معرفی فیلم بر باد رفته – Gone with the Wind

[niloofarmajdi]

بر باد رفته یک فیلم عاشقانه تاریخی حماسی آمریکایی محصول 1939 است که از رمان مارگارت میچل در سال 1936 اقتباس شده است. این فیلم توسط David O. Selznick از Selznick International Pictures تهیه شده و ویکتور فلمینگ کارگردانی آن را بر عهده داشته است. این فیلم که در جنوب آمریکا و در پس زمینه جنگ داخلی آمریکا و دوران بازسازی می گذرد، داستان اسکارلت اوهارا (ویوین لی)، دختر با اراده صاحب مزرعه جورجیا را روایت می کند که به دنبال تعقیب عاشقانه اشلی است. ویلکس (لزلی هاوارد) که با پسر عموی خود ملانی همیلتون (اولیویا دی هاویلند) ازدواج کرده است و ازدواج بعدی او با رت باتلر (کلارک گیبل) است.

این فیلم تولید مشکلی داشت. شروع فیلمبرداری به مدت دو سال تا ژانویه 1939 به تعویق افتاد زیرا سلزنیک تصمیم داشت گیبل را برای نقش رت تضمین کند. بازی در نقش اسکارلت دشوار بود و 1400 زن ناشناس برای این نقش مصاحبه شدند. فیلمنامه اصلی سیدنی هاوارد مورد بازبینی بسیاری از نویسندگان قرار گرفت تا آن را به طول مناسب کاهش دهد. کارگردان اصلی، جورج کوکور، مدت کوتاهی پس از شروع فیلمبرداری اخراج شد و فلمینگ جایگزین او شد و به نوبه خود در حالی که به دلیل خستگی مدتی مرخصی می گرفت، برای مدت کوتاهی با سام وود جایگزین شد. پس از تولید در نوامبر 1939، درست یک ماه قبل از انتشار به پایان رسید.

پس از اکران در دسامبر 1939، بازخوردهای کلی مثبتی دریافت کرد. انتخاب بازیگران به طور گسترده مورد تحسین قرار گرفت، اما زمان طولانی مدت آن با انتقاداتی مواجه شد. در دوازدهمین دوره جوایز اسکار، ده جایزه اسکار (هشت جایزه رقابتی، دو جایزه افتخاری) از سیزده نامزدی دریافت کرد، از جمله برنده بهترین فیلم، بهترین کارگردانی (فلمینگ)، بهترین فیلمنامه اقتباسی (پس از مرگ به سیدنی هاوارد)، بهترین بازیگر زن (لی) و بهترین بازیگر نقش مکمل زن (هتی مک دانیل، تبدیل شدن به اولین آمریکایی آفریقایی تبار برنده جایزه اسکار). این رکورد از نظر تعداد کل برنده ها و نامزدها در آن زمان ثبت شد.

Gone with the Wind زمانی که برای اولین بار منتشر شد بسیار محبوب بود. این فیلم به پردرآمدترین و بهترین فیلم جهان فیلم ساخته شده تا آن زمان تبدیل شد و رکورد بیش از ربع قرن را در اختیار داشت. وقتی برای تورم پولی تنظیم شود، همچنان پردرآمدترین فیلم تاریخ است. در طول قرن بیستم به طور دوره ای دوباره منتشر شد و در فرهنگ عامه ریشه دوانید. اگرچه این فیلم به عنوان نفی گرایی تاریخی، ستایش برده داری و اسطوره علت گمشده کنفدراسیون مورد انتقاد قرار گرفته است، اما به عنوان عامل ایجاد تغییراتی در شیوه نمایش سینمایی آمریکایی های آفریقایی تبار شناخته شده است. این فیلم به‌عنوان یکی از بهترین فیلم‌های تمام دوران در نظر گرفته می‌شود و در سال 1989 به یکی از بیست و پنج فیلم افتتاحیه انتخاب شده برای حفظ در فهرست ملی فیلم ایالات متحده تبدیل شد.