سرویس بین‌الملل ـ یک متخصص ایرانی توضیح داد که هواپیمای بدون سرنشین چگونه به سلامت در ایران فرود آمد.
به گزارش «تابناک» به نقل از «کریستین ساینس مونیتور»، این مهندس ایرانی گفته که فرایند اصلی این نبرد بزرگ از دو بخش تشکیل شده است؛ قطع ارتباط هواپیمای بدون سرنشین با مرکز کنترل آمریکایی آن، که باعث می‌شود کنترل پهپاد آمریکایی به حالت خلبان خودکار باشد، ولی مشکل آمریکایی‌ها این بود که به علت دستکاری سیستم «جی.پی.اس» پهپاد از سوی متخصصان ایرانی، گنج بزرگ آمریکایی‌ها به جای نشستن در پایگاه اصلی خود در خاک افغانستان در ایران فرود آمده است.
متخصص ایرانی در گفت‌وگو با این نشریه غربی گفته است: ما توانستیم با بهره از جمینگ (فرستادن سیگنال تداخل کننده)، ارتباط پهپاد آمریکایی با متصدی کنترل آن را قطع کنیم و سپس با تغییر در GPS آن، پهپاد را در خاک خودمان به زمین بنشانیم.
از دید این مهندس ایرانی، استفاده از جمینگ، مغز هواپیمای آمریکایی را از آن گرفته و نقطه ضعفی که از آن استفاده شده، نفوذ در هدایت هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی بوده است.
هر چند این خبر به روشن شدن زوایایی از این کار بزرگ نیروهای مسلح ایران کمک می‌کند، هنوز دو بخش از این ماجرا، در هاله‌ای از ابهام است؛ نخست این که GPS پهپاد آمریکایی چگونه دستکاری شده و دوم آن که طرف ایرانی چگونه موفق به کشف این هواپیمای رادارگریز به محض ورود به خاک ایران شده و برای آن دام پهن کرده است؟!
نفوذ در سیستم GPS چالشی بزرگ برای ارتش آمریکا خواهد بود که تا حد بسیاری در هدایت موشک‌ها، بمب‌ها، هواپیماها و دیگر تجهیزات نظامی خود به آن وابسته است؛ افزون بر این که کشف این هواپیمای بدون سرنشین رادارگریز آمریکایی نیز نشان‌دهنده تهدیدات بزرگی علیه دیگر پرنده‌های رادارگریز آمریکایی، از جمله بمب‌افکن B-2 و هواپیمای جدید F-35 خواهد بود.
به گزارش «تابناک» به نقل از «کریستین ساینس مونیتور»، این مهندس ایرانی گفته که فرایند اصلی این نبرد بزرگ از دو بخش تشکیل شده است؛ قطع ارتباط هواپیمای بدون سرنشین با مرکز کنترل آمریکایی آن، که باعث می‌شود کنترل پهپاد آمریکایی به حالت خلبان خودکار باشد، ولی مشکل آمریکایی‌ها این بود که به علت دستکاری سیستم «جی.پی.اس» پهپاد از سوی متخصصان ایرانی، گنج بزرگ آمریکایی‌ها به جای نشستن در پایگاه اصلی خود در خاک افغانستان در ایران فرود آمده است.
متخصص ایرانی در گفت‌وگو با این نشریه غربی گفته است: ما توانستیم با بهره از جمینگ (فرستادن سیگنال تداخل کننده)، ارتباط پهپاد آمریکایی با متصدی کنترل آن را قطع کنیم و سپس با تغییر در GPS آن، پهپاد را در خاک خودمان به زمین بنشانیم.
از دید این مهندس ایرانی، استفاده از جمینگ، مغز هواپیمای آمریکایی را از آن گرفته و نقطه ضعفی که از آن استفاده شده، نفوذ در هدایت هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی بوده است.
هر چند این خبر به روشن شدن زوایایی از این کار بزرگ نیروهای مسلح ایران کمک می‌کند، هنوز دو بخش از این ماجرا، در هاله‌ای از ابهام است؛ نخست این که GPS پهپاد آمریکایی چگونه دستکاری شده و دوم آن که طرف ایرانی چگونه موفق به کشف این هواپیمای رادارگریز به محض ورود به خاک ایران شده و برای آن دام پهن کرده است؟!
نفوذ در سیستم GPS چالشی بزرگ برای ارتش آمریکا خواهد بود که تا حد بسیاری در هدایت موشک‌ها، بمب‌ها، هواپیماها و دیگر تجهیزات نظامی خود به آن وابسته است؛ افزون بر این که کشف این هواپیمای بدون سرنشین رادارگریز آمریکایی نیز نشان‌دهنده تهدیدات بزرگی علیه دیگر پرنده‌های رادارگریز آمریکایی، از جمله بمب‌افکن B-2 و هواپیمای جدید F-35 خواهد بود.
