سلام خیلی ممنون بابت زحماتتون… من هشت ساله ازدواج کردم شوهرم مرد بدی نیست و من خیلی دوسش دارم ولی خیلی عصبیه متاسفانه یه پسر ۶ساله دارم که اصلا رفتار درستی با بچه نداره و خیلی از پسرم انتظارات زیادی دارد بیشتر بخاطر بچه دعوامون میشه من باید چیکار کنم دلم برا پسرم میسوزه. جدیدا میگه از این بچه که شانس نداشتیم یکی دیگه بیاد شاید اون بچه بدرد بخورد و من از این حرفا عصبی میشم و من میترسم مجدد بچه دار بشم اخلاق شوهرم جوری نیست که بتونیم بازم بچه بیاریم تو رو خدا بگید من با این شوهر چه کنم و آیا با این اخلاق همسرم اصلا صلاح هست بچه ی دوم رو بیاریم یا نه ؟
سلام. این رو در نظر داشته باشید یک پسر ۶ ساله فقط ۶ سالشه و مطابق با سنش , درکش , توان فکریش , شرایطش , جسمش , روح و روانش بایستی انتظارات معقول و معتدلی رو داشته باشید یک بچه مثل یک نردبان میمونه پله پله و مرحله به مرحله بایستی رشد داشته باشه شما وقتی میخواید از یک نردبان برید بالا هیچوقت پاتون رو یک دفعه ای به اندازه ی ۱۰ پله یا ۱۵ پله بالا نمیبرید و مطمئن باشید سقوط خواهید کرد بنابراین برای رشد فرزندتون هم بایستی مرحله به مرحله متناسب با درک و فهم و شعورش و شرایط جسمی و روحی روانیش حرکت بکنید روانشناسی رشد بچه رو بخونید اطلاعاتتون رو در این موارد زیاد کنید حتی همسرتون رو در مسائل روانشناسی در گروههای مختلف در برنامه های تلویزیونی و در گروه هایی که درمورد رشد کودک صحبت میکنند تحقیق بکنید و اینها رو بعنوان اطلاعات بهش بدید وقتی این رابطه ی سرد بین پدر و پسر حکم فرما باشه درنهایت در سنین بلوغ بچه ها با پدران خودشون دچار تعارض میشن و یک تضاد رفتاری خاصی رو با اونها خواهند داشت بهرحال این شوهر مردی هستش که خوبی های خیلی زیادی داره شما میتونید با تشویق و دیدن نقاط خوب ایشون و بررسی هایی که خواهید داشت بتونید ایشون رو ترغیب بکنید برای اینکه رفتارهای خوب خودشون رو هم بیشتر بکنند , با بچه ی ۶ ساله هم بایستی برنامه ریزی بکنید که توانمندی های خودش , مهارتهای خودش رو بیشتر بکنه دلسوزی های بیش از حد هم مناسب نیست نباید مادر به سمتی کشیده بشه که دلسوزی داشته باشه و از نظر فرزند پدر غولی باشه که مرتب درحال تذکر دادن , سرزنش کردن و تحقیر کردنش هست , رفتارهاتون را بایستی یک سویه کنید برای آوردن فرزند دوم شما وقتی هنوز تحمل یک فرزند ۶ ساله رو ندارید یه مقدار ثقیل است یک فرزند دومی رو هم وارد زندگی خودتون بکنید چون او هم بعنوان یک فردی وارد میشه که شاید بچه ی ۶ ساله ی شما احساس حسادت و یا رقابت در او ایجاد بشه , فرزند اول شما باید جایگاه تکمیل شده و محکمی رو در خودش احساس کنه که اگر فرزند دومی وارد شد با او احساس رقابت و حسادت نداشته باشه , بچه آوردن هم باید بخاطر این باشه که شما فرزندی رو بخواهید داشته باشید اون برمیگرده به نیاز به فرزند داشتن نه اینکه از این یکی ناامید شدیم پس یکی دیگه بیاریم! ما رفتارهای خودمون رو بایستی اصلاح بکنیم باید تغییر شیوه و تغییر رفتار در خودمون داشته باشیم هیچ بچه ای از رحم مادر که به دنیا میاد دارای مشکلات و تنشهای خاص خودش نیست و اگر رفتارهای ما درست نباشه و منطقی برخورد نکنیم و اصول روانشناسی رو پیاده نکنیم و درمورد فرزندانمون با سرزنش , با تحقیر , با حقارت برخورد بکنیم مسلم بدونید بچه های ما اگر یکی باشند دوتا هم بشن هیچ فرقی به حالشون نخواهد کرد نگاه همون نگاه هست سرزنش ها همون سرزنش ها هست انتظارات همون انتظارات هست و حتی با وجود فرزند دوم پدر احساس میکنه که این بچه دیگه بزرگتر شده و دیگه باید تمام کارهاش براساس اصول یک آدم چندین ساله باشه , یه مقدار درمورد زندگی خودتون و درمورد همسرتون فکر کنید و بشینید صحبت کنید حتی اگر لازم باشه بخاطر مسائل درسیش بخاطر شرایطی که داره همسرتون رو درگیر مسائل مشاوره ای بکنید که یه مقدار باهاش صحبت بشه , انتقاد بشه , بررسی بشه , حرف زده بشه و مسائل و مشکلات رو برای ایشون صحبت بکنیم بهرحال با دادن آگاهی با عنوان کردن خیلی از مسائل میتونید این همسر خوبتون رو در قسمتهای دیگر مثل داشتن مهارت ارتباطی با فرزند تقویت بکنید چون بعضی از آقایون این ارتباطاتشون یه مقدار ضعیف هست و یا حتی فرزند رو بعنوان فردی میبینند که شاید داره با او رقابت میکنه به ویژه که جنس پسر هم هستش بهرحال این ارتباطات رو داشته باشید مسلم بدونید همسر خوبی که شما دارید با توجه به این آگاهی هایی که شما دارید بهش میدید تغییر رفتار خواهد داد , من توصیه میکنم یه مقدار روابط رو گرمتر , صمیمی تر , شرایط رو بهتر بکنید و یه مقدار درمورد فرزند دوم هم بیندیشید چون فرزند دوم هم مسائل و مشکلات خاص خودش را خواهد داشت و قطعا فشار بیشتر و مضاعفی بر روی فرزند اولتون خواهد گذاشت. موفق باشید