۱۴۰۲-۳-۲۴، ۰۳:۱۶ عصر
سلام من یه دختر ۱۴ ساله ام.
جدیدا صبح تا شب فقط پای گوشیم. هیچ دلیلی برای زندگی کردن ندارم. هیچ هدفی که بهش علاقه داشته باشم ندارم. وقتی هم برای روزم برنامه ریزی می کنم، هیچ انگیزه ای برای انجامش ندارم. حتی اگه بخوام انجامش بدم، بدنم انگار کم میاره. هروقت از سرجام پا میشم، سرم گیج میره و سیاهی میره. بدنم همش ضعف داره. در طول روز مدام سردرد دارم. خسته و بی حالم. عضلاتم بی دلیل درد میگیره. چیکار کنم از این وضع بیام بیرون؟
علاوه بر همه ی اینا اصلا نمیتونم با بقیه ارتباط برقرار کنم. نسبت به بقیه کاملا بی حسم. مثلاً وقتی کسی داره گریه میکنه، من اصلا براش احساس ناراحتی نمی کنم و حتی گاهی اوقات خندم میگیره. اصلا حوصله ی گوش دادن به حرفای بقیه رو ندارم. حس میکنم دارن چرت و پرت میگن. نمیتونم باهاشون همدردی کنم. حوصله ی هیچ کس و هیچ چیو ندارم.
لطفا بهم راهکار بدین?
جدیدا صبح تا شب فقط پای گوشیم. هیچ دلیلی برای زندگی کردن ندارم. هیچ هدفی که بهش علاقه داشته باشم ندارم. وقتی هم برای روزم برنامه ریزی می کنم، هیچ انگیزه ای برای انجامش ندارم. حتی اگه بخوام انجامش بدم، بدنم انگار کم میاره. هروقت از سرجام پا میشم، سرم گیج میره و سیاهی میره. بدنم همش ضعف داره. در طول روز مدام سردرد دارم. خسته و بی حالم. عضلاتم بی دلیل درد میگیره. چیکار کنم از این وضع بیام بیرون؟
علاوه بر همه ی اینا اصلا نمیتونم با بقیه ارتباط برقرار کنم. نسبت به بقیه کاملا بی حسم. مثلاً وقتی کسی داره گریه میکنه، من اصلا براش احساس ناراحتی نمی کنم و حتی گاهی اوقات خندم میگیره. اصلا حوصله ی گوش دادن به حرفای بقیه رو ندارم. حس میکنم دارن چرت و پرت میگن. نمیتونم باهاشون همدردی کنم. حوصله ی هیچ کس و هیچ چیو ندارم.
لطفا بهم راهکار بدین?