مشاوره خانواده آنلاین رایگان عطاملک

[font=]

طارق نیوز: همواره میزان احترام شیعیان به امام حسین (ع) زبانزد جهانیان است. اما حال این سوال مطرح می شود که

[highlight=#ffffff]چرا شیعیان اینقدر مقام ِ امام سوم خود را بالا برده اند تا جائییکه زیارت عاشورای آن امام را برابر با هزار حج و عمره و هزار غزوه همراه پیغمبر دانسته اند . آیا این اغراق آمیز نیست؟...[/highlight]

[highlight=#ffffff] [/highlight]

[/font]

[highlight=#ffffff]به گزارش سامانه خبری تحلیلی طارق نیوز متن پاسخ دکتر عبدالرحیم گواهی به شرح زیر است:[/highlight]

[highlight=#ffffff]بسمه تعالی، در پاسخ به پرسش این سوال‌کننده محترم باید عرض کنیم که در واقع این شیعیان نیستند که مقام امام سوم خویش، حضرت اباعبدالله الحسین، را بالا برده‌اند و بلکه حقیقتاً این خود خدا و رسول(ص) هستد که مقام همه ائمه و بالاخص این امام همام را، به واسطه فداکاری و جانبازی خیره‌کننده او در راه حفظ و بلکه احیای اسلام ناب محمدی تا بدین پایه بالابرده و ستوده‌اند. چنانچه فی‌المثل در قرآن کریم، در تکریم و تعظیم اهل بیت علیهم‌السلام، یعنی امام حسین و پدر و مادر و برادر و جد حسین‌ابن علی علیهم‌السلام، می‌خوانیم: «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل‌البیت و یطهرکم تطهیرا»، «بی‌گمان خداوند اراده کرده‌است تا پلیدی را از شما خاندان پیامبر دور سازد و به کلی پاکتان گرداند» (سوره احزاب 33، آیه 33) و یا این آیه کریمه که می‌فرماید: «قل لااسئلکم علیه اجرا، الا الموده فی القربی»، «بگو من، در ازای امر رسالت، از شما مزدی جز محبت به نزدیکانم نمی‌خواهم» (سوره شوری 42، آیه 23) که به‌خصوص وقتی آن‌را در کنار آیه 57 سوره فرقان(25) که می‌فرماید: «قل ما اسئلکم علیه من اجر الا من شاء ان یتخذ الی ربه سبیلا»، «بگو من از شما در برابر این رسالت اجر و مزدی نمی‌خواهم، جز اینکه هرکه خواهد به سوی خدای خود راهی در پیش گیرد» مدّ نظر قرار دهیم به نکته عجیبی می‌رسیم که گویی مودت نسبت به اهل‌بیت پیامبر یگانه راه در پیش‌گرفتن راهی به سوی خداوند تبارک و تعالی است. ما شیعیان، و همچنین تعداد زیادی از برادران اهل سنت، مصداق بارز بسیاری از آیات قرآنی در باب جانبازی و جهاد و ایثار و دادن خون خود و نزدیکان خویش در راه اسلام و قرآن و رسول را به‌حق حسین‌بن علی‌ علیهما السلام می‌بینیم که از آن جمله است آیه 207 سوره بقره که می‌فرماید: «و من الناس من یشتری نفسه ابتغاء مرضات الله» و از این قبیل آیات. همچنین به زعم عده‌ای از مفسرین، «فدیه عظیم» مذکور در آیه 107 سوره صافات(37) امام سوم شیعیان حضرت ابیعبدالله الحسین(ع) می‌باشد، که یقینا فدیه یک قوچ، ولو یک قوچ عظیم آسمانی، نمی‌تواند جایگزین شهادت حضرت اسمعیل نبی(ع) در راه خدا باشد. گو این‌که بعضیها فدیه را به معنای لغوی و نه اصطلاحی آن معنا می‌کنند و حضرت اسمعیل(ع) را فدیه ذبح عظیم –حضرت اباعبدالله- می‌دانند. به هر حال در ادعیه و روایات شیعی از آن حضرت با تعابیری چون: «ثارالله»، «وتر‌الموتور»، «ذبیح الله»، «قتیل الله»، «وارث آدم» و غیره نام برده شده، و این‌ها همه نیست جز این‌که اگر همه حوادث مهم سرتاسر تاریخ دینی بشر، از قبیل طوفان نوح(ع)، بت‌شکنی و در آتش افتادن ابراهیم(ع)، و شهادت و دوپاره شده ذکریا(ع)، و سر بریده‌شدن حضرت یحیی(ع) و مصلوب شدن حضرت عیسی(ع) (اگرچه قرآن آن‌را قبول ندارد و می فرماید امر بر مردم مشتبه شد، نک سوره نساء 4، آیه 157) و از این قبیل حوادث را مقایسه کنید با حوادث جانسوز کربلا و نیم‌روز عاشورا می‌بینید که تفاوت از کجا تا به کجاست.

[/highlight]

[highlight=#ffffff]در تاریخ اسلام و قرائت شیعی آن نیز هرچند حوادث مهمی چون میلاد نبی، بعثت، غدیر، تاسیس مکتب توسط جعفربن محمد الصادق و ظهور حضرت مهدی سلام‌الله علیه را داریم، لیکن اگر امام حسین و کربلا و عاشورا نبود، و دین خدا و سنت رسول(ص) با ریخته‌شدن خون اباعبدالله و هفتادو دو تن از یاران باوفایش حفظ نمی‌شد معلوم نبود که دیگر نه از تاک نشانی ماند و نه از تاک‌نشان، یعنی همان شود که معاویه و یزید و یزیدیان می‌خواستند.

[/highlight]

[highlight=#ffffff]شاید به همین خاطر است که پیامبر بزرگوار آن همه سخنان فاخر در حق حضرت اباعبدالله گفته‌اند که از جمله است تعبیر پر معنای «حسینٌ منی و انا من حسین»، «حسین از من است ومن از اویم» و یا «ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه»، «همانا حسین چراغ هدایت و کشتی نجات است» که بعضی از آن‌‌ها در منابع اهل سنت و از جمله در صحاح سته و به‌ویژه صحیح بخاری (باب فضایل حسن و حسین) نیز نقل شده‌است و اگر کسی از روی انصاف فقط به همین دو حدیث شریف توجه کند جایگاه والای امام حسین‌(ع) را در کل تاریخ اسلام و به ویژه حوادث پرفراز و نشیب صدر اسلام به‌خوبی در خواهد یافت.

[/highlight]

[highlight=#ffffff]اما در مورد مقایسه‌های عددی و ذکر این‌که انجام فلان کار ثواب فلان تعداد حج، جهاد در رکاب پیغمبر(ص)، شهید و غیره را دارد، اجمالا باید عرض کنیم که به نظر ما ذکر این قبیل موارد که تعداد آن‌ها در احادیث و روایات شیعه و سنی هم کم نیست، و اختصاص به این مورد خاص یا مکتب تشیع ندارد، از طرفی باید به معنای اهمیت و عظمت و کثرت ثواب آن عمل گرفته شود و نه یک تعداد عمل خاص، چنان‌چه قرآن کریم هم وقتی در آیه 80 سوره توبه خطاب به پیامبر(ص) می‌فرماید: «ان تستغفر لهم سبعین مره فلن یغفر الله لهم»، «چنان‌چه برای آن‌ها هفتاد مرتبه هم طلب مغفرت کنی، خداوند هرگز آن‌ها را نمی‌بخشد» این فقط کثرت را می‌رساند و نه این‌که اگر هفتاد مرتبه استغفار شود خداوند نمی‌پذیرد، اما اگر از هفتاد مرتبه گذشت وضع فرق خواهد کرد، و ثانیاً، چنانچه سند حدیث و روایت صحیح و معتبر باشد، باید به صرف بیان مطلب از طرف پیامبر(ص) و امامان معصوم (در مکتب تشیع)، آن‌را تعبّداً پذیرفت تا انشاالله روزی چشم دل‌وجان ما نیز باز شود و روزنه‌ای به عالم معنا پیدا کنیم و خود بعینه ببینیم که مطلب حقیقتاً خیلی بالاتر از این حرف‌ها است و مقام مرتبه امام حسین و حضرت علی و پیامبر بزرگوار و حضرت زهرا و ائمه معصومین و سایر اولیا ومقربین الهی به درجه‌ای است که در فهم و بلکه وهم ما نگنجد که به قول آن پیر روشن ضمیر:

[/highlight]

[highlight=#ffffff]کشتی اندر بحر طوفان می رود او حسین و ناخدایی می‌کند

[/highlight]

[highlight=#ffffff]آری، تا چشم قلب انسان باز نشود از کجا بدرستی می‌فهمد «ضربه علی فی یوم الخندق افضل من عباده الثقلین» و یا «ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه» و اقسام این سخنان چیست؟

[/highlight]

[highlight=#ffffff]عبدالرحیم گواهی

[/highlight]

[highlight=#ffffff]1390/12/13

[/highlight]

[highlight=#ffffff]

[/highlight]

[highlight=#ffffff]
http://www.tareghnews.com/index.php?view...402aob237g

[/highlight]

ADMIN