۱۳۹۹-۱۰-۹، ۰۶:۰۷ صبح
نماز شب یازده رکعت است ، به این ترتیب : چهار نماز دو رکعتی مانند نماز صبح خوانده می شود به نیّت نافله شب. دو رکعت نماز شفع که بهتر است در رکعت اول بعد از حمد سوره ناس و در رکعت دوم بعد از حمد سوره فلق خوانده شود. یک رکعت نماز وتر که بعد از حمد سه مرتبه سوره توحید و یک مرتبه سوره فلق و یک مرتبه سوره ناس خوانده می شود. البتّه می توان یک سوره تنها هم خواند.
سپس در قنوت، حاجات را از خداوند درخواست می کند و در پایان برای چهل مؤمن دعا و طلب مغفرت می شود. (افراد زنده را نیز می توان دعا کرد). پس از دعا و طلب مغفرت، هفتاد مرتبه: «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی وَأَتُوبُ إِلَیْهِ». سپس هفت مرتبه: «هذا مَقامُ العآئِذِ بِکَ مِنَ النّارِ». در پایان سیصد مرتبه ذکر «اَلعَفْو» را تکرار کرده و بعد از آن با گفتن: «رَبِّ اغْفِرْ لِی وَارْحَمْنِی وَتُبْ عَلَیَّ إِنَّکَ أَنْتَ التَّوّابُ الرَّحِیمُ» قنوت تمام شده و نماز ادامه پیدا می کند. بهتر است این دعاها را با حالت تضرّع بگوید و آن را طول بدهد.
گفته شد در قنوت نماز وتر برای چهل مؤمن درخواست دعا و استغفار کنیم، که اگر کسی برای چهل مؤمن دعا کند، دعا برای خودش نیز زودتر به اجابت می رسد. بهتر است برای کسانی درخواست مغفرت کنیم که از نزدیک ترین انسان ها به ما باشند، مانند پدر و مادر، پدربزرگ و مادربزرگ، خواهر و برادر، همسر و فرزندان، استاد و همسایه، علما و صلحا، بزرگان و مراجع تقلید و ذوی الحقوق (کسانی که حقّی به گردن ما دارند)
پس از نماز هرچه می خواهد دعا و ستایش خدا کند و به سجده رود و بگوید : «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ المَلآئِکَهِ وَالرُّوحِ».
وقت نماز شب از نیمه شب تا قبل از طلوع فجر صادق است. هنگام سحر از سایر مواقع بهتر است و تمامی ثلث آخر شب سحر محسوب می شود. و هرچه به اذان صبح نزدیک تر باشد، فضیلت بیشتری دارد.
کسی که می ترسد خواب بماند و یا به دلیل سردی هوا و پیری و … نمی تواند بیدار شود و می داند نماز شب از او فوت می شود، می تواند نماز شب را پیش از نیمه شب و در آخر شب بخواند. اگر کسی نماز شب را در بین الطلوعین (یعنی بعد از اذان صبح و قبل از طلوع آفتاب) بخواند، بهتر است که نیّت اداء یا قضاء نکند بلکه نیّت قربه إلی اللَّه داشته باشد. اگر نماز شب قضا شود، می توان آن را در روز به جا آورد. لازم نیست که یازده رکعت را یک مرتبه بخواند، بلکه می تواند آن را در دو و یا سه نوبت بخواند.
برای نماز شب می توان به نماز شفع و وتر اکتفا کرد، بلکه هنگامی که وقت تنگ است، می توان تنها نماز وتر را خواند.
سپس در قنوت، حاجات را از خداوند درخواست می کند و در پایان برای چهل مؤمن دعا و طلب مغفرت می شود. (افراد زنده را نیز می توان دعا کرد). پس از دعا و طلب مغفرت، هفتاد مرتبه: «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّی وَأَتُوبُ إِلَیْهِ». سپس هفت مرتبه: «هذا مَقامُ العآئِذِ بِکَ مِنَ النّارِ». در پایان سیصد مرتبه ذکر «اَلعَفْو» را تکرار کرده و بعد از آن با گفتن: «رَبِّ اغْفِرْ لِی وَارْحَمْنِی وَتُبْ عَلَیَّ إِنَّکَ أَنْتَ التَّوّابُ الرَّحِیمُ» قنوت تمام شده و نماز ادامه پیدا می کند. بهتر است این دعاها را با حالت تضرّع بگوید و آن را طول بدهد.
گفته شد در قنوت نماز وتر برای چهل مؤمن درخواست دعا و استغفار کنیم، که اگر کسی برای چهل مؤمن دعا کند، دعا برای خودش نیز زودتر به اجابت می رسد. بهتر است برای کسانی درخواست مغفرت کنیم که از نزدیک ترین انسان ها به ما باشند، مانند پدر و مادر، پدربزرگ و مادربزرگ، خواهر و برادر، همسر و فرزندان، استاد و همسایه، علما و صلحا، بزرگان و مراجع تقلید و ذوی الحقوق (کسانی که حقّی به گردن ما دارند)
پس از نماز هرچه می خواهد دعا و ستایش خدا کند و به سجده رود و بگوید : «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ المَلآئِکَهِ وَالرُّوحِ».
وقت نماز شب از نیمه شب تا قبل از طلوع فجر صادق است. هنگام سحر از سایر مواقع بهتر است و تمامی ثلث آخر شب سحر محسوب می شود. و هرچه به اذان صبح نزدیک تر باشد، فضیلت بیشتری دارد.
کسی که می ترسد خواب بماند و یا به دلیل سردی هوا و پیری و … نمی تواند بیدار شود و می داند نماز شب از او فوت می شود، می تواند نماز شب را پیش از نیمه شب و در آخر شب بخواند. اگر کسی نماز شب را در بین الطلوعین (یعنی بعد از اذان صبح و قبل از طلوع آفتاب) بخواند، بهتر است که نیّت اداء یا قضاء نکند بلکه نیّت قربه إلی اللَّه داشته باشد. اگر نماز شب قضا شود، می توان آن را در روز به جا آورد. لازم نیست که یازده رکعت را یک مرتبه بخواند، بلکه می تواند آن را در دو و یا سه نوبت بخواند.
برای نماز شب می توان به نماز شفع و وتر اکتفا کرد، بلکه هنگامی که وقت تنگ است، می توان تنها نماز وتر را خواند.
