همه چیز درباره ایجاد و مدیریت گروه سرود

[ADMIN]

اجرای سرود یکی از بخش های برنامه مناسبتی حلقه های صالحین، در جشن ها و مراسم دیگر می باشد.بنا به درخواست بازدید کنندگان محترم برای راهنمایی جهت تشکیل گروه سرود در حلقه های صالحین راهنمای تشکیل گروه سرود و همچنین سرود های مناسبتی همراه با آهنگ بی کلام سرودها در اختیار مربیان و سرگروه های محترم قرار میگیرد.
گروه سرود صالحین

سرود دانش آموزی میهن استوار

همنوایی:
هر نوع همخوانی، با ریتم و آهنگ را می توان سرود نامید،
در اجرای سرود هماهنگی اعضاء گروه بسیار مهم است و این هماهنگی، مگر با تمرین های پیاپی اتفاق نمی افتد، نوع دیگر هماهنگی، همزمان بین ریتم آهنگین و صوت گروه است، این مورد همزمانی نیز با شناخت گروه از لحظه های مکث و شروع امکان پذیر می شود.
 بهترین تمرین برای این کار گوش دادن به آهنگ با کلام و تطبیق آن با آهنگ بی کلام سرود است. یادتان باشد قبل از شروع تمرین حتماً متن سرود را از روی آهنگ با کلام بنویسید. راه دیگر برای ایجاد هماهنگی بین ریتم و خوانندگان و بین اعضاء گروه، استفاده از شخصی به عنوان رهبر گروه است، این شخص همان کسی است که جلوی گروه و پشت به بینندگان می ایستد و با حرکت دست و... گروه را در شناخت لحظه های شروع و مکث راهنمایی می کند. این راه جایی را برای خطا در خواندن نمی گذارد.
آرایش گروه:
دومین مسئله برای یک اجرای خوب، نحوه ی آرایش گروه، یا همان چیدمان اعضا (شکل ایستادن در صحنه) است. شاید در نظر اول نوع ایستادن فقط سلیقه رهبر گروه را نشان دهد، امّا آرایش گروه در زیر و بمی و کمی و زیادی صدایی که از خوانندگان به گوش می رسد موثر است، بعلاوه آن که گاهی نوع ایستادن، منظوری را برای القای بهتر محتوای سرود در بر دارد.
در بعضی اجرا ها، برای پویایی بیشتر و ایجاد تنوع، خوانندگان طبق تعریف (نوعی سناریو) در صحنه حرکت می کنند و جای مشخصی ندارند.
گروه سرود صالحین
انتخاب متن سرود:
از موارد مهم دیگری که تأثیر گذاری و جذابیت اجرا را بالا می برد، انتخاب متن مناسب برای اجرا ست. ارتباط محتوایی متن با مناسبت و در نظر گرفتن مخاطبین، مسئله ی مهمی است، مطمئناً سرودی که در یک مدرسه ابتدایی خوانده می شود مناسب با فضای یک دبیرستان نیست. سرود هایی که مخصوص دوران دبستان است، معمولاً تصویر سازی ذهنی با کلمات ایجاد می کنند و ساده و روان هستند که درک آسانی را می طلبد.
تشکیل گروه:
خوب است، در هر فضای فرهنگی مثل مدرسه، مسجد و... از بین بچه ها، به شکل داوطلبانه گروهی تشکیل شود برای تست صدا، بعد از آن متنی را به آن ها داده تا به صورت تمرینی بخوانند، میزان زیر و بمی صدای آن ها را تشخیص داده و نفس گیری آن ها را بسنجید، افراد با صدای بم و نفس گیری خوب را برای گروه تک خوانی انتخاب کنید، و از هر نوع صدا (زیر و بم) افرادی را برای اعضاء گروه انتخاب کنید توجه داشته باشید که صدای خوب فرد کافی نیست، تسلط او در اجرا و جرأت رو برو شدن با مخاطب نیز مسائل مهمی هستند. از همان

بح3 درباره کانون های فرهنگی مساجد

[ADMIN]

تمرین اول تأکید بر حفظ متن توسط اعضا کنید. وجود یک رهبر گروه خوب کیفیت اجرا را بالا می برد، رهبر گروه می تواند از بین اعضاء گروه انتخاب شود و یا مربی تربیتی مدرسه این مسئولیت را به عهده بگیرد در هر صورت او باید به طور کامل با ریتم و آهنگ و متن سرود آشنا باشد تا بتواند راهنمایی های لازم را انجام دهد.

انواع هم خوانی ها:
1- روش معمول، خواندن گروهی، ترانه ای است با ریتم و آهنگ منطبق بر متن.
2- اجرای سرود – نمایش، معمولاً در این روش دو گروه اجرا را در دست می گیرند، گروه اول سرود را می خوانند و گروه دوم بنا بر متن سرود و آهنگ نمایشی اجرا می کنند، البته این نمایش ها معمولاً کوتاه هستند و کلامی بیشتر از متن سرود ندارند.
3- همخوانی های اشاره ای: حتماً سرود های بچه هایی که نا شنوا هستند را دیده اید، نوعی همخوانی با حرکت دست و ایما و اشاره با ریتم و آهنگ. این نوع سرود برای بیننده که خود نا شنوا نیست، هم، زیبا و تأثیر گذار است، زیرا سکوت اجرا کنند گان خود بیان گر حرفهای بسیاری است. علاوه بر این الهام گرفتن از این روش برای تمرین با بچه های دبستان مفید است، به این صورت که یکسری اشاره ها را بین آن ها و رهبر گروه معین می کنیم با اجرای آن اشاره ها به آن ها در حفظ و یادآوری متن سرود کمک می شود، حتی اجرای این اشاره ها در حین سرود توسط بچه ها حرکت و پویایی ایجاد می کند. انجام دو فعالیت در یک زمان تمرکز کودکان را در این سن بیشتر می کند، مخصوصاً که یکی از فعالیت ها حرکتی باشد، معمولاً دانش آموزان دبستانی تمایل به حرکت دارند و ایستاندن آن ها در یک جای ثابت، مشکل ساز است، وقتی قرار می شود اجرای اشاره همزمان با همخوانی داشته باشند به این میل آن ها پاسخ داده می شود.

گزارشی از یک گروه فرهنگی فعال

4- یک نوع همخوانی، زبان بدن و آهنگ است، در این کار برای آهنگ ها، متن های حرکتی نوشته می شود (توضیح حرکت)، چند سالی است که این روش در مدارس اجرا می شود و با استقبال خوبی هم مواجه شده، در این کار مهمترین مسئله هماهنگی حرکات گروه با هم است.
5- و...
راهنمای اجرای سرود(قسمت دوم)
ده فرمان برای اجرای سرود:
1- حتماً یک گروه سرود ثابت داشته باشید. هر بار اجرا خود نوعی تمرین محسوب می شود و تجربه در اجرای خوب اثر دارد.

[ADMIN]

2- آرشیوی از سرود های مناسبتی تهیه کنید، تنوع متن به شما حق انتخاب می دهد.
3- اگر می خواهید در مسابقات سرود شرکت کنید و موفق شوید، لازم است تمرین های دوره ای با مربی سرود داشته باشید، با یکی، دو بار تمرین مطمئناً برنده نمی شوید.
4- برای ایجاد جذابیت می توانید از المان های تصویری یا حرکتی در حین اجرای سرود استفاده کنید. مثلاً اگر سرود شما درباره ی شخصیت خاصی است می توانید عکس او و یا یک المان دیگر دست بچه های گروه بدهید و نام او را می برند با هم آن نماد را بالا ببرند.
5- حتماً قبل از اجرا، سیستم صوتی محل اجرا را تنظیم و امتحان کنید. صدای نا هنجار بلند گو یا قطع شدن صدا، اجرا های زیادی را خراب کرده، نکند بعد از تمرین های زیاد گرفتار این بد شانسی شوید!
6- برای گروه سرود لباس های همرنگ تهیه کنید و یا توجه به چید مان گروه از چند رنگ لباس استفاده کنید، همرنگی گروه، هماهنگی را بیشتر نشان می دهد.
7- تمرین آخر را با تمام شرایط اجرای اصلی انجام دهید این کار اضطراب گروه را کم و آمادگی آن ها را بیشتر می کند.
8- در حین خواندن سرود نور پردازی سن می تواند تأثیر گذار باشد مثلاً با توجه به نقاط اوج متن نور کم و زیاد شود، اگر نور قسمت حظار کم باشد، جلوه ی اجرا بالا می رود.
9- بهتر است سرود با آهنگ بی کلام خوانده شود، تا صدای خواننده ی اصلی آهنگ مشخص نشود امّا اگر آهنگ بی کلام نداشتید، صدای سیستم صوتی را کم کنید و تأکید بر بلند خواندن گروه کنید.
10- تأکید بر حفظ متن سرود الزامی است، امّا به بچه ها تذکر دهید در صفحه ی کوچکی متن سرود را بنویسند و در دست داشته باشند تا در مواقع ضروری نگاهی به آن بینداز ند. امّا بهتر است بچه های جلوی صحنه کسانی باشند که به حافظه ی خود اطمینان دارند تا نیاز به این کار نباشد.
امیدوارم سرود های زیبا با اجرایی خوب در مراسمی شاد داشته باشید. گنجینه ی صوتی تبیان منتظر سرود ها و فایل های صوتی شما هست.

[ADMIN]

تقسیم بندی صدای انسان از حیث زیروبم بودن صوت:
آقایان
خانم­ها و کودکان
1. تنور ( Tenor)
صدای زیر آ قایان
1. سوپرانو(Soprano)
صدای زیر خانم ها
2. باریتون (Baryton)
صدای متوسط آقایان
2. متسوسوپرانو(Mezzo soprno)
صدای متوسط خانم ها
3. باس(Basse)
صدای بم آقایان
3. کُنترآلتو (آلتیو) Contralto
صدای بم خانم­ها
1-سوپرانو: زیرترین نوع صدای خانم­ها و کودکان
2-متسوسوپرانو: صدای متوسط خانم­ها و کودکان که نسبت به سوپرانو کمی بم­تر است.
3-کنترآلتو: بم­ترین صدای خانم­ها و کودکان. عمده دانش­آموزان در دوره­ی دبستان در این محدوده­ی صدایی می­خوانند.

چگونه جذابیت ایجاد کنیم؟

4-تنور: زیرترین نوع صدای آقایان است، این محدوده صدایی در دانش­آموزان دوره­ی متوسطه و  اکثر آقایان متعارف است.
5-باریتون: صدای متوسط آقایان
6-باس: بم­ترین صدای آقایان، خوانندگان معدودی در این محدوده قادر به اجرا هستند.
آهنگ سازی:
   علم آهنگ­سازی در فرهنگ موسیقی کلاسیک شامل آشنایی با هارمونی، فرم، سازبندی (ارکستراسیون) و اصول ملودی نویسی است. فرد آهنگسازی که در بخش سرودهای دانش­آموزی به خلق اثر می­پردازد باید اطلاعات کافی در خصوص تکنیک استفاده از صداها در مقاطع مختلف سنی، قطعات چند صدایی وآشنایی کامل با گام­های ماژور و مینور را داشته باشد و از همه مهمتر به جهت غیرحرفه­ای بودن گروه­های دانش آموزی مهارت کافی در زمینه «تنظیم اثر» که بخش مهمی از یک قطعه موسیقی است را داشته باشد.  با توضیحات فوق، نمی­توان توقع داشت که اگر فردی تئوری موسیقی و سولفــژ را می­داند، بتواند آهنگ­سازی کند یا به صرف اینکه نوازنده­ی چیره­دستی است بتواند به ساخت آهنگ روی آورد، ممکن است یک ملودی زیبا نواخته شود و به لحاظ شنیداری زیبا و جالب باشد اما به لحاظ ساختار اگر با صدا ترکیب شود و تنظیمی بر آن نباشد یک اثر غیر متعارف و ناهنجار خلق می­شود. آهنگ سازی مقوله­ی بسیار مهم و پایه و اساس یک قطعه موسیقی محسوب می­شود.

 ساختار سرود
1.جملة مقدمه ( اورتور) : این جمله در اکثر آثار موسیقی وجود دارد. هدف کلی از آن آماده کردن ذهن شنونده برای بیان جمله­ ی اصلی است.
2.جمله اصلی : این جمله در سرودها به همراه شعر می­باشد، اهتمام در سادگی، روان بودن و پرهیز از یکنواختی و رعایت دقیق و مناسب تلفیق شعر با موسیقی و ارکستراسیون مناسب می­تواندنقش به­سزایی دربیانمفهوم و محتوای شعر ایفا کند.
3.جملات رابط : این جملات در سرود عمدتاً سازی یا آوایی است که هدف از این جمله ایجاد تنوع، پرهیز از یکنواختی و ملال، تنفس برای گروه همسرایان و رنگ­آمیزی متنوع می باشد.
4.جمله فرود: این جمله نقش فعل را ایفا می کند، به این معنی که خاتمه­ی یک اثر موسیقی است.

[ADMIN]

مراحل تمرین سرود:
1.انتخاب اعضای گروه سرود با برگزاری آزمون تست صدا، روخوانی، نغمه خوانی و درنظرگرفتن هوش و استعداد دانش­آموز و از همه مهمتر علاقه­مندی آنها به شرکت در گروه سرود.
2.انتخاب مکان تمرین مناسب و استفاده از یک سیستم صوتی با کیفیت و قوی که صدای موسیقی با کیفیت مطلوب پخش شود.
3.انتخاب یا سفارش شعر مناسب
4.انتخاب یا سفارش ساخت آهنگ مناسب بر اساس شعر
5.تمرینات اولیه بیان و صدا: به منظور استفاده کامل از صدای تک تک اعضاء در طی چند مرحله می­توان صدا را تقویت کرد، تمرین­های بیان مانند روخوانی صحیح و بلند شعرهای کتب درسی، بیان حروف و هجاهای بلند مانند «آ ، اَ ، اِ ، اُ، او ، ای» تمرین کلمات هجادار؛ تک خوانی اشعار و یا خواندن آهنگ­هایی که از رادیو و تلویزیون پخش می­شود.
6.خواندن شعر سرود به صورت ساده و بدون آهنگ و تکرار ان که نهایتاً باعث تسلط دانش آموزان بر شعر می­شود، همچنین معنا کردن شعر به زبان ساده و بیان هدف و موضوع شعر توسط مربی.
7.پخش سرود با یک سیستم صوتی قوی خصوصاً قسمت با کلام. ( چندین بار تکرار شود)
8.سرود را به چند قطعه تقسیم کنید.( مثل قطعه 1 و 2 و 3...)
قطعه اول را چندین بار تمرین کنید و پس از تسلط کامل گروه در خواندن این قطعه  به ترتیب به سراغ قطعات دیگر بروید.
9.گروه را به دسته­های 2 یا 3 نفری تقسیم کنید و هر گروه به دفعات سرود را در حضور بقیه اعضای اجرا کنند. این تمرین با 2 هدف انجام می شود:
الف ) مشخص شدن صدای ناهماهنگ (فالش).
ب) ایجاد اعتماد به نفس در تک تک اعضا.
10. استراحت کوتاه 5 دقیقه­ای در بین تمرین و ایجاد فضایی شاد و با نشاط در جلسات تمرین.

گروه فرهنگی میقات ظهور

11. نظر دانش آموزان و  اعضای را در باره­ی شعر و آهنگ و نحوه­ی تمرینات جویا شوید.
12. ضبط سرود در حین تمرین و پخش آن می­تواند نکات مهمی را در باره­ی آن به دانش­آموزان و مربی گوشزد کند و معایب و محاسن برای ایشان آشکارتر خواهد بود.
13. اگر استفاده از فرم­های حرکتی به اصل خوانندگی گروه لطمه می­زند، حتماً از بکارگیری آن خودداری کنید و اکیداً استفاده نشود.
14. در آرایش و چیدن گروه دقت کافی به عمل آورید تا هم  تصویر زیبایی از گروه در ذهن بیننده به وجودآید و هم صدای مناسب در تمام نقاط سالن به شنونده منتقل شود.
15. در صورتی که مربی بخواهد در تمرین و اجرا نقش رهبری را ایفا کند، لازم است علایم قراردادی و رهبری و سایر موارد مربوط به رهبری را به طور دقیق به اعضای گروه توضیح دهد.
16. تمرینات به صورت ایستاده انجام شود زیرا سیستم تنفسی راحت­تر عمل می­کند.
17. قبل از اجرای اصلی یک یا چند نوبت سرود را در حضور معلمان و دانش­آموزان دیگر  اجرا کنید تا اعتماد به نفس در گروه تقویت شود و در زمان اجرای برنامه اصلی، گروه دچار استرس و فشار روحی نشود.
18. درزمان­اجرا از دخالت دیگران که در مجموعه­ی گروهی شما نیستند، جلوگیری کنید.
19. قبل از اجرا، مربی در سالن حضور داشته و کلیه شراط سالن ( صدا ، نور، ... ) را کنترل کند.
20. نحوه­ی ورود و خروج و ایستادن را که می تواند تأثیرات متفاوتی بر روی بیننده بگذارد، تمرین کنید...

[ADMIN]

هنر موسیقی از نگاهی در گام اول به دو بخش تئوری و عملی تقسیم می شود:
دو پایه ی اصلی شروع موسیقی (چه هدف نواختن ساز باشد، چه آهنگسازی، چه رهبری ارکستر و...) سلفژ و تئوری موسیقی هستند که در سراسر دنیا در هنرستان ها و کنسرواتوارهای موسیقی در آغاز تدریس می شوند.
تئوری موسیقی به بررسی قواعد و قوانین و نشانه های موسیقیایی می پردازد که در طول قرون متمادی به صورت فعلی درآمده اند.
سلفژ نیز خود به دو بخش زیر تقسیم می شود:
- پارلاتی/parlati (دیدخوانی/sight-reading): که در آن هنرجو باید با استفاده از ضرب زدن با رعایت ریتم ها، نام صحیح نت ها را بیان کند (دشیفراژ).
- کانتاتی/cantata (دیدسرایی/sight-singing): که در آن هنرجو باید علاوه بر رعایت ریتم و ضرب زدن و نام نت ها، نت ها را به صورت آهنگین بسراید و در واقع زیر و بمی آن ها را نیز اجرا کند.
ملودی: سیر خطی موسیقی که از تعدادی نت به دنبال هم تشکیل شده و در ساده ترین حالت خود نیز وابسته به دو عامل زیروبمی و کشش صداست.
آکورد: تعدادی (معمولا ۳ یا بیشتر) نت یا صدا که به صورت هم زمان شنیده می شوند.
گام: تعدادی نت که با نظمی مشخص به صورت متوالی پشت سر هم قرار گیرند.
هارمونی: علم بررسی و پیوند آکوردها (خط عمودی موسیقی) که از مبانی آهنگسازی به شمار می رود.
کنترپوآن: علم پیوند ملودی های مجزا با یکدیگر که از مبانی آهنگسازی به شمار می رود
برای پیاده کردن ویژگی اول، یعنی نواک یا زیر و بمی خط موسیقی، ابتدا باید الفبای موسیقی را بیاموزیم.
الفبای موسیقی، 7 نت هستند که به دو صورت در سراسر جهان نام گذاری می شوند:
الف) هجایی: در کشورهایی چون فرانسه، ایتالیا و ایران استفاده می شود که از یک شعر مذهبی قرون وسطی، سروده ی کشیشی فرانسوی به نام گوییدو د. آرتسو (قرن دهم میلادی)، گرفته شده است و در ابتدا به صورت زیر بوده است:
Ut Re Mi Fa Sol La
در طول زمان به تدریج این 6 هجا به صورت امروزی خود درآمده اند:
Do Re Mi Fa Sol La Si
ب) الفبایی: در کشورهایی چون آلمان، اتریش، انگلیس و آمریکا استفاده می شود و به صورت زیر است:
C D E F G A B
نت های معادل در این دو سیستم به صورت زیر هستند:
Do = C
Re = D
Mi = E
Fa = F
Sol = G
La = A
Si = B
نت ها به ترتیب از نت "دو" تا نت "سی" زیر می شوند و برعکس. لازم است ترتیب نت ها چه به صورت زیرشونده و چه به صورت بم شونده، از هر نتی یادگرفته شود.

چگونه انگیزه انقلابی ایجاد کنیم؟

از آنجایی که دامنه ی صداهای موسیقی بسیار بیشتر از 7 نت است (بیشترین دامنه ی صوتی موسیقیایی از آن ارگ کلیساست) برای راحت شدن یادگیری از این 7 نت به صورت تناوبی استفاده می شود.
دو ر می فا سل لا سی دو ر می فا سل لا سی دو ر می فا سل لا سی دو ر می فا سل لا سی دو ر می ....
تعریف اکتاو: به فاصله ی میان هر نت تا نت هم نام بعد از خودش یک اکتاو گویند که فرکانس نت دوم در این حالت دو برابر فرکانس نت اول شده است. گفتنی است دامنه ی صدایی پیانو، 7 اکتاو و 2 نت و دامنه ی صدایی ارگ کلیسا 9 اکتاو می باشد
تعریف حامل: پنج خط موازی و هم فاصله با هم به صورت افقی را گویند که نت های موسیقی روی خط­­­­ ها، بین خطوط، و یکی بالا و یکی پایین پنج خط حامل قرار می گیرند:
خطوط حامل از پایین به بالا از 1 تا 5 شماره گذاری می شوند. هرچه نت ها به سمت بالا می روند زیرتر و هرچه به سمت پایین می آیند بم تر می شوند. پس چنانچه به صورت قراردادی جای یکی از نت ها را مشخص کنیم (برای مثال خط دوم را سل بنامیم) جای دیگر نت ها خود به خود مشخص خواهد شد.
خطوط کمکی: از آن جایی که این 5 خط تنها توانایی نشان دادن 11 نت را دارند، برای گسترش دادن محدوده ی صدایی حامل، از خطوطی کوچک و موازی خطوط حامل در بالا و پایین آن استفاده می کنیم که با استفاده از 4 تا 5 خط کمکی از بالا و از پایین مجموع تعداد نت های ما 31 عدد خواهد شد، اما این محدوده هم چنان برای سازهایی چون پیانو کوچک است...
مفهوم کلید در موسیقی: قراردادی است که با نشان دادن جای یک نت خاص در پنج خط حامل، به طور طبیعی جای دیگر نت ها را نیز مشخص می کند.
در تئوری موسیقی کلاسیک سه نوع کلید وجود دارد:
1-  کلید سل: محل نت سل بعد از دو میانی* را مشخص می کند که همواره روی خط دوم حامل قرار می گیرد.
2-  کلید دو: محل نت دو میانی* را مشخص می کند که در گذشته روی خط های اول، دوم، سوم و چهارم حامل قرار می گرفته، اما در حال حاضر تنها روی خط سوم (و به ندرت خط چهارم) قرار می گیرد.
3- کلید فا: در گذشته روی خطوط سوم و چهارم قرار می گرفته و مکان نت فا قبل از دو میانی* را مشخص می کرده، اما امروزه تنها روی خط چهارم قرار می گیرد.
در تقسیم بندی امروزی صداهای موسیقی، ۴ گروه در نظر گرفته می شوند که به ترتیب از زیر به بم شامل سوپرانو (کلید سل)، تنور (کلید دو خط سوم)، آلتو (کلید دو خط چهارم) و باس (کلید فا خط چهارم) می شوند، که باز از میان این ها کلید سل و فا به ترتیب پراستفاده ترین ها هستند.
در زیر می توانید نمونه ای از کاربرد کلیدها را (در اینجا کلید سل) ببینید:
از آنجایی که روی خط دوم سل بعد از دو میانی نامیده می شود، سایر نت ها نیز خود به خود مشخص می شوند.
تنش و آرامش در موسیقی
 ساخت موسیقی زیبا آنهم بدون برنامه ریزی و تفکر طولانی مدت از جمله مهارتهایی است که هر موسیقیدان و نوازنده ای علاقه به کسب آن دارد. فراگیری گام ها، درک یا حفظ کردن آکوردها، فراگیری قوانین وصل آکوردها، نوشتن ملودی و … تنها بخشی از مقدمات لازم برای کسب مهارت بداهه نوازی است.
نکته مهمی که بسیاری از اوقات فراموش می شود برقرار کردن یک تعادل به هنگام استفاده از این دانش و مهارت های ابتدایی در تهیه موسیقی است.
برقراری تعادل هنگامی ممکن می شود که شما بتوانید از هر دو نیمه مغزتان بصورت کافی و مثبت استفاده کنید. همانطور که می دانید نیمه چپ مغز شما بیشتر درگیر حفظ و فراگیری دانش است در حالی که نیمه راست مغز بیشتر درگیر فعالیت های خلاقانه و به عبارتی هنری است. اگر بتوانید میان استفاده از این دو قسمت تعادل برقرار کنید بدون شک یک موسیقیدان خوب شمرده می شوید.
فراموش نکنید که هدف یک نوازنده و موسیقی دان خوب آن است که با مخاطب خود بتواند نزدیکترین رابطه را برقرار کند.
پس از کسب مهارت های ابتدایی و فراگیری گامها و آکوردها به جایی می رسید که می بینید، توان خلق و اجرای ملودی های بدیع و زیبا را ندارید و خود را بسیار محدود می یابید!
هنگامی که گروه در حال اجرا است و آکوردها تغییر می کنند چگونه می توان بدون داشتن تمرین و ایده کافی از موسیقی روی آن به اجرای ملودی پرداخت؟
سبک موسیقی هر چه باشد (جز، کلاسیک، فولک، راک، پاپ و … )، بداهه تهیه شود یا روی آن مدتها فکر شده باشد، بدون شک چه از نظر اجرا کننده و چه از نظر شنونده می توان آنرا به مجموعه ای از تنشها (Tensions) و رهایی ها (Releases) تقسیم کرد. (ترجمه آرامش برای این لغت مناسب تر است که از این جا به بعد از آن استفاده می گردد)
Tension

[ADMIN]

تنش قسمتی از موسیقی است که در شما هیجان، شادابی، اضطراب و قدرت ایجاد می کند و عمومآ با استفاده از بالابردن حجم صدا، بالابردن میزان استفاده از نت های زیر، استفاده از گام و فاصله های خاص، کاهش کشش نتها از سفید به سیاه، از سیاه به چنگ و دولا چنگ و …، تکرار موتیف ها، افزایش تمپو، استفاده از تضاد و … می توان در موسیقی ایجاد می شود.
Release
حالت رهایی و آرامش درست نقطه مقابل تنش است که با شنیدن آن انسان احساس آرامش و تمدد اعصاب می کند. غالب اوقات آرامش در موسیقی همواره پس از به اوج رسیدن تنش حاصل می شود. به این نقطه اوج همانطور که قبلآ در نوشته های گذشته نیز اشاره کردیم Cliamax گفته می شود.
دقت کنید که موضوع لزوم وجود تنش و آرامش نه تنها در موسیقی بلکه در نقاشی، سینما و حتی زندگی انسان صدق می کند و نوعی روند طبیعی برای هر سیستم زنده پایدار به حساب می آید.
همانطور که اگر زندگی تمامآ شامل تنش و اضطراب باشد در نهایت شخص ممکن است ببرد، در موسیقی نیز اگر شما دائم آنرا به سمت تنش هدایت کنید، در نهایت چیزی جز خستگی و ملالت شنوندگان، عایدتان نخواهد شد. بنابراین یک نوازنده باید بداند که چگونه میان این دو پارامتر تعادل برقرار کند.
تنش موجود در ملودی های بداهه نو آموزان

نوازنده با تجربه و حرفه ای، معمولآ ملودی های خود را در عبارت های ۴ یا ۸ میزانی تهیه می کند، آنها برخلاف افراد مبتدی تنها این ۴ یا ۸ میزان را نگاه نمی کنند و هنگام اجرا، ساختار کلی موسیقی را هم در نظر می گیرند.
عبارت های کوتاه، خرد خرد شده اصولآ ایجاد تنش می کنند و اگر بدون فکر اجرا شوند و ترتیبی برای به آرامش رساندن آنها داده نشود، نتایج نا مناسبی را به همراه می آورند.
برای درک بهتر می توانید موضوع را با صحبت کردن به یک زبان بیگانه که خیلی در آن تبحر ندارید تشبیه کنید، هنگامی که با دوستی با این زبان صحبت می کنید، جملاتی که بیان می کنید، تکه تکه و احیانآ بی ربط و بدون شیرازه هستند به همین دلیل از دید شخصی که به آن زبان تسلط دارد، شما بصورت نا مناسبی و نامربوطی در حال صحبت کردن هستید. (برخلاف زبان مادری که هنگام صحبت ایده هایی برای چندین دقیقه جلوتر را در ذهن خود پردازش و آماده می کنید!)
اجرای موسیقی نیز باید به همین منوال باشد، باید بتوانید راجع به آن فکر کنید و ایده های خود را روی ساز اجرا کنید و در نظر داشته باشید که میزان تنش و آرامش موجود در موسیقی شما حساب شده باشد.
لازم است دقت کنید منظور از حساب شده بودن این نیست که تنش و آرامش به مقدار مساوی استفاده شوند، بلکه هرکدام به هر میزان که لازم است باید استفاده شوند. همانطور که هنگامی شما به زبان مادری خود سخنرانی می کنید ممکن است در مجموع سخنرانی آرام یا تنش زایی داشته باشد، اما در طول سخنرانی از هر دو پارامتر Tension و Release بهره برده اید.

[ADMIN]

به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ دستورالعمل هفته سرود و نمایش مدارس که در 29 فروردین 97 ابلاغ شده، شیوه اجرای سرود در مدارس را تعیین کرده است.
این دستورالعمل در فروردین 97 با عنوان "سرود و نمایش امید و نشاط در مدرسه" با رویکرد تفویض اختیار، سیاست مدرسه‌محوری و توسعه فرهنگ مشارکت ابلاغ شد.
در این دستورالعمل برای سرود دانش‌آموزی بر این موارد تأکید شده است:
رعایت شئونات در اجرای موسیقی و پرهیز از حرکات موزون
رعایت شئونات و موازین اسلامی در انتخاب متن، اجرای موسیقی و نمایش و پرهیز از حرکات موزون و مسئولیت نظارت بر حسن اجرای این موارد بر عهده مدیر و مربی پرورشی مدرسه است.
معرفی هنر نمایش و سرود با گرایش‌های مختلف آن با دعوت از پیشکسوتان و هنرمندان، معلمان هنر و اولیای علاقه‌مند در مراسم آغازین، اجرای سرودها و نمایش‌های کوتاه مناسب بین دو نماز در نمازخانه مدرسه.
استفاده از قابلیت‌‌های هنر نمایش در تدریس دروس مختلف در طول سال تحصیلی.
پخش سرودهای نشاط‌آفرین در ساعات تفریح
تهیه بانک سرودهای مورد تأیید آموزش‌وپرورش از طریق کارشناسی ادارات و مناطق.
پخش سرودهای مناسب و نشاط آفرین در ساعت تفریح.
 توصیه‌های اجرایی سرود در مدارس
سرودهای انتخابی برای دانش‌آموزان نشاط‌انگیز و شادی بخش باشد، هر ترانه یا تصنیفی قابلیت تبدیل شدن به سرود مدرسه‌ای را ندارد زیرا آنها برای صداهای آموزش‌دیده ساخته شده‌اند و ممکن است به صدای دانش‌آموزان آسیب برسانند همچنین ممکن است متن و محتوای مناسبی نیز نداشته باشند.
برای آسیب وارد نشدن به صدای دانش‌آموزان به گرم کردن صدای آنها و انتخاب سرود با گستره صدایی متناسب سنی آنها دقت شود.
برای ایجاد نظم و شکل‌دهی به گروه‌های سرود از روش‌‌های خشک، سختگیرانه و خسته‌کننده استفاده نشود.
اجرای سرودهای محلی با نغمه‌ها و ملودی‌های زیبا و دلنشین محلی و قومی عاملی در تقویت هویت قومی و ملی دانش‌آموزان است که توجه و اجرای این‌گونه سرودها را ضروری‌تر می‌کند.
همچنین در کتاب راهکارنامه شیوه‌نامه مسابقات فرهنگی و هنری دانش‌آموزان درباره هنرهای آوایی آمده است:
هنر سرودخوانی و موسیقی از فعالیت‌های ضروری است که نیاز جامعه امروز برای جوانان و نوجوانان ما است فعالیتی نشاط افزا و شادی بخش که جامعه ما بدان نیازمند است.
آنچنان که در سند تحول بنیادین به درستی بر اهمیت رشد ساحت زیبایی شناختی اشاره شده است، پرداختن به فعالیت‌های موسیقیایی باعث تقویت ذهن و نگاه زیبایی‌شناختی دانش‌آموزان می‌شود همچنین از شکل‌گیری روحیه خشن و پرخاشجو جلوگیری می‌کند.
سرود همگانی فعالیتی است که تمام دانش‌آموزان را به مشارکت دعوت می‌کند و باعث تخلیه هیجانات آنها می‌شود حتی به دانش‌آموزان خجول و گوشه گیر نیز کمک می‌کند تا صدای خود را در میان جمع آزاد کرده و احساسات خود را بیان کنند.
تک‌خوانی دختران ممنوع
در بحث ضوابط شرایط عمومی و اختصاصی سرود دانش آموزی به ممنوعیت تک‌خوانی دختران اشاره شده است همچنین تأکید شده به منظور نیل به اهداف آموزشی و تربیتی و درک بهتر مفاهیم و محتوای اشعار کتب درسی بهتر است در تولید و ساخت سرود برای فعالیت سرود مدارس از آنها استفاده شود و به اجرای برنامه سرود کلاسی و همگانی در مدرسه با هماهنگی دبیران و آموزگران اقدام شود.
در این راهکارنامه آمده است:‌ تولید سرود فاخر استانی با زبان معیار یا لهجه‌ای و با رعایت محدوده صدایی دانش‌آموزان فعالیتی ارزشمند است که بهتر است با موضوعات فرهنگی، تاریخی، انقلابی، حماسی، آداب و سنن، مشاهیر و مفاخر استان تولید شود.
ترانه‌های عاشقانه ممنوع
همکاری آقایان به عنوان مربی فنی، رهبر گروه، مشاور ناظر گروه با مدارس دخترانه اکیدا ممنوع است و در صورت مشاهده و احراز تخلف علاوه بر حذف گروه و مدرسه از دور مسابقات با مدیران و اشخاص متخلف برابر قانون عمل می‌شود بنابراین لازم است حوزه معاونت پرورشی و فرهنگی مناطق و استان با همکاری مراجع قانونی و ذی صلاح در ادارات آموزش و پرورش براین امر نظارت دقیق اعمال کنند.
لازم است در اشعار سرودهای محلی، تلفیقی بومی و مقامی به مسائل فرهنگی تاریخی حماسی آداب سنن مشاهیر و مفاخر منطقه پرداخته شود و از پخش و اجرای سرودها و ترانه‌های عاشقانه و عارفانه و تک ترانه‌های پاپ نامتناسب با سن دانش‌آموز پرهیز شود.
مرور بخش‌هایی از شیوه‌نامه و راهکارنامه هنرهای آوایی مدارس چند نکته را متذکر می‌شود؛ نخست آنکه نکات و راهنمایی‌‌‌های لازم در این رابطه به مدارس انجام شده است به گونه‌ای که این دستورالعمل بیشتر بر سرودهای محلی یا حتی انقلابی و تاریخی تأکید و اعلام کرده است از پخش و اجرای سرودها و ترانه‌های عاشقانه و عارفانه و تک ترانه‌های پاپ نامتناسب با سن دانش آموز پرهیز شود.
سرود آن هم از کتاب درسی، نشاط‌ می‌آفریند؟
البته باید به این موضوع هم پاسخ داد که اجرای سرود آن هم با اولویت سرودهای محلی یا شعرهای کتاب درسی چگونه می‌تواند پاسخگوی نیازهای نسلی باشد که از طریق ماهواره و شبکه‌های مجازی در معرض دنیایی قرار دارد که با آنچه در مدرسه به او ارائه می‌شود، متفاوت است؟! چه ایرادی دارد که قدری فضا را متفاوت‌تر کرد و به مدارس برای پخش موسیقی‌های تولید داخل که عاری از واژه‌های مستهجن است و تأیید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را هم با خود دارد، مجوز داد.
در همین دستورالعمل باز هم با هدف نشاط‌آفرینی برای دانش‌آموزان به پخش سرودهای مناسب و نشاط‌آفرین در ساعت تفریح دانش‌آموزان اشاره شده است، اگر به ابتدای همین دستورالعمل هم دقت کنیم، عنوان شده با رویکرد "تفویض اختیار و سیاست مدرسه‌محوری" ابلاغ می‌شود.
باید گفت"مدرسه‌محوری" سیاست جدید دیگری از سوی وزیر آموزش‌وپرورش است، او بارها در سخنان خود بر تمرکززدایی تأکید و "مدرسه‌محوری" را راه نجات آموزش و پرورش می‌داند و معتقد است باید همه اختیارات را به غیر از بخش‌های حاکمیتی به مدارس بسپاریم، این مهمترین سیاست آموزش و پرورش است که باید دنبال شود!
اما آیا مدارس ما برای پذیرش این مسئولیت، آماده شده‌اند، مدرسه‌محوری می‌تواند سیاست صحیحی باشد اما زمانی موفق خواهد شد که ابتدا مدارس را آماده کنیم تا بتوانند خودشان به درستی و براساس سیاست‌های کلان آموزش‌وپرورش، برنامه‌ریزی و حرکت کنند از سوی دیگر برای حرکت در مسیر مدرسه‌محوری، سیستم نظارت و ارزیابی آموزش‌وپرورش باید دقیق کار کند همان بخشی که سال‌هاست نسبت به عملکرد آن نارضایتی‌های بسیاری را به ویژه از سوی خانواده‌ها می‌شنویم.

[ADMIN]

اجرای سرود یکی از بخش های برنامه مناسبتی در مدارس، مساجد، جشن ها و مراسم دیگر می باشد، شاید هر کدام از ما خاطرات خنده دار و یا ناراحت کننده ای از خراب شدن بر نامه به خاطر اجرای بد گروه سرود داشته باشیم، برای این که این خاطرات تکرار نشود و اجرای خوب و تأثیر گذاری در مراسم داشته باشید این راهنما را با دقت بخوانید:
راهنمای اجرای سرود (قسمت اول)
همنوایی:
هر نوع همخوانی، با ریتم و آهنگ را می توان سرود نامید،
در اجرای سرود هماهنگی اعضاء گروه بسیار مهم است و این هماهنگی، مگر با تمرین های پیاپی اتفاق نمی افتد، نوع دیگر هماهنگی، همزمان بین ریتم آهنگین و صوت گروه است، این مورد همزمانی نیز با شناخت گروه از لحظه های مکث و شروع امکان پذیر می شود.
بهترین تمرین برای این کار گوش دادن به آهنگ با کلام و تطبیق آن با آهنگ بی کلام سرود است. یادتان باشد قبل از شروع تمرین حتماً متن سرود را از روی آهنگ با کلام بنویسید. راه دیگر برای ایجاد هماهنگی بین ریتم و خوانندگان و بین اعضاء گروه، استفاده از شخصی به عنوان رهبر گروه است، این شخص همان کسی است که جلوی گروه و پشت به بینندگان می ایستد و با حرکت دست و... گروه را در شناخت لحظه های شروع و مکث راهنمایی می کند. این راه جایی را برای خطا در خواندن نمی گذارد.
آرایش گروه:
دومین مسئله برای یک اجرای خوب، نحوه ی آرایش گروه، یا همان چیدمان اعضا (شکل ایستادن در صحنه) است. شاید در نظر اول نوع ایستادن فقط سلیقه رهبر گروه را نشان دهد، امّا آرایش گروه در زیر و بمی و کمی و زیادی صدایی که از خوانندگان به گوش می رسد موثر است، بعلاوه آن که گاهی نوع ایستادن، منظوری را برای القای بهتر محتوای سرود در بر دارد.
در بعضی اجرا ها، برای پویایی بیشتر و ایجاد تنوع، خوانندگان طبق تعریف (نوعی سناریو) در صحنه حرکت می کنند و جای مشخصی ندارند.
راهنمای اجرای سرود (قسمت اول)
انتخاب متن سرود:
از موارد مهم دیگری که تأثیر گذاری و جذابیت اجرا را بالا می برد، انتخاب متن مناسب برای اجرا ست. ارتباط محتوایی متن با مناسبت و در نظر گرفتن مخاطبین، مسئله ی مهمی است، مطمئناً سرودی که در یک مدرسه ابتدایی خوانده می شود مناسب با فضای یک دبیرستان نیست. سرود هایی که مخصوص دوران دبستان است، معمولاً تصویر سازی ذهنی با کلمات ایجاد می کنند و ساده و روان هستند که درک آسانی را می طلبد.
راهنمای اجرای سرود (قسمت اول)
تشکیل گروه:
خوب است، در هر فضای فرهنگی مثل مدرسه، مسجد و... از بین بچه ها، به شکل داوطلبانه گروهی تشکیل شود برای تست صدا، بعد از آن متنی را به آن ها داده تا به صورت تمرینی بخوانند، میزان زیر و بمی صدای آن ها را تشخیص داده و نفس گیری آن ها را بسنجید، افراد با صدای بم و نفس گیری خوب را برای گروه تک خوانی انتخاب کنید، و از هر نوع صدا (زیر و بم) افرادی را برای اعضاء گروه انتخاب کنید توجه داشته باشید که صدای خوب فرد کافی نیست، تسلط او در اجرا و جرأت رو برو شدن با مخاطب نیز مسائل مهمی هستند. از همان تمرین اول تأکید بر حفظ متن توسط اعضا کنید. وجود یک رهبر گروه خوب کیفیت اجرا را بالا می برد، رهبر گروه می تواند از بین اعضاء گروه انتخاب شود و یا مربی تربیتی مدرسه این مسئولیت را به عهده بگیرد در هر صورت او باید به طور کامل با ریتم و آهنگ و متن سرود آشنا باشد تا بتواند راهنمایی های لازم را انجام دهد.

1- روش معمول، خواندن گروهی، ترانه ای است با ریتم و آهنگ منطبق بر متن.
2- اجرای سرود – نمایش، معمولاً در این روش دو گروه اجرا را در دست می گیرند، گروه اول سرود را می خوانند و گروه دوم بنا بر متن سرود و آهنگ نمایشی اجرا می کنند، البته این نمایش ها معمولاً کوتاه هستند و کلامی بیشتر از متن سرود ندارند.
3- همخوانی های اشاره ای: حتماً سرود های بچه هایی که نا شنوا هستند را دیده اید، نوعی همخوانی با حرکت دست و ایما و اشاره با ریتم و آهنگ. این نوع سرود برای بیننده که خود نا شنوا نیست، هم، زیبا و تأثیر گذار است، زیرا سکوت اجرا کنند گان خود بیان گر حرفهای بسیاری است. علاوه بر این الهام گرفتن از این روش برای تمرین با بچه های دبستان مفید است، به این صورت که یکسری اشاره ها را بین آن ها و رهبر گروه معین می کنیم با اجرای آن اشاره ها به آن ها در حفظ و یادآوری متن سرود کمک می شود، حتی اجرای این اشاره ها در حین سرود توسط بچه ها حرکت و پویایی ایجاد می کند. انجام دو فعالیت در یک زمان تمرکز کودکان را در این سن بیشتر می کند، مخصوصاً که یکی از فعالیت ها حرکتی باشد، معمولاً دانش آموزان دبستانی تمایل به حرکت دارند و ایستاندن آن ها در یک جای ثابت، مشکل ساز است، وقتی قرار می شود اجرای اشاره همزمان با همخوانی داشته باشند به این میل آن ها پاسخ داده می شود.
4- یک نوع همخوانی، زبان بدن و آهنگ است، در این کار برای آهنگ ها، متن های حرکتی نوشته می شود (توضیح حرکت)، چند سالی است که این روش در مدارس اجرا می شود و با استقبال خوبی هم مواجه شده، در این کار مهمترین مسئله هماهنگی حرکات گروه با هم است.
5- و...
راهنمای اجرای سرود(قسمت دوم)
ده فرمان برای اجرای سرود:
1- حتماً یک گروه سرود ثابت داشته باشید. هر بار اجرا خود نوعی تمرین محسوب می شود و تجربه در اجرای خوب اثر دارد.
2- آرشیوی از سرود های مناسبتی تهیه کنید، تنوع متن به شما حق انتخاب می دهد.
3- اگر می خواهید در مسابقات سرود شرکت کنید و موفق شوید، لازم است تمرین های دوره ای با مربی سرود داشته باشید، با یکی، دو بار تمرین مطمئناً برنده نمی شوید.
4- برای ایجاد جذابیت می توانید از المان های تصویری یا حرکتی در حین اجرای سرود استفاده کنید. مثلاً اگر سرود شما درباره ی شخصیت خاصی است می توانید عکس او و یا یک المان دیگر دست بچه های گروه بدهید و نام او را می برند با هم آن نماد را بالا ببرند.
5- حتماً قبل از اجرا، سیستم صوتی مدرسه و... را تنظیم و امتحان کنید. صدای نا هنجار بلند گو یا قطع شدن صدا، اجرا های زیادی را خراب کرده، نکند بعد از تمرین های زیاد گرفتار این بد شانسی شوید!
6- برای گروه سرود لباس های همرنگ تهیه کنید و یا توجه به چید مان گروه از چند رنگ لباس استفاده کنید، همرنگی گروه، هماهنگی را بیشتر نشان می دهد.
7- تمرین آخر را با تمام شرایط اجرای اصلی انجام دهید این کار اضطراب گروه را کم و آمادگی آن ها را بیشتر می کند.
8- در حین خواندن سرود نور پردازی سن می تواند تأثیر گذار باشد مثلاً با توجه به نقاط اوج متن نور کم و زیاد شود، اگر نور قسمت حظار کم باشد، جلوه ی اجرا بالا می رود.
9- بهتر است سرود با آهنگ بی کلام خوانده شود، تا صدای خواننده ی اصلی آهنگ مشخص نشود امّا اگر آهنگ بی کلام نداشتید، صدای سیستم صوتی را کم کنید و تأکید بر بلند خواندن گروه کنید.
10- تأکید بر حفظ متن سرود الزامی است، امّا به بچه ها تذکر دهید در صفحه ی کوچکی متن سرود را بنویسند و در دست داشته باشند تا در مواقع ضروری نگاهی به آن بینداز ند. امّا بهتر است بچه های جلوی صحنه کسانی باشند که به حافظه ی خود اطمینان دارند تا نیاز به این کار نباشد.

تبیان

[ADMIN]

به نقل از خبرگزاری فارس، نوستالژیک ترین احساس از دوران انقلاب و دفاع مقدس برای کسانی که آن برهه را درک کرده اند، زمانی اتفاق می افتد که سرودی از سرودهای مشهور آن زمان را می شنوند. سرودها بخش عمده ای از آواهای دوره های مربوط به انقلاب و دفاع را تشکیل می دهند و به عبارت بهتر می شود گفت که هویت موسیقایی فرهنگ انقلاب و دفاع مقدس بیش از هر جایی در سرودها نمود دارد. در دهه ۶۰ ما ژانر موسیقی انقلابی و جنگی را به وجود آوردیم و مدارس و سازمان‌های مختلف نقش خوبی ایفا کردند. اما در دهه ۷۰ فکر کردیم باید اِلمان‌های قبلی را پاک کنیم و سرود نقش کم‌رنگ‌تری پیدا کرد. و رفته رفته سرود از مدارس رفت و موسیقی پاپ جای آن را گرفت. طی سال‌های اخیر نیز  مدیران فرهنگی ما معتقد بودند زمان استفاده از سرود تمام شده و دیگر کمتر به سراغ میراث فراموش شده انقلاب رفتند. در ادامه با هدف آشنایی هرچه بیشتر مخاطبان با گروه‌های سرود مراحل تشکیل و اجرای یگ گروه سرود را به رشته تحریر درآوردیم:
*مرحله اول: انتخاب صداهای مورد نظر
مربی سرود در وهله اول می‌بایست با دقت نظر و ظرافت از بین علاقمندان به سرود  متناسب با نیاز خود صداهایی را انتخاب کند که ساده ترین راه، اجرای چند بیت شعر و سرود با انتخاب خود شخص داوطلب است. معمولاً علاقمندان در ذهن خود با یک یا چند سرود و نغمه اُنس دارند، این بهترین راه تست اولیه صداست. شخص داوطلب چند بیتی را با سَبْـک خودش می‌خواند. و اینجاست که نقش مربی جهت تشخیص صحیح روشن می‌شود. همانطور که یک مربی فوتبال نیاز به بازیکنانی با مهارت های ویژه دارد، مثل دروازه بان – مدافع – هافبک و مهاجم،  مربی سرود نیز باید ترکیب صدایی خاصی برای گروه ترسیم و کاستی های خود را برطرف کند. مثلاً تکخوان – گروهی با صدای بم – یک گروه با صدای زیر یا گروهی با گستره صدایی متفاوت بین صداهای بم و صداهای زیر که قبلاً در مبحث وسعت صدای انسان بیان شده بود.
*مرحله دوم: تمرینات اولیه بیان و صدا
به منظور استفاده کامل از صدای تک تک اعضاء در طی چند مرحله می‌توان صدا را تقویت کرد، تمرین‌های بیان مانند روخوانی صحیح و بلند شعرهای کتب درسی، بیان حروف و هجاهای بلند مانند «آ ، اَ ، اِ ، اُ، او ، ای» تمرین کلمات هجادار؛ تک خوانی اشعار و یا خواندن آهنگ‌هایی که از رادیو و تلویزیون پخش می‌شود.
*مرحله سوم: انتخاب متن سرود
از موارد مهمی که تأثیر گذاری و جذابیت اجرا را بالا می‌برد، انتخاب متن مناسب برای اجرا ست. ارتباط محتوایی متن با مناسبت و در نظر گرفتن مخاطبین، مسئله مهمی است، مطمئناً سرودی که در یک مدرسه ابتدایی خوانده می‌شود مناسب با فضای یک دبیرستان نیست. سرودهایی که مخصوص دوران دبستان است، معمولاً تصویر سازی ذهنی با کلمات ایجاد می‌کنند و ساده و روان هستند که درک آسانی را می‌طلبد.
*مرحله چهارم: چیدمان گروه
نکته دیگر برای یک اجرای خوب، نحوه آرایش گروه، یا همان چیدمان اعضا (شکل ایستادن در صحنه) است. شاید در نظر اول نوع ایستادن فقط سلیقه رهبر گروه را نشان دهد، اما آرایش گروه در زیر و بمی و کمی و زیادی صدایی که از خوانندگان به گوش می‌رسد موثر است، بعلاوه آن که گاهی نوع ایستادن، منظوری را برای القای بهتر محتوای سرود در بردارد.
*مرحله پنجم: شیوه تمرین
خواندن شعر سرود به صورت ساده و بدون آهنگ و تکرار ان که نهایتاً باعث تسلط دانش آموزان بر شعر می‌شود، همچنین معنا کردن شعر به زبان ساده و بیان هدف و موضوع شعر توسط مربی نیز می‌تواند بسیار کمک کننده باشد. پخش سرود با یک سیستم صوتی قوی خصوصاً قسمت با کلام باید مدام تکرار شود تا هر یک از اعضای گروه بتوانند نقاط ضعف اجرا را شناسایی کنند. همچنین تقسیم سرود  به چند قطعه نیز می‌تواند تمرینات گروه را ساده‌تر کند. به این ترتیب که قطعه اول را چندین بار تمرین کنید و پس از تسلط کامل گروه در خواندن این قطعه  به ترتیب به سراغ قطعات دیگر بروید. همچنین می‌توان گروه سرود را را به دسته‌های ۲ یا ۳ نفری تقسیم کرد و هر گروه به دفعات سرود را در حضور بقیه اعضای اجرا کنند. این تمرین با ۲ هدف انجام میشود اول: مشخص شدن صدای ناهماهنگ (فالش) و دوم . ایجاد اعتماد به نفس در تک تک اعضا.
مرحله ششم: ساختار سرود
آشنا کردن هنرجویان با ساختار رود می‌توان در پیشبرد هرف گروه نقش بسیار موثری را ایفا کند. با یک بیان ساده سرود به چهار بخش تقسیم می‌شود:
-جمله مقدمه ( اورتور): این جمله در اکثر آثار موسیقی وجود دارد. هدف کلی از آن آماده کردن ذهن شنونده برای بیان جمله اصلی است.
-جمله اصلی: این جمله در سرودها به همراه شعر است، اهتمام در سادگی، روان بودن و پرهیز از یکنواختی و رعایت دقیق و مناسب تلفیق شعر با موسیقی و ارکستراسیون مناسب می تواند نقش بسزایی دربیان مفهوم و محتوای شعر ایفا کند.
-جملات رابط: این جملات در سرود عمدتاً سازی یا آوایی است که هدف از این جمله ایجاد تنوع، پرهیز از یکنواختی و ملال، تنفس برای گروه همسرایان و رنگ­آمیزی متنوع می باشد.
-جمله فرود: این جمله نقش فعل را ایفا می کند، به این معنی که خاتمه یک اثر موسیقی است.