۱۳۹۹-۵-۹، ۱۲:۳۱ عصر
3. پرهیز از دنیادوستی دنیادوستی پدیده نکوهششدهای است که انسان را از دوستی خدا باز میدارد و امور ناچیز و کمارزش را در چشمش بزرگ جلوه داده و امور معنوی و آخرتی را در دیده آدمی کوچک میدارد. متأسفانه این ویژگی یکی از بزرگترین موانع بهرهمندی و لذّت بردن از عبادت به شمار میرود.
4. دوری از هواپرستی اگر انسان بخواهد خداپرست باشد، باید امکاناتی که در اختیار دارد از سرمایه عمر، سلامتی، مال و... همه را در مسیر عبادت و اطاعت خدا به کار گیرد و آنها را به فرماندهی دل در اختیار دلبر قرار دهد و امّا اگر بخواهد، خواستههای نفسانیش را دنبال کند و فرماندهی سرزمین وجود را به هوی و هوس بسپارد، دیگر عبادت خدا برای او معنا ندارد و اگر عبادتی هم به ظاهر انجام دهد، هیچ لذّتی از آن نخواهد برد. امام علی علیهالسّلام در این باره فرموده است: «چگونه لذّت عبادت را بچشد کسی که از هوی و هوس باز نمیایستد؟». (غررالحکم ودررالکلم، ح 6985)
4. دوری از هواپرستی اگر انسان بخواهد خداپرست باشد، باید امکاناتی که در اختیار دارد از سرمایه عمر، سلامتی، مال و... همه را در مسیر عبادت و اطاعت خدا به کار گیرد و آنها را به فرماندهی دل در اختیار دلبر قرار دهد و امّا اگر بخواهد، خواستههای نفسانیش را دنبال کند و فرماندهی سرزمین وجود را به هوی و هوس بسپارد، دیگر عبادت خدا برای او معنا ندارد و اگر عبادتی هم به ظاهر انجام دهد، هیچ لذّتی از آن نخواهد برد. امام علی علیهالسّلام در این باره فرموده است: «چگونه لذّت عبادت را بچشد کسی که از هوی و هوس باز نمیایستد؟». (غررالحکم ودررالکلم، ح 6985)