+- مشاوره خانواده آنلاین رایگان عطاملک (https://atamalek.ir)
+-- انجمن: فجازی (https://atamalek.ir/forum-41.html)
+--- انجمن: سواد رسانه ای و جنگ نرم (https://atamalek.ir/forum-56.html)
+--- موضوع: این دل نوشت نیست وصیت نامه من است .... برادر حسین قدیانی قطعه 26 (/thread-2108.html)
این دل نوشت نیست وصیت نامه من است .... برادر حسین قدیانی قطعه 26 - ADMIN - ۱۳۹۰-۱۲-۲۸
این دل نوشت نیست وصیت نامه من است .... برادر حسین قدیانی قطعه 26
بسم رب الشهداء و الصدیقین. به نام شهدای گمنام بسیج در این فتنه اخیر. ندا آقا سلطان را البته خدا رحمت کند؛ اما او فریبکاری بود که خود فریب خورد و جانش را مفت فروخت. به هر کسی نمی توان لقب شهید داد. مظلوم تر از شهدای بسیجی و گمنام مدفون در دانشگاه امیر کبیر، شهدای بسیجی وقایع اخیرند. کسانی که مهندس و شیخ ادعای مرگ شان را کردند الان راست راست دارند در همین خیابان های تهران راه می روند. همه ما می دانیم که در کهریزک سه نفر کشته شده اند اما کدام مان می دانیم ظرف این هشت ماه، بسیج چند شهید تقدیم انقلاب اسلامی کرده است؟ ولله این ملت عاشورایی به صورت سران فتنه یک سیلی حیدری بدهکار است. گمنام تر از بسیجیان خمینی، بسیجیان خامنه ای هستند. دست سران فتنه به ریختن خون بسیجیان جوان این مرز و بوم مشغول است و خواص بی بصیرت، این مایه های ننگ ملت به ماله کشیدن روی جنایت عمر و زید مشغول اند. ولله این ملت خون دل خورده و از جان گذشته، یک سیلی محکم به صورت تک تک سران فتنه بدهکار است. اگر در جنگ تحمیلی بسیجیان خمینی را دشمن می کشت، در جنگ نرم، قاتل بسیجیان ولایت، سران فتنه هستند. این نامه های سرگشاده شما بود که به محاربین، مجوز این قتل ها را داد و الا پسر عمه مسعود رجوی و دختر خاله عمه ناتنی شاه در به در پارسال هم در این کشور زندگی می کردند. این فتنه روزی تمام می شود، که ملت از فتنه گران انتقام قطره قطره خون تک تک این بسیجیان شهید و البته شهیده را بگیرد. من با این قلم تا انتقام خون این نزدیک به ۱۵ بسیجی شهید را نگیرم از پا نخواهم نشست. من کاری با آن ۱۳ میلیونی که به موسوی رای دادند، ندارم. هموطنانم بودند با سلیقه ای مختلف. آنها خود باید همت کنند و انتقام تقلبی که موسوی در آرای شان کرد و به اسم خط امام، رای شان را دزدید، از او بگیرند. آن سنگی هم که اندک هواداران وحشی اما متوهم سران فتنه به سرم زدند می بخشم ولی خون دوستان بسیجی ام را که تعدادی شان از خواهران بسیجی ام بودند هرگز نخواهم بخشید. من بسیجی نیستم ولی بسیجی های خمینی و خامنه ای را می پرستم. به “همت” و “باکری” و به “شهید حسین غلام کبیری” شناختم من/ به خدا قسم خدا را. فتنه برای من بعد از ۹ دی و ۲۲ بهمن تمام نشد؛ برای من این فتنه روزی تمام خواهد شد که سران فتنه بابت قطره قطره این خون های به ناحق ریخته شده محاکمه شوند. ما در فکه شهید گمنام ندادیم که در خیابان های تهران هم گمنام کشته شویم. در خاک پاک فکه هنوز هم پلاک و یک تکه استخوان شهیدی هست اما اف بر من و شما که نشانی پلاک خانه بسیجی های شهید حوادث اخیر در همین تهران خودمان را هم نمی دانیم و اصلا نمی دانیم اسم شان چیست و اصلا عرضه نداریم که برای شان مجلسی در خور شان نام شان بگیریم. دم سران فتنه گرم که برای کشته های نداده شان مجلس ترحیم گرفتند و ما خاک بر سرمان که اصلا نام شهیدان مان را هم نمی دانیم. ما روی شهدای گمنام جنگ تحمیلی را با این غربت و گمنامی شهدای جنگ نرم سفید کرده ایم. اف بر ما که حتی نمی دانیم مزارشان کجاست. باز هم “یاران چه غریبانه رفتند از این خانه/ هم سوخته شمع ما هم سوخته پروانه”. دوستان! بیایید این آخر سالی “خانه انقلاب” را تکانی بدهیم، بلکه یوسف گمگشته به خون آغشته، لااقل نامش پیدا شود. الا ای سید شهیدان اهل قلم! بسیجیان امروز از بسیجیان خمینی هم مظلوم ترند. برخیز و روایتی دیگر نه از “فتح” که از “فتنه” بساز. صدا و سیما اگر مرد است به جای نشان دادن تصاویر ۲۲ بهمن، با مادر شهدای بسیجی فتنه اخیر گفت و گو کند. آهای آقایی که می خواهی شاهرگت را برای ولایت بدهی، کجا بودی وقتی خواهر بسیجی مرا فقط به جرم چادر، تنها به جرم حجاب در همین خیابان آزادی بعد از راهپیمایی ارواح عمه شان مسالمت آمیز کشتند؟ اگر ناراحت نمی شوید؛ می خواهم عرض کنم که آقایان سران فتنه! شما غلط کردید که راهپیمایی تان مسالمت آمیز بود. بیشترین شهید را بسیج، درهمین روز داد. راهپیمایی ۲۲ بهمن ما مسالمت آمیز بود و ای کاش مسالمت آمیز نبود و ما غیرتی داشتیم و انتقام خون شهیدان مان را از شما می گرفتیم. کاش ذره ای از غیرت آن شیر در زنجیر، حیدر کرار بسیجی ها، سردار سپاه خمینی و ذوالفقار خامنه ای “احمد متوسلیان” در وجود ما هم بود. این ماییم که از انگ خشونت طلبی می ترسیم. ولله، ولله، ولله، حاج احمد اگر بود بر صورت تک تک این سران فتنه چنان کشیده ای می خواباند که دیگر جرئت نکنند مجوز قتل بچه های بسیج را با نامه و بیانیه صادر کنند. ناموس همت ،”بسیج” بود. ناموس “باکری ها” بچه بسیجی ها بودند. آقای کروبی! بگذار یکی به این ملت بگوید که چرا برخی از خانواده های شهدا ساز نا کوک می زنند. بگذار من به شمای فتنه گر بگویم که درباره شما و دار و دسته تان در بنیاد شهید چه قضاوتی می کنند همسران شهید. آبرو برایت نمی ماند که دیگر در این کشور زندگی کنی، چه رسد که بخواهی به حرامیان، گرای سینه بچه های بسیج را بدهی. آقایان سران فتنه! اگر نظام را قبول ندارید، لطفا از خانه هایی که مال بیت المال است بلند شوید. آری، من قبول دارم که کروبی مستاجر است؛ کروبی مستاجر ما ملت است و این ویلای او در فرمانیه و آن یکی ویلایش در زهرماریه مال بیت المال است. آهای ملت! کدام تان راضی هستید که کروبی در خانه شما زندگی کند؟ اگر از این حکومت ناراضی هستید، پس لطفا جناب آقای موسوی خوئینی ها! این ویلایی که در آن نشسته و در خفا به فتنه به جفا مشغول اید، مال حکومت، برای ملت است. شما قبل از انقلاب، آه نداشتید که با ناله سودا کنید. من آمار لپ سرخ شما را که ناشی از فقر مادی تان در قبل از انقلاب بود دارم. به فرموده امام عزیز ما که شما غلط کردید اگر در خط او باشید، همه تان بلا استثنا در حجره های تنگ و تاریک ساکن بودید و این ملت بود که شما را به نان و نوا رساند. این ملت الان از شما بی زار است. ما با چه زبانی باید به شما بگوییم که حال مان از قیافه بد ترکیب و پر فتنه شما به هم می خورد؟ آقایان سران فتنه! دم از ما مردم نزنید؛ ۲۲ بهمن یک قدم جرئت نکردید در دل ملت گام بردارید. امام، ما را از پیله ۲۲بهمن ۵۷ درآورد و “پروانه” مان کرد. به ما چه که سران فتنه از پرواز خسته شده اند و دوباره می خواهند “کرم” شوند؟ چون رای با اکثریت است فعلا حق با پروانه هاست. خمینی برای ما هم هست؛ چطور ایران برای همه ایرانیان اما امام فقط برای شما؟ “سید حسن” این روزها برای ما فقط “نصرالله” است. ما سید حسن دیگری نمی شناسیم. “آن طور که از منابع موثق شنیده ام” این رهبر عربی پوزه کثیف صهیونیست ها را به خاک مالیده اما با این همه ید بیضا دست بوس مولای ماست و به خامنه ای، “مقام معظم رهبری” نمی گوید، می گوید؛ “امام خامنه ای”. محبوب ترین فرد نزد محبوب ترین فرد جهان عرب، مولای ماست. پس اگر لبنان، “نگین” باشد، انگشت و انگشتر و دست و قلب و مغز، ما هستیم. لبنانی ها هر آنچه از مبارزه از فرهنگ از جهاد از سیاست دارند، شاگرد ما بوده اند. به من حق بدهید که بگویم؛ بمیری آقای مازیار میری، با این فیلم ساختنت. “عماد مغنیه لبنانی” شاگرد “مصطفی چمران ایرانی” بود. لبنان انگشت اشاره دست ایران است در چشم اسرائیل. اسلام لبنان مدیون اسلام ایران است. در خانه تمام اعضای حزب الله، عکس خامنه ای ما را بزرگ تر از تصویر نصرالله به در و دیوار زده اند و “کتاب قانون” خود را به در و دیوار زده تا این اصل را بر عکس کند. آقای موسوی! “نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران” انتقام شما بود از نصرالله که چرا وقتی ایران می آید، دست علی ما را می بوسد. آقای موسوی! ما ۲۲ بهمن شعار های طرفداران شما را نشنیدیم؟ هواداران بی شمارتان چرا نم کشید؟ ۲۲ بهمن، خود شما چه را در رفتی؟ دیدید که حق با من بود و شما غلط کردید که بی شمارید! آقای موسوی! مگر نمی گفتی که مردم با شما هستند و علی تنهاست؟ مگر ادعا نکردی تقلب شده؟ پس چرا کسی نیامد رای خود را پس بگیرد؟ ما غلط کردیم اگر با شما باشیم. ما با “دیالمه” شهید هستیم. طرفداران تو در قطعه منافقین بهشت زهرا الان هفت کفن پوسانده اند. به اسم نخست وزیر امام مگر تا چند روز می توان به ملت دروغ گفت؟ دروغ گوی بزرگ تو هستی و بزرگ ترین دروغ تو این بود که به نظام ما تهمت دروغ بستی. آقای موسوی! اگر مردم با تو هستند پس این همه محافظ برای چیست؟ احمدی نژاد این همه محافظ ندارد. امام این همه محافظ نداشت. اگر تقلب شده پس چرا احمدی نژاد آمد میان ما مردم و شما فرار را بر قرار ترجیح دادی؟ کجایند هوادارانت؟ این محاربین؟ این ابن ملجم؟ آشوب گران خداجو رفته بودند شمال؟ رشت و ساری و رامسر و تنکابن و چالوس هم که هر که به خیابان آمد فدایی سید علی بود. نکند هواداران ات گیر کرده بودند در تونل کندوان؟ یا نکند بهمن ملت در جاده چالوس افتاده بود روی شان؟ یا شاید هم مثل “الی” در دریا غرق شده بودند؟! برای مولای ما هر کس با هر عنوان و مقامی رجز بخواند، باید مثل سلمان رشدی در هراس دائم زندگی کند. ما ملت عاشورایی هستیم و فرزند پدران شهید مان. ما خواب راحت را از چشم شما گرفته ایم. شما باید پای همه ادعاهایت بایستی آقای موسوی. ما سید علی را “علی” می دانیم و معاندانش، محاربانش را دشمن علی. البته که پرچمدار مبارزه با معاویه های واپسین و عمر و عاص های آخرین هر که باشد “علی” است و علی امروز “سید علی” است. سید علی نائب بر حق امام زمان است؛ چون که ماه جانشین بر حق خورشید است. ما ستاره ها تاریکی شب را از نور کم ماه نمی دانیم. همین نور ماه هم اگر نبود، چشمان ما به تاریکی عادت می کرد. تاریکی شب محصول دل تاریک شب پرستان است. نوری اگر در جبین ماست محصول نور ماه است. مولای ما، مولای ماه ما، این ماه پاره حسینی تبار، این سید خراسانی، این خار در چشم اغیار، این دلبر و دلدار، این عباس نگهدار، این یاسر عمار، این میثم تمار، پشتش به خورشید گرم است که با نی ساندیس به بازی گرفته است ۲۰۰ کلاهک هسته ای را. ساندیس که خیلی گران است؛ ۱۵۰ تومان است، پدرم وصیت کرده جانم را مجانی در راه ولایت فقیه بدهم. ما نه در فضای خیابان نه در فضای سایبر نه در فضای ادبیات نه در فضای سینما نه در فضای علم نه در فضای کار در هیچ کجا اجازه نمی دهیم علی تنها بماند. ما در هر میدانی اراده حضور کنیم بی شمار می شویم. آقایان فتنه گر! ما ملت هیچ کدام مان مستاجر نیستیم؛ “بیت رهبری” خانه ماست. شما اما مستاجر ما ملت هستید و مردم یعنی همانا صاحب خانه های شما، شما حضرات بی آبروی دروغ گو را در ۹ دی و در ۲۲ بهمن، جواب کردند. شما اگر مرد باشید از ایران می روید و جلوی در کاخ سفید اسباب و اثاثیه تان را می اندازید، بلکه ارباب دلش برای تان بسوزد و لقمه نانی از سفره اوباما نصیب تان شود. لیاقت شما “ولایت عشق” نیست، “ایالت عیش” است. از ما خامنه ای تعریف می کند؛ جای مان در ایران است. از شما زن بیل کلینتون چشم چران تعریف می کند؛ لیاقت تان خوابیدن کنار کارتن خواب های آمریکاست در امین آباد تگزاس. بگو چه کسی از تو تعریف می کند تا بگویم در کجا باید زندگی کنی. زندگی ما در جوار قطعه شهدای گمنام است و زندگی شما در کنار قطعه منافقین. ما بوی گلاب “پلارک” می دهیم و شما بوی گند دهن مریم قجر عضدانلو ابریشمچی رجوی. آقایان سران فتنه! نخندید، من دارم جدی صحبت می کنم. لطفا بیش از این صدای صاحب خانه را در نیاورید. ما قاطی نمی کنیم، قاطی کنیم، بد قاطی می کنیم. ما هنوز داغ کربلا در سینه داریم. ما از شمایان کینه دیرینه داریم. ما هنوز انتقام جام زهر امام را از شما نگرفته ایم. ما هنوز خیلی از شما طلب داریم. ما آماده بودیم برای جنگ و شما به امام دروغ گفتید. ما مگر خرمشهر را با “سلاح اتمی” آزاد کردیم، که شما به امام آن نامه را نوشتید؟ ما مگر از عرض اروند با خلوص نیت و زیارت عاشورا رد نشدیم؟ مگر در “سه راهی شهادت” با “یا زهرا” پیروز نشدیم؟ ما هر جا در جنگ شکست خوردیم، شهدا کم کاری نکردند، نقش فرماندهی شما پر رنگ بود. هر کجا متوسلیان در برابرتان ایستاد، آنجا “فتح الفتوح” بود. شما غلط کردید که هزینه جنگ را دولت شما می داد. قلک ما بچه های کوچک که در خانه می شکست، پول جنگ پدران مان هم در خاک ریز تامین شد. شما صف کوپن را نتوانستید درست کنید. پول جنگ را اگر قرار بود آقای نخست وزیر بدهد الان خرمشهر شده بود “المحمره”. آبادان شده بود “عبادان” و خوزستان شده بود “عربستان”. شما نخست وزیر امام نیستید. امام هرگز نخست وزیری نداشت. دو مهندس که خیر سرشان نخست وزیر امام شدند هر دو تو زرد از آب در آمدند. قلابی بودند. انقلابی نبودند. به دو امام، دو نخست وزیر تحمیل کردند؛ به خمینی بازرگان را و به خامنه ای موسوی را. آری آقای موسوی شما نخست وزیر امام نیستید. شما حتی نخست وزیر مولای ما هم نیستید. مولای ما به شخص دیگری مایل بود و شما تا چشم آیت و دیالمه را دور دیدید، خود را به رئیس جمهور مکتبی وقت تحمیل کردید. شما نخست وزیر نیستید، یکی از نخستین سران فتنه هستید که ملت شما را به زیر کشید. شما باز هم می خواستید در کام ولایت جام زهر بریزید اما این بار خون دیالمه در رگ های ما جاری شد و فریاد آیت از حلقوم ما بر سرتان فرود آمد و شما را سر جای تان نشست. گفت: “نازنینی تو ولی در حد خویش”. البته شاعر اشتباه گفت. به هیچ فتنه گری “نازنین” نمی گویند. ما تقلب نکردیم، جرم مان این بود که به شما متقلبین، دیگر اجازه ندادیم که دل نازنین ولی فقیه را بشکنید. اگر “عمار” بودن برای “علی”، جرم است؛ خیال تان راحت، ما عمار، همه شما “ابوموسی”، اما یک ابوموسای خوب و دوست داشتنی! یک ابوموسای بدون انگشت و انگشتر! آقایان خواص بی خاصیت! بدون حکمیت، می توانید ابوموسی باشید؛ بسم الله! آن دنیا با خواص بی بصیرت صدر اسلام محشور شوید. هرکجا ابوموسی رفت، شما هم دنبالش. شما اهل کوفه باشید، اشعری تنها نماند!! اما ما اجازه ابن ملجم شدن را به احدی نمی دهیم. نه، محرم تمام نشده است. ماه قمری را ول کن. مبدا تاریخ شیعه ظهر عاشوراست. ما مبدا تاریخ مان هجری قمری نیست، بلکه هجری قمری است که روز عاشورا تا آخرین قطره خون خود دور سر برادرش حضرت خورشید علیه السلام گشت و در این راه به ثارالله پیوست. نه! این جناب گل اندیش اگر قرار است برای ما تاریخ بگوید از کتاب “خدمات متقابل یزید و حسین” کد می آورد و ما این طوری معامله مان نمی شود، چرا که نام نبرده (!) مدعی می شود؛ اگر در کربلا یزید بی خیالی طی می کرد، حسین به جرائم “قاسم ابن الحسن” رسیدگی می کرد که چرا شب عاشورا بر خلاف حضرت علی که در نهج البلاغه عسل را شیرین ترین طعام دانسته، روی حرف پدر بزرگ بلند شده و گفته شهادت برای من شیرین تر از عسل است!!! باور کنید ذهن حقیر برخی از دوپهلوهای ما اگر سال ۶۱ بودند، همین طور تحلیل می کردند؛ باور کنید و شما نیز باور کنید؛ حرام است این خانه هایی که در آن نشسته اید. ولله ملت راضی نیستند. من حاضرم درباره این نظرم رفراندم شود که آیا ملت راضی است که خانه شان و این اموال بیت المال دست شما باشد یا نه؟ لطفا رسانه ملی فقط برای برنده دیدار ذرت کاران دشت مغان و بارسلونای اسپانیا مسابقه sms نگذارد. خب معلوم است استقلال، ذرت کاران را می برد؛ این دیگر مسابقه sms نمی خواهد. معلوم است “سردار حاج سعید قاسمی” در سیما غوغا می کند. معلوم است “صحیفه نور” با این دنبه های آویزان تناسبی ندارد. با صحیفه ننه جون به همین سرنوشت شیخ دچار می شویم. من همین جا بگویم؛ در این “دل نوشت” به جز ملت و ولایت، هر کسی به خصوص از سران فتنه و خواص بی بصیرت چه بخندند و چه گریه کنند، حرام است. من که نویسنده باشم راضی نیستم. من استاد اشک در آوردنم و به لب، گل لبخند نشاندن ولی فقط برای رهبرم و هر آنکه سید علی را علی می داند. کجا بودم؟ به کی داشتم گیر می دادم؟ به شما که عرض کنم؛ من کلا چقدر وقت دارم؟ تو وقتت در شرف اتمام است و پایت لب گور. من دارم به خودم می گویم، راه دور نرو. خدا همه ما را به خصوص صدا و سیمای ما را عاقبت به خیر کند. آقای ضرغامی! چند گامی به جلو برداشته ای اما اگر راست می گویی، یک مسابقه بگذار که آیا آن خانمی که به فتنه گران دستور داد به خیابان ها بریزند، در خون بچه های بسیج شریک جرم است یا خیر؟ چطور است به ۳ کشته کهریزک که می رسد، مو را باید از ماست یک غفلت و یک عمل نادرست، بیرون کشید اما برای بیش از ۱۵ شهید و شهیده بسیج در فتنه اخیر، هیچی به هیچی و حتی دریغ از یک “فاتحه مع الصلوات”؟ در همین سوره “حمد” آمده: “غیر المغضوب علیهم ولا الضالین”. باور دارم اگر علی مطهری مفسر قرآن شود این آیه را این طور تفسیر می کند؛ “اگر مغضوبین و ضالین، کوتاه بیایند، “مالک یوم الدین” در روز جزا به حساب “اهدنا الصراط المستقیم” که در مناظره علیه “انعمت علیهم”، آن حرف ها را زد، خواهد رسید”!! آقای علی مطهری! شما در عصر اصلاحات، علیه مبانی اصلاحات آمریکایی کتاب ننوشته ای بلکه علیه امروز خودت قلم فرسایی کرده ای. همان ها که دیروز مطهری را شهید کردند، امروز برای “اصول سفسفطه و روش پلورالیسم” شما سوت و کف می زنند. شما پیروی از راه پدر را باید از من یاد بگیری. نه! هاشمی مظلوم نیست. بنازم درک سیاسی ات را. هاشمی حتی اگر مظلوم باشد به خاطر این است که چون تویی، از او طرفداری می کند ولی نه، هاشمی مظلوم نیست. مظلوم شهید مطهری است که با مدیریت نا صحیح حضرتعالی، کتب و آثار بی استثنا خوبش، در مجامع دانشگاهی، غریب و تنها مانده است. شما چطور مظلومیت کتب پدرتان را نمی بینید اما مظلومیت هاشمی را می بینید؟ چرا باید کتب گران سنگ استاد شهید ما، از طراحی جلد و آرایش صفحه بندی گرفته تا نحوه انتقال به مخاطب، تا این قدر مظلوم باشد؟ من از خودم حرف نمی زنم؛ بخش اول آن نظر اساتید رشته گرافیک و خبرگان صفحه بندی است و بخش دوم آن محصول نشست و بر خواست هر روزم با دوستان دانشجو. پس هاشمی مظلوم نیست. مطهری و آثار او مظلوم مانده است. ما در دانشگاه توانستیم برای همت و باکری، حتی در شعارهای فرقه سبز هم جایی محکم باز کنیم، اما من دانشجویان معتقد به نظام را کاری ندارم، شما خودتان آقای علی مطهری! شهید مطهری را چقدر می شناسید؟! بعید است کسی مطهری را بشناسد و در چنین شرایطی، هاشمی را مظلوم بداند! بعید است کسی “جاذبه و دافعه علی” را فهمیده باشد و به جای دوست، جذب دشمن شود. به شما بگویم سایت هایی که به اندیشه های شهید مطهری اهانت می کنند، این روزها بلندگوی مواضع شما شده اند. شما ماموریت تان این است که هر گاه سران فتنه به هر دلیلی باید ساکت باشند، حلقوم تان را در اجاره همان حرف های سران فتنه قرار دهید و البته شما غافلید از نتیجه غفلت، که گاه همان معنای خیانت می دهد. مردم به احمدی نژاد رای دادند برای اجرای عدالت و مبارزه با فساد اقتصادی. حرف های احمدی نژاد در آن مناظره معروف، عمل به وصیت نامه امام و کوبیدن مشت بر دهان اسلام مرفهین بی درد بود. اصلا مردم به احمدی نژاد رای دادند برای همین کار و اما اینکه چرا مهدی هاشمی بر نمی گردد به ایران تا در دادگاه به جرائم سنگین اش درباره فتنه اخیر و نیز ابتلائات اقتصادی پاسخ دهد، این قانون گریزی عده ای را می رساند، نه مظلومیت شان را. پس قبول کنید که وقتی می گویید “اگر سران فتنه سکوت کنند، نظام می رود سراغ برخورد با احمدی نژاد”، از استدلال تان خنده می آید خلق را. این گونه باشد، متهم احمدی نژاد نیست، “علی” است که شمع بیت المال را خاموش کرد. خمینی است که علیه اسلام سرمایه داری شورید و خامنه ای است که بیانیه هشت ماده ای نوشت. آری، اگر استدلال شما درست باشد، جمهوری اسلامی باید با آرمان های خودش برخورد کند، نه حرف های احمدی نژاد. کاش شما که دم مسیحایی دارید؛ به جای تلاش برای زنده کردن اندام نیمه جان سران فتنه، جانی دوباره به کالبد آثار استاد شهید مرتضی مطهری ارزانی می کردید و در این مقام، اعجاز خود را به رخ ملت می کشیدید. آری، مظلوم مطهری است. مظلوم بچه های بسیج اند که امروز باید به جای دشمن، با کج فهمی امثال شما در این جنگ نرم بجنگند. هاشمی مظلوم نیست؛ مظلوم نظام “جمهوری اسلامی” است که آن نامه سرگشاده را دید و آن اعلان به آشوب در خیابان ها را دید و جمل را به چشمان خود دید و شتر را دید و ندید! حالا علی مطهری را رها کنیم و اسیر این کوچه فرعی نشویم. مظلوم، دوست بسیجی من “مرتضی” است که در روز ۲۲ بهمن با کمک دیگر بچه های بسیج، چند بمب دستی را در همین خیابان آزادی خنثی کرد و هیچ کس به این بچه های بسیج یک خسته نباشید خشک و خالی هم نگفت. اصلا من می گویم همه ملتی که به خیابان انقلاب و آزادی آمدند از سبزها بودند. با این حساب همه سبزها جان شان را مدیون بچه های بسیج اند که بمب های منافقین را از جلوی پای شان برداشتند. شما هر حرفی بزنید من یک جواب برایش دارم. در قلم من جوهر نیست، گوهر گران قدر خون پدرم است. آن کسانی که به بسیجی های خامنه ای می گویند خشونت طلب، همان ناکثینی هستند که “علی” را در جنگ خیبر و بدر خشونت طلب نام نهادند. غیرت ابوتراب نبود، رومی ها، آقازاده های بوزینه باز معاویه را به چند درهم و آن هم درهم خریده بودند. ناموس پرستی بسیجیان خامنه ای نبود الان همان کاری را که آمریکا با ناموس برادران افاغنه و عراقنه کرده بود با ناموس شما هم انجام می داد. آقای شیخ! حیا کن و دم پیری معرکه نگیر. جمهوری اسلامی ناموس پرست است و حاشا که اهل تعرض باشد؛ این شما هستی که به وجدان خود تجاوز کرده ای. مظلوم، علی بود که از ناموس دین و از شرف مسلمین دفاع می کرد و ناسزا می شنید. مظلوم، “سید علی” است که در عین اقتدار، مظلوم است. شما سران فتنه، اگر یک هزارم مولای ما هوادار داشتید، تا الان ظالم بودن خود را اثبات کرده بودید. مظلوم سید مهدی شجاعی است. می دانید چرا خالق کشتی پهلو گرفته، بغل کشتی نوح، پهلوی سکوت بغل گرفته و خوابش گرفته و لام تا کام حرف نمی زند؟ نه! ایراد از سوء مدیریت نوح نیست، اشکال برمی گردد به آقایانی که نمی دانند ناز کدام هنرمند را کدام هنرمند دردمند را باید بخرند. من در متن قبلی به حاتمی کیا و رضا امیرخانی و مجید مجیدی زدم اما گاهی باید یک سوزن هم به جناب رئیس دفتر رئیس جمهور زد که چرا به جای خریدن ناز این لیالی زیبا رو، خریدار عشوه نا بازیگران شده است؟! آری، عجب صبری دارد این خامنه ای. شما اگر ملت و سپاه و بسیج مولای ما را داشتید یک کدام از ما را سالم نمی گذاشتید. ولله نمی گذاشتید. دست جورج سوروس در دست شماست و دست خدا در دست مجروح مولای ما. من باز هم می گویم؛ اگر دست خدا در دست خامنه ای نیست پس چرا این همه “ماهواره” حریف این “ماه پاره” ما نمی شوند. “علمدار” دست هر کسی را نمی گیرد. شما آنقدر زبونید که این همه بی حیایی در ورزش را نمی بینید و به “رضا زاده” گیر داده اید. من دلیل اش را می دانم؛ چون “آقا” آن نامه را به رضا زاده بعد از قهرمانی نوشت و شما می خواهید، شکست در کودتای مخملی را با این محمل بافی ها جبران کنید. آقای قالیباف! ناراحت نشو که به شما نوشتم؛ وقت افتتاح غنیمت “تونل توحید”، همان زمانی بود که باید از “تنگه احد” دفاع می کردید. به من می گویند؛ حرف هایت قشنگ است اما شعاری است. بسم الله. من می خواهم برای حرف های قشنگم مصداق بیاورم. رها کردن تنگه احد یعنی اینکه مجله ورزشی تحت مدیریت شهرداری، این همه فساد در عالم ورزش را رها کرده و چسبیده به اینکه رضا زاده حتما دوپینگ کرده. اولا گیرم پهلوان نامدار و پاک ما دوپینگ کرده باشد؛ چرا مجله تحت مدیریت شما این را حساب نمی کند که دوپینگ کردن فرضی رضا زاده، ریشه درسوء مدیریت غلط ورزش در زمان خاتمی دارد؟! چرا تیم ملی به جام جهانی نمی رود احمدی نژاد باید تقاص پس دهد ولی رضا زاده که گیرم دوپینگ کرده باشد این ربطی به خاتمی نداشته باشد؟! عمده مدال های جهان پهلوان ما مال زمان خاتمی است و اگر این حرف شما درست باشد خاتمی اینجا هم مقصر است. اما اصلا بحث این حرف ها نیست. شما مشغول نشان دادن توانی های مدیریتی خود به شهروندان و گاهی هم البته گرفتن حال دولت هستید و وقتی برای تان باقی نمانده که بدانید علت اصلی حمله به رضا زاده چیست. همان مجله شما با بازیکنان و مربیان فوتبال که در معرض این اتهامات هستند گل می گوید و گل می شنود ولی به رضا زاده که می رسد نگران ورزش پاک می شود. آیا ورزشی نویسان شما دغدغه ورزش پاک دارند یا خواسته و یا نا خواسته عامل انتقام از مولای ما البته در عرصه ای خارج از سیاست و البته در عرصه ای پر مخاطب تر از سیاست شده اند؟ پس حرف های قشنگ من پر است از استدلال های قشنگ. نه، رضا زاده دوپینگی نیست؛ او دارد تاوان “ابالفضل” گفتن هایش را پس می دهد. ولله اگر جهان پهلوان ما ارزش معنوی مدال هایش را به جای “آقا” به سران فتنه تقدیم کرده بود، ورزشی نویسان شما صد سال سیاه او را متهم به دوپینگ نمی کردند و شما جناب شهردار محترم با محسن هاشمی در طبقات تاریک و بی نور و بی بصیرت مترو هستید و از تنگه احد غافلید و نمی دانید در زیر مجموعه تان چه می گذرد و باز هم یک نمونه دیگر آقای قالیباف. مجله دیگر تحت مدیریت جنابعالی در حوزه جوانان، تنها صد کلمه از مطلب پنج هزار کلمه ای مرا کار کرده تا خودش را برای شما لوس کند و شما خیال کنید اول مظلوم عالم اید! من با انقلاب اسلامی با ولایت فقیه با خون پدر شهیدم عهد بسته ام که دست بوس خدمت گزاران کشورم باشم. ولله اگر شما در خدمت رسانی به این مردم از احمدی نژاد سبقت بگیرید من در ستاد تبلیغاتی شما مجانی کار خواهم کرد و همین جملات قشنگ را به استخدام شما در خواهم آورد. من اصلا مسئله ام دولت و احمدی نژاد نیست. بلکه حکومت است و رهبری. آنقدر که من از این دولت انتقاد کرده ام هیچ کدام از نویسنده های نان خور شهرداری انتقاد نکرده اند. من حرفم این است؛ شهید رجایی می گفت: به نماز نگویید وقت کار است، به کار بگویید وقت نماز است. من حرفم به شما این است: “به تنگه احد نگویید وقت افتتاح تونل توحید است، به تونل توحید بگویید وقت حفظ تنگه احد است”. آقایان خواص ان شاء الله با بصیرت! به پاسداری از ولایت مداری نگویید که وقت رسیدگی به امور شهرداری است، به شهرداری بگویید که وقت ولایت مداری است. من البته می دانم؛ شما آقایان در “تابناک” و “آینده” و “فردا” و “آتی” و هزار و یک سایت قاطی پاتی دیگر باز هم می گویید که فلانی به “خمینی” توهین کرد! چرا؟ چون امام فلان جا از ما تقدیر کرده بود. من حالا به شما می گویم چه کسی به امام توهین کرده است. این نوشته “وصیت نامه” من است و من همه حرف هایم را در آن خواهم زد و دیگر تا اطلاع ثانوی “دل نوشت” نخواهم نبشت. خیال تان راحت شد. می خواستید زبان سرخ این قلم را لال کنید، دست مریزاد! من خود آن را بعد از این دل نوشت قفل خواهم کرد. می خواهید بگویم چه کسی و چه کسانی به امام توهین کرده اند؟ امام گفت: “من بر دست و بازوی شما بسیجیان بوسه می زنم. من به این صورت های نورانی شما غبطه می خورم. من هیچ ندارم که در برابر این مادران شهید داده تقدیم کنم”. درست؟ آقای قالیباف! آقای احمدی نژاد! که شما هم روزگاری شهردار بوده اید! آقایان دیگر! زیر نظر شهرداری یک روزنامه در می آید و هزار و یک رنگین نامه. که در همه آنها آگاهی قربانی آگهی می شود. آخرین بار کی عکس یک شهید را روی جلد مجلات خود کار کرده اید؟! کی وصیت نامه یک شهید را به صورت کامل کار کرده اید؟ مگر امام نگفت؛ خانواده شهدا چشم و چراغ این ملت اند؟ آیا یک ده هزارم نام “آنتالیا” که به جز لخت های مادر زاد را در آن راهی نیست، اسم “کربلا” را برده اید؟ امام کی گفت؛ راه قدس از تورهای مسافرتی می گذرد؟ امام کی گفت؛ راه قدس از ساحل مدیترانه می گذرد؟ شما رسالت تان را درباره “دیوارحائل” فراموش کرده و به فکر مسافرت به “دیوار چین” هستید. باز هم بگویید من یک جانبه به قاضی می روم. اگر منظور از شعار “مرگ بر چین”، مرگ بر کمونیست است، آری، مرگ بر چین. اگر چین تایپه هم کمونیست است، اصلا مرگ بر چین تایپه. اگر مراد از “مرگ بر روسیه” آرزوی مرگ برای همان شوروی است که به قول “آقا” در جنگ به ما سیم خاردار هم نمی داد؛ آری، مرگ بر روسیه. اما اگر مراد از این شعار ها درود فرستادن بر آمریکا و اسرائیل است، پس “مرگ بر آشوبگر عاشورا”. “مرگ بر فتنه گر”. “مرگ بر ضد ولایت فقیه”. “مرگ بر آمریکا”. آمریکا آمریکا ننگ به نیرنگ تو که حتی خون ندا آقا سلطان هم می چکد از چنگ تو. بلر سگ دست آموز بوش است و دیوید میلیبند یک سگ هار خالی بند است که ندای ما را فریب داد و او را با کلت bbc کشت و خون او را انداخت گردن ما. بسیج اگر آدم کش بود، در همین فتنه اخیر این همه شهید نمی داد. شهید را ما می دهیم و اشک اش یا نه اشک، مقدس است؛ بهتر است بگویم: آبغوره اش را انگلیس و عمال اش در داخل می ریزد. قطعه ما “قطعه ۲۶″ است و قطعه شما “قطعه منافقین”، چه کسی بیشتر شهید داده است؟ چه کسی آدم کشته است؟ مزار کشته های چه کسی بوی گلاب می دهد؟ اهل نفاق جدید هم که از شهدای ما آویزان شده اند. شما اگر خودتان کشته داده بودید بازهم دم از “همت” و “باکری” می زدید؟ شما در روز هم جگر رفتن بالای سر نعش اجداد منافق تان را ندارید و ما در شب احیا می رویم بالای سر مزار پدران و برادران مان، قرآن سر می گیریم. ولله اگر که به تک و توک کشته های شما “شهید” بگویند؟ شهید به پدر من می گویند که اگر در شب شروع عملیات “الی بیت المقدس” شهید نمی شد، شما الان باید اسلحه سربازان آمریکایی را پاک می کردید و بعد تعرض به ناموس کشورتان را می دید. شما ای کسانی که بوی لجن می دهید، اگر معرفت داشتید پای پدران شهید داده را بوس می کردید نه اینکه جسارت کنید به تصویر همت در بزرگراه همت. اگر همت و باکری نمی رفتند و جان خود را در راه ولایت فقیه قربانی نمی کردند، آیا آمریکایی ها اصلا به شما اجازه زندگی می دادند که حالا بخواهید از پسر همت و دختر باکری علیه نظامی سوء استفاده کنید که پدران آنها برای بقایش از جان خود گذشتند؟! گفت: “اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید” و من می گویم: “اگر آزاده نیستید لااقل اسیر نفس خودتان باشید، نه اسیر خواست دشمن”. ولله اگر پای آمریکا به این کشور باز شود؛ که البته تا خامنه ای هست، محال است، آمریکا به شما لجن زارهای متعفن هم رحم نخواهد کرد. با بریدن سر حسین هیچ کس به ملک ری نمی رسد. جمهوری اسلامی نباشد، هویت شما هم لکه دار می شود. قدر این نظام را بدانید. روز ۲۲ بهمن در کدام خیابان “تانک” دیدید که اراجیف voa باورتان شده است؟ تانک البته در خیابان های تهران بود اما قبل از بهمن ۵۷٫ شما چون خدا را ندارید حریف هوندا ۱۲۵ بسیجیان این کشور نمی شوید اما ما چون خدا را داریم از پس توپ و تانک رژیم طاغوت بر آمدیم. ما مثل جهان پهلوان مان با نام “عباس”، دوپینگ می کنیم. پدر من روزی چندین و چند بار اگر “یا کاشف الکرب عن وجه الحسین، اکشف کربی بحق اخیک الحسین” را نمی گفت، خوابش نمی برد. من ولله دلم برای آن دنیای شما می سوزد. درافتادن با “جمهوری اسلامی” جنگیدن با یک حکومت نیست، درافتادن با خون بیش از سیصد هزار شهید است که قطره قطره این خون های سرخ، آن دنیا یقه تان را خواهد گرفت. من این را از روی وظیفه به شما می گویم. شما با کارهای تان به من ناسزا نمی گویید. من قابل فحش های شما نیستم. مخاطب “توپ، تانک، بسیجی، دیگر اثر ندارد”، من نیستم؛ “شهید اکبر قدیانی” است. من از شما می گذرم؛ آن سنگی هم که حواله سرم کردید و مرا تا پای مرگ برد، یادگاری نگه داشته ام تا آن دنیا به حضرت زهرا سلام الله علیها بگویم؛ که ای بی بی دو عالم! من هم در وادی دفاع از ولایت، نشانی از زخم بر بدن دارم. اما یقین بدانید امثال پدرم هرگز از شما نخواهند گذشت. پدران ما در دفاع از ولایت از ما بسیار متعصب تر بودند. ولله اگر دفاع از ولایت، خشونت طلبی است “دستواره” و “قوجه ای” و “شهبازی” و “کریمی” و “زین الدین” و “خرازی” و “وزوایی” و “ورامینی” از ما خشونت طلب تر بودند. اتفاقا اصلا هم بیم نداشتند که دیگران به آنها چه می گویند. در دست نوشته های شهید “علی اصغر پور رحمت” است که: “امروز یکی به من در تاکسی می گفت؛ شما دارید در کردستان، ایرانی ها را می کشید. من به او گفتم؛ ما محاربین را می کشیم و به ملیت شان کاری نداریم. ما اگر زیادی به شما رو بدهیم می شود حکایت علی و حسن و حسین و بلعم باعورا و عاشورا و شما باز مثل ابن ملجم و شمر، امامانی را می کشید که با آنها از یک قوم و نژاد هستید”. برادران و خواهران عزیز فتنه گر! شما که ادعا می کنید بسیجیان واقعی همت ها بودند و باکری ها، خودتان قضاوت کنید؛ بسیجیان خمینی خشونت طلب بودند یا بسیجیان خامنه ای؟ نه دوستان! سهم ما از نزدیک ۳۰ سال بی پدری، این کنایه ها نیست. شاید بسیجیان خامنه ای از شما بگذرند ولی بسیجیان خمینی، آن دنیا حتم کنید جلوی تک تک تان را خواهند گرفت. زمان شاه را از من بپرسید. من سنم به آدم بر می گردد. آدم وقتی از بهشت به زمین آمد، با خون پدر من درد دل می کرد. شهدا از ازل قرعه عاشقی به نام شان خورده بود. آدم هنوز نبود که پدر من در رکاب حسین به شهادت رسیده بود. پدر بزرگ های شما احترام شان بر من واجب است اما “اوجب واجبات”، رعایت احترام نیاکان شما فتنه گران محترم نیست، “حفظ نظام” است. اگر این نظام نبود برای یک “یا حسین” باید صد ضربه شلاق می خوردید. جناب دادکان! که ادعا می کنی از قبل انقلاب ریش می گذاشتی. مرد باش و بگو که پدر محترم تان برای هیئت رفتن در کوچه پس کوچه های بازار شاه، چقدر از عمال رضا خان و پسرش کتک خورده است؟ ۳۰ سال که سهل است، از انقلاب خمینی ۳۰۰ سال هم بگذرد، نباید “آلزایمر” گرفت و “حقیقت” را به “دروغ” و “صد” را به “نود” فروخت. آیا تا شاه بود دسته ای جرئت آمدن به خیابان را هم داشت، یا برای یک “یا حسین” در گوشه خانه هم لرزه به اندام ها می افتاد؟ این دین را این ریش را این ریشه را مدیون خمینی هستید، نه نیاکان تان. خمینی اگر نبود کدام پرچمی را می شد در خیابان به نام “حسین” به نام “حسین ضد یزید” برافراشت؟ من عاشق چشم و ابروی کفاشیان نیستم. دو زار هم مدیریتش را بر فدراسیون فوتبال قبول ندارم اما فرق انتقاد از فدراسیون فوتبال را با طعنه زدن به انقلاب اسلامی می فهمم. اگر الان هم شاه بود، شما “میر حسین” را شاید می توانستید بگویید ولی “یا حسین” گفتن در خیابان از عهده شما بر نمی آمد. بر نمی آمد که رفتید و با امام در جماران عکس انداختید. حالا گاهی به این تصاویر نگاه کنید. گاهی به جای نقشه کشیدن برای زدن زیرآب کفاشیان وصیت نامه شهدای فوتبالیست را بخوانید. اتفاقا از شانس خوب شما پدر من فوتبالیست بود و اگر می خواست مثل شما خمینی را به توپ فوتبال بفروشد الان شاید شده بود به جای دایی، سرمربی پرسپولیس. باورتان نمی شود بروید از “حسین فرکی” و دوستانش و “بهتاش فریبا” و هم بازیانش بپرسید. بروید این را از “امیر حسین فردی” مدیر مسئول کیهان بچه ها بپرسید. بروید از “حاج اصغر آبخضر” بپرسید. یا نه، بیایید پیش خودم تا عکس های پدرم را در استادیوم آزادی نشان تان بدهم. آقای علی دایی که یک روز گفتی؛ من هم مثل حسین فهمیده برای این کشور از جانم مایه گذاشته ام. هزار برابر عمل جراحی ای که روی سینه تان شد، از فدراسیون فوتبال و فیفا و یوفا و بایرن مونیخ و هرتابرلین و آرمنیا چی چی فیلد و اینتر میلان و اون تر مینال و کوفت و زهر مار، پول گرفته اید. باز هم اگر کم تان است، سر کار به من عیدی داد به جای پرداخت اقساط بانک و بدهی هایم که همین جا و سط این وصیت نامه از همه دوستان طلبکار حلالیت می طلبم، آن را هم می دهم به شما. زندگی شما را توپ هم نمی تواند تکان بدهد اما می دانی تانک در نبرد با تن بهروز مرادی و حسین فهمیده چه کرد؟ شما سهم تان را گرفته اید ولی سهم خانواده های شهدا را عده ای با زخم زبان دادند، عده ای مثل ناطق نوری با سکوت، عده ای مثل آن خانم با دعوت از فتنه گران عزیز به خیابان، عده ای مثل این خانم با ساندویچ خوردن در خیابان انقلاب، عده ای مثل آن آقا زاده با فرار به لندن، عده ای مثل این یکی آقا زاده با پرت کردن حواس قالیباف از تنگه احد در تونل توحید، عده ای مثل اون یکی با حضور در جمع اغتشاش گران در روز قدس و عده ای مثل شما با این قیاس مع الفارق. شما خودتان را با عابدزاده مقایسه کنید و اجازه بدهید ما حسین فهمیده را مقایسه کنیم با شهدای بسیج در فتنه اخیر که بر کمر خود عزم همت بستند و زیر شنی تانک نامه های سرگشاده، له و لورده شدند. نویسنده خوش قلم اما بد قدم دوم خردادی در عمرش یک حرف حساب اگر زده باشد، آن مقایسه آقای هاشمی بود با علی دایی.
***
وصیت نامه من به انضمام وصیت نامه پدرم است؛ مرده ها وقتی می میرند ارث را تقسیم می کنند و شهدا وقتی شهید می شوند حرص را. عده ای حرص این دنیا را می زنند و عده ای حرص آن دنیا را. عده ای برای بلعم باعورا حرص می خورند و عده ای برای حسین عاشورا. عده ای برای آشتی میان فرق عباس و عمود آهن حرص می زنند و عده ای برای تشنه لبی یتیمان حسین، دست رد بر سینه علقمه می زنند و با اینکه مادرشان “ام البنین” است ولی حرص “مادر حسین” را می زنند. من حرص همت را می زنم؛ حرص آن چشمانی که انگار خدا خود برایش سرمه شهادت کشیده بود. سبزها از وصیت نامه سردار خیبر سوخته اند که چرا گفته؛ “در زمان غیبت اطاعت محض از ولایت فقیه داشته باشید”. ما خامنه ای را دوست داریم چون به فرموده پدران مان “نایب امام زمان” است. خامنه ای به نیابت از امام زمان دارد با استکبار می جنگد و “شیطان بزرگ” به نمایندگی از “شیطان رجیم” به مصاف “جمهوری اسلامی” آمده. شباهنگام که خورشید نیست ستاره ها باید حرمت ماه را نگه دارند و الا شب پرستان، تاریکی و ظلمت را “جهانی” خواهند کرد. آری، ماه نور خورشید را ندارد، گرمای خورشید را هم ندارد اما کدام ستاره را می شود دید اگر که ماه نباشد؟ اگر شباهنگام و در غیبت حضرت آفتاب علیه السلام، مهتاب نبود، خواب، چشمان ستاره ها را گرفته بود. ماه، نایب بر حق خورشید است و پای استدلالیون چوبین است؛ “خورشید کی به ماه این نیابت را داد”؟ شما خواب بودید وقتی که خداوند گفت: “اطیعو الله و اطیعو الرسول و اولی الامر منکم”. هر کس در روز، خورشید، مولای اوست، در شب، مهتاب، مولای اوست. اگر قمر جانشین بر حق شمس نیست، پس سران ظلمت چه از جان جانباز خراسانی ما می خواهند و اگر دست خامنه ای در دست خدا نیست پس چرا این همه “ماهواره” حریف این “ماه پاره” ما نمی شوند؟ حتما که صاحب این انقلاب “حضرت حجت” است. دعای امام زمان در حق ما نبود این انقلاب به سالی نمی کشید؛ یک سفینه نجات است و هزار ناو جنگی. اگر دعای “فاطمه زهرا” نبود کجا پدران ما می توانستند از عرض اروند رد شوند؟ اگر نگهدار خامنه ای، “ابالفضل علمدار” نبود کجا این غائله خوابیده بود.من دریغم آمد که در این آخرین “دل نوشت” تا اطلاع ثانوی، پای حضرت ساقی را به میدان نکشم. من که هیچ، دو گیتی دارد از این دو دست بریده ارتزاق می کند. آسمان بر قرار نمی ماند اگر خدا اراده نکرده بود از عباس هر دو دستش را بگیرد. خدا هنوز خیلی با این دو دست بریده کار دارد. شیر خدا را به عباس داده است ام البنین. ام المومنین، بعد از “فاطمه” ولله “ام البنین” است. مزار ام البنین هست، که خدا مزار فاطمه را مخفی کرده است. روزی برایت ای مادر عباس، ای مادر اشجع الناس، بارگاه باشکوهی خواهیم ساخت. ما تا وقتی برای مادر عباس، بارگاهی در خور شان “ام البنین” نسازیم، لیاقت پیدا کردن مزار مادر حسین، “ام المومنین” را نخواهیم داشت. دلم می گوید؛ ما تا قدر نامادری را ندانیم، قبر مادر را نخواهیم یافت. دلم اشتباه گفت. تا ام البنین بود حسنین و زینبین، رنگ بی مادری را ندیدند. حالا فهمیدید چرا گفتم؛ اشک، مقدس است. اشک، بارانی است که به جای آسمان، از آستان دل خداوند بر گونه های آدمی جاری می شود و اما وصیت نامه پدرم:بسم الله الرحمن الرحیم
ما زخم خوردگان تیره ترین، سرد ترین، بلند ترین شب های جور بودیم. ما شلاق خوردگان یلدای ستم بودیم. اولین شعاع فجر را که دیدیم خیز گرفتیم. عاشقانه به سوی شفق دویدیم تا در چشمه خونین خورشید، زخم های استخوان گداز خویش را بشوییم؛ که ثابت کنیم: سرخی بالاترین رنگ است، نه سیاهی. که سیاهی می پوشد. سرخی می شوید و جلادان تاریخ را رسوا می کند. “ما زنده به آنیم که آرام نگیریم/ موجیم که آسودگی ما عدم ماست”. سپیده دم خونین عشق فرا رسید دوستان. ای برادر! ای خواهر! تو را فقط یک پیام، تو را فقط یک وصیت، تو را فقط آخرین حرف که؛ خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی، خمینی را نگه دار. التماس دعا دارم. اکبر قدیانی. ۹/۲/۱۳۶۱
(این متن مطول را امروز برای دانشجویان محترم بسیجی دانشگاه امیر کبیر در ضیافت سالگرد تدفین شهدای گمنام این دانشگاه خواندم. با سپاس از حوصله این عزیزان و ذکر این نکته که متن فوق فردا در صفحات ۸ و ۹ وطن امروز کار خواهد شد)
اللهم الرزقنا شهادة فی سبیلک
یاعلی
گمنامی تنها برای شهرت پرست ها
درد آور است وگرنه همه اجرها
در گمنامی است
....................................
دیروز دنبال گمنامی بودیم
و امروز مواظبیم ناممان
گم نشود !!!
جبهه بوی ایمان میداد و
اینجا ایمانمان بو میدهد !
دیروز از هر چه بود گذشتیم،
امروز از هر چه بودیم!
آنجا پشت خاکریز بودیم
و اینجا در پناه میز!
http://ahlulbasar.ir/thread1825.html#top