با سلام و ادب سلامتي، سعادت و موفقيت شما را از درگاه ايزد منان خواستاريم
موسيقي مطرب مناسب با مجالس لهو و لعب، حرام است؛ هر چند از صدا و سيما پخش شود.
از نظر حضرت امام(ره) و برخي از مراجع ديگر موسيقي كه مناسب مجالس لهو و لعب و مروج فساد باشد حرام است و تشخيص آن به نظر عرف است.
گذشته از آثار زيانباري كه موسيقي و غنا براي اعصاب و روان دارد اين تأثيرات را نيز دارد:
الف) موجب فساد اخلاق ميگردد و ايمان، حيا و عفت را از دل انسان يبرون ميبرد و تجربه نشان داده است كه بسياري از افراد تحت تاثير آهنگهاي غنا راه تقوا و پرهيزكاري را رها كرده و به شهوات و فساد روي ميآورند. در تفسير «روحالمعاني» سخني از سران يكي از بنياميه نقل ميكنند كه به آنها ميگفت: از غنابپرهيزيد كه حيا را كم ميكند، شهوت را ميافزايد، شخصيت را درهم ميشكند؛ و اگر ميبينيم كه در روايات اسلامي مكرر آمده كه غنا روح نفاق را در قلب پرورش ميدهد، اشاره به همين حقيقت دارد. روح نفاق همان روح آلودگي به فساد و كنارهگيري از تحول و پرهيزكاري است. امام صادق (ع) فرمودند: «الغنا يورث النفاق و يعقب الفقر ؛ غنا در دل روح نفاق را پرورش ميدهد و بدنبال خود بدبختي و فقر ميآورد».
ب ) غافل شدن از ياد خدا و فراموش كردن خدا نيز يكي ديگر از آثار زيان بار غنا و موسيقي است. امام صادق(ع) در تفسير آيه شريفه « واجتنبوا قول الزور »؛« از گفتار باطل و ناروا بپرهيزيد». فرمودند: مراد از قول زوردر آيه شريفه غناست. گفتار باطل و ناروا هر چيزي است كه انسان را از خدا دور ميكند و از راه درست منحرف ميكند. امام صادق (ع) فرمودند: «الغنا مجلس لاينظرالله الي اهله و هو مما قال الله عزوجل: «ومن الناس من يشتري لهوالحديث ليضل عن سبيلالله» ؛ مجلس غنا و خوانندگي مجلسي است كه خدا به اهل آن نمينگرد و آنها را مشمول لطفش قرار نميدهد. و اين مصداق همان چيزي است كه خداوند عز وجل فرموده: بعضي از مردم هستند كه سخنان بيهوده را خريداري ميكنند تا مردم را از راه خدا گمراه سازند». در اين روايت امام(ع) غنا و موسيقي را يكي از مصداقهاي گفتار بيهودهاي دانسته كه انسانهارا از راه خدا گمراه ميكند. در مورد گوش دادن به هرگونه آواز و ترانه و آهنگ وامثال اينها يك معيار كلي وجود دارد و آن اينكه اگر مناسب با مجالس لهو باشد حرام است و مشروط به تأثير يا عدم تأثير روي شنونده خاصي نيست.
صداو سيما هم موظف به پيروي از نظرات رهبري انقلاب است و چنان كه معظم له انحرافي مشاهده كند در مواقع لزوم رهنمودهاي لازم را ارائه ميدهند. در عين حال اين موجب اين نيست كه راه نقد پژوهشگرانه بر برنامههاي راديو و تلويزيون
به كلي مسدود باشد و چنين پنداشته شود كه در برنامههاي آن هيچ اشتباهي از جهت تطبيق با موازين اسلامي صورت نميگيرد.