۱۳۹۰-۱۲-۱۷، ۰۶:۵۰ عصر
بهترين نمونه احترام به شعاير الهى، حركت حضرت سيدالشهداء عليه السلام است. آن حضرت عليه السلام در سفر آخرى كه در حج بودند، با اين كه مىتوانستند همان جا بمانند و در مسجد الحرام شهيد شوند، چون خبر داشتند كه سى نفر از طرف يزيد، زير لباس احرام اسلحه بستهاند تا در حال طواف خانه خدا، حضرت را به قتل برسانند.
خون ابى عبداللّه عليه السلام «ثار اللّه» است، ولى كعبه، مسجد الحرام و مناسك از «شعائر اللّه» است، لذا ادب را در اين ديدند كه خون پاكشان در كنار شعاير خدا
ريخته نشود. اگر ايشان شهيد نمىشدند، خونشان پاكترين خون بود، چه برسد به اين كه در كنار بيت خدا شهيد مىشدند.
از نظر فقه اسلامى، لازم نيست شهيد را غسل بدهند، و شهيدى كه در خون خود مىغلتد، خون او نجس نيست. اين خون پاك است.
اما ايشان نخواستند كه خون پاكشان در كنار بيت خدا بريزد. پس علت آمدن ايشان به كربلا، احترام به شعائر خدا بود.
خون ابى عبداللّه عليه السلام «ثار اللّه» است، ولى كعبه، مسجد الحرام و مناسك از «شعائر اللّه» است، لذا ادب را در اين ديدند كه خون پاكشان در كنار شعاير خدا
ريخته نشود. اگر ايشان شهيد نمىشدند، خونشان پاكترين خون بود، چه برسد به اين كه در كنار بيت خدا شهيد مىشدند.
از نظر فقه اسلامى، لازم نيست شهيد را غسل بدهند، و شهيدى كه در خون خود مىغلتد، خون او نجس نيست. اين خون پاك است.
اما ايشان نخواستند كه خون پاكشان در كنار بيت خدا بريزد. پس علت آمدن ايشان به كربلا، احترام به شعائر خدا بود.