مشاوره خانواده رایگان عطاملک

نسخه‌ی کامل: معرفی رامشین
شما در حال مشاهده‌ی نسخه‌ی متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده‌ی نسخه‌ی کامل با قالب بندی مناسب.
رامشین در شمال غربی سبزواردر منطقه ای قرار گرفته که کوه های صدخرو و اندقان در جنوب آن ناحیه اند این کوه ها پوشش گیاهی ناچیزی دارندو میتوان آنها را دنباله دامنه جنوبی البرز در ناحیه خراسان دانست و با دامنه های شمالی البرز که در ناحیه گرگان و مازندرانند و جنگل های انبوه دارند بسی مغایرند.جمعیت رامشین بر اساس آمار سال ١٣٨۵ شمسی ۴٠٣ نفر یا ١٣٧ خانوار میباشد که البته جمعیت واقعی آن نیست زیرا اکثر جوانان و خانواده ها به خاطر شرایط کاری دور از آنجا زندگی میکنند و در سال چند بار مثلا در عید نوروز یا در ماه محرم و مراسم و سنت های این چنینی در روستا گرد هم می آیند بر این اساس میتوان جمعیت آن را قریب به ۵ هزار نفر برآورد کرد.

منطقه‌ئی را که (رامشین) و ده دوازده آبادی دیگر دوروبر (رامشین ) در‌آن قرار گرفته‌اند (براکوه) می نامند. (براکوه) نیمی کوهستانی و نیمی جلگه است و آن را از نظر تقسیمات کشوری دهستان شناخته‌اند و مرکز دهستان را (برغمد - Barqamad ) قرار داده اند. (برغمد) بزرگترین دهکده در آن منطقه است و با راه آهن (تهران - مشهد) که از شمال آن می گذرد بیش از سه کیلومتر فاصله ندارد. از (برغمد) تا (رامشین) دو سه فرسنگی راه است. این راه از جلگه می‌رود و از چند آبادی بزرگ و کوچک (برا کوه) می‌گذرد و به (مهرآباد) می‌رسد که دهکدة همسایة شمالی (رامشین) است و از آنجا تا (رامشین) فرسنگی بیشتر فاصله نیست. در (مهر آباد )اگر روی به جنوب بایستیم،‌دورنمای سبز و خرم (رامشین) را در دامنة کوهی می بینیم که به جلگة‌بین (مهر آباد) و (رامشین) مسلط است. آن کوه را رامشینیها (کوه زر) و این جلگه را (دشت کاجی) می نامند. ولی (دشت کاجی ) فقط نام یک قسمت از جلگه است. قسمتهای دیگر هم البته نامهای دیگری دارد که اینهاست: (دشت کشمینه)، (دشت سرحصار)، (دشت زیر کمر) و دشت ده)، که این آخرین نزدیکترین قسمت جلگه به (رامشین است و کشت و ورز عمدة رامشینیها در همینجاست.



از (مهرآباد) هر قدر که به (رامشین) نزدیکتر می‌شویم آن را زیباتر می‌یابیم. تا جائی که در حوالی ده قطعه‌های کشت شده و سر سبز نخود و لوبیا و ماش و مزارع پنبه و زیره و گندم و جو را به وضوح می‌بینیم که رامشینیها در آن مزرعه‌ها به اقتضای فصل در کاری مشغولند: یا وجین می‌کنند، یا آب می‌دهند، یا درو می‌کنند و یا خرمن می‌کوبند. تابستان که کار و جنب و جوش مردم ده در مزرعه‌ها زیادتر است،‌ده نیز زیباتر جلوه می کند.



ولی این زیبائی منزه و پاک با هر زیبائی آلوده به تن آسایی و بیهودگی بسی تفاوت دارد اینجا روح کارو کوشش به زندگی زیبائی بخشیده است. که براستی زیباست؛ زیبایی با نزهت.

منبع : http://dehkadeyeramshin.persianblog.ir/post/6