با سلام و ادب
بحث محرم و نامحرم در همه اديان و فرهنگ ها به نوعي مطرح بوده و اختصاص به اسلام ندارد. در اسلام اصل بر گسترش روابط و صله ارحام است و تأكيد فراواني بر آن شده است اما اسلام براي اين روابط حد و مرزهايي را قائل شده است بعلاوه اينكه قرآن و روايات و فقه محارم را نام برده و احكام خاص آنها و چگونگي روابط با آنها را بيان كرده اند.
خداوند متعال در سوره نساء آيه 23 محارم (يعني كساني كه ازدواج با آنان حرام است) را نام برده است كه عبارتند از مادران، دختران، خواهران، خاله ها، عمه ها، دختران برادر و دختران خواهر، مادر و خواهر رضاعي، مادر همسران، دختر همسراني كه با آنان همبستري صورت گرفته، همسر فرزند، جمع بين دو خواهر و ...
فقهاء از اين آيه و روايات احكامي را استنباط نموده اند كه در رساله هاي توضيح المسائل بطور مفصل بيان شده اند.
بنابراين از قرآن، روايات و احكام فقهي فهميده مي شود كه محارم چه نسبي و چه سببي و رضاعي تعداد مشخص و معلومي هستند و بقيه افراد كه خارج از اين تعداد هستند با هم نامحرم بوده و ازدواجشان با يكديگر بلامانع است.
گفتني است «نامحرم بودن» از شرايط امكان ازدواج پسر و دختر نسبت به همديگر است و به طور طبيعي از آنجا كه ازدواج فصل جديدي در زندگي است به هر ميزان سابقه هاي ذهني و رفتاري نسبت به همديگر كمتر باشد. لذت وصال بيشتر خواهد شد. از اين رو نامحرمي قبل ازدواج با كساني كه امكان ازدواج با آنها هست به نفع پسر و دختر است.