنان که به کارهای پستِ جامعه اشتغال دارند)، (ادیان و مکتبهای فلسفی هند، ج 1، ص 294، ف 8 ، با حذف و تصرّف).
2. ادیان و مکتبهای فلسفی هند، ج 1، ص 40 - 39، ف 2 و ص 281، ف 7.
3. یعنی کسانی که پیش از به حکومت رسیدن، به وسیلۀ حاکمان زمان خود به زندگی در مناطق دور از وطن مجبور بودند.
4. زند بهمن یَسن، ص 7، ف 4، بند 36.
5. المسند، ج 3، ص 351، ح 9139.
6. کمال الدین، ص 476، جز ء 2، ب 47، ح 1.
7. الفتن، ص 162، جزء 3، ح 661. سید سلیمان تنکابنی