۱۳۹۰-۱-۲۸، ۱۰:۰۴ صبح
امام الحرمین جوینی
تحقیق درباره ی خاندان جوینی چندین رساله دکترا خواهد بود که پرداختن به آن در این سیاه مشق حق مطلب ادا نمی شود؛امیدوارم صاحبان قلمم و اندیشه بر این حقیر ببخشند.
خاندان جوینی افرادی با فضیلت بودند که به دو گروه عمده می توان آنها را تقسیم کرد:الف- رجال سیاسی ب- روحانیون
سیاسیون جوینی با نفوذ در دربار سیاسی حکم وقت و ایجاد موقعیت و مقامی مناسب در دستگاه تا حدود زیادی موفق به کم کردن خشونت و بی رحمی آنان نسبت به ایرانیان شدند.
ابن اثیر در کتاب الکامل زاد روز امام الحرمین را سال 417 ه.ق ذکر کرده است اما در منابع دیگر سال 419 را زاد روز امام الحرمین می دانند محل تولدش را قریه آذادوار جوین و محل فوتش را قریه بشتقان نیشابور ذکر کرده اند که پس از فوت در مقبره حسین مدفون ساخته اند خلیفه ی نیشابوری بنقل از کتب ناریخی نوشته است امام الحرمین را در جوار مزار تلاجرد دفن کرده اند. به گفته ی ابن خلکان با گذشت چند سال جنازه وی را بیرون آورده نزد در کربلای معلی برده اند،می گویند در روز وفاتش بازارها را بستند و چهارصدتن از شاگردان او دوات و قلم را شکسته و یک سال در عزای وی نشستند.
پدر وی رکن الاسلام ابو محمد جوینی بسال 438 ه.ق وفات یافت،عمویش علی بن یوسف بسال 436ه.ق وفات یافت پسرش ابوالقاسم مظفربن عبدالملک از فاضلان روزگار بود.
از آنجائیکه جوینی در مکه و مدینه آمدو شد داشت و مفتی و مدرس بود و تمامی مسائل فقهه را موافق هر کدام از مذاهب اربعه که سوال می کردند فتوی می داد پاسخ می نوشت به همین جهت به امام الحرمین مشهور گردید.
ابوالمعالی عبدالملک بن الشیخ ابن محمد عبدا... بن ابی یعغوب بن عبدا... بن ابی یعغوب یوسف بن عبدا... بن محمدبن حموی الجوینی
فقیه شافعی ملقب به ضیاء الدین و معروف به امام الحرمین و مکنی به ابوالمعالی،در مدرسه بیهقی نیشابور نزد استاد ابوالقاسم اسکاف اسفراینی علم اصول آموخت بعد به بغداد و از آنجا به مکه رفت و چندی در آنجا متوطن شد ودر مدینه نیز درس می گفت. آورده اند مدت 30 سال کرسی نظامیه نیشابور که توسط خواجه نظام الملک سبزوار احداث گردید در اختیار امام الحرمین قرار داشت در این مدت شاگردان برجسته ای به جهان علم و ادبیات معرفی کرد از آن جمله:
1- ابوالمظفر خوافی
2- امام محمدغزالی توسی
3- کیای هراسی
4- ابوالقاسم حاکمی
5- حاکم عمر نوغانی توسی
6- ابوالمظفر ابیوی
7- ابوالقاسم انصاری
8- مسعود زورآبادی
همچنین آورده اند همواره در محضر درسش بیش از چهارصد طلبه علم حضور داشتند. تالیفات امام الحرمین:
1- ارشاد فی اصل الدین
2- البرهان در اصول فقه
3- تلخیص ترقیب والرشاد
4- اسالیب فی خلاف الغیابی
5- العقیده النظامیه
6- الشامل در اصول دین
7- غنیه المسترشدین فی الخلاف
8- غیاب الصم در امامت
9- اللمع
10- مدارک العقول
11- مغیث الخلق فی اختیار الحق در ثبوت برتری مذهب شافعی بر سایر مذاهب
12- نهایه المطلب فی درایه المذاهب در فقه شافعی
برای اطلاع بیشتر از حال و روزگار امام الحرمین رجوع کنید به؛ذکریا قزوینی، آثار البلاد و اخبار العباد ص 126-عقیلی آثار الوزراء ص 276- دکتر صفا، تاریخ ادبیات در ایران صص 264-176 جلد یک، صص176-235-255-921-1037جلد 2- دکتر عبدا... رازی تاریخ کامل ایران ص 244- سعید نفیسی، تاریخ نظم و نثر در ایران جلد یک صص 61-741 - دکتر صفا گنجینه سخن صص 130-132-146-یاقوت حموی ، معجم البدان جلد 3 ص 182- امین احمد رازی، هفت اقلیم جلد 2 ص 303- پطرشفسکی، اسلام در ایران ص325.
تحقیق درباره ی خاندان جوینی چندین رساله دکترا خواهد بود که پرداختن به آن در این سیاه مشق حق مطلب ادا نمی شود؛امیدوارم صاحبان قلمم و اندیشه بر این حقیر ببخشند.
خاندان جوینی افرادی با فضیلت بودند که به دو گروه عمده می توان آنها را تقسیم کرد:الف- رجال سیاسی ب- روحانیون
سیاسیون جوینی با نفوذ در دربار سیاسی حکم وقت و ایجاد موقعیت و مقامی مناسب در دستگاه تا حدود زیادی موفق به کم کردن خشونت و بی رحمی آنان نسبت به ایرانیان شدند.
ابن اثیر در کتاب الکامل زاد روز امام الحرمین را سال 417 ه.ق ذکر کرده است اما در منابع دیگر سال 419 را زاد روز امام الحرمین می دانند محل تولدش را قریه آذادوار جوین و محل فوتش را قریه بشتقان نیشابور ذکر کرده اند که پس از فوت در مقبره حسین مدفون ساخته اند خلیفه ی نیشابوری بنقل از کتب ناریخی نوشته است امام الحرمین را در جوار مزار تلاجرد دفن کرده اند. به گفته ی ابن خلکان با گذشت چند سال جنازه وی را بیرون آورده نزد در کربلای معلی برده اند،می گویند در روز وفاتش بازارها را بستند و چهارصدتن از شاگردان او دوات و قلم را شکسته و یک سال در عزای وی نشستند.
پدر وی رکن الاسلام ابو محمد جوینی بسال 438 ه.ق وفات یافت،عمویش علی بن یوسف بسال 436ه.ق وفات یافت پسرش ابوالقاسم مظفربن عبدالملک از فاضلان روزگار بود.
از آنجائیکه جوینی در مکه و مدینه آمدو شد داشت و مفتی و مدرس بود و تمامی مسائل فقهه را موافق هر کدام از مذاهب اربعه که سوال می کردند فتوی می داد پاسخ می نوشت به همین جهت به امام الحرمین مشهور گردید.
ابوالمعالی عبدالملک بن الشیخ ابن محمد عبدا... بن ابی یعغوب بن عبدا... بن ابی یعغوب یوسف بن عبدا... بن محمدبن حموی الجوینی
فقیه شافعی ملقب به ضیاء الدین و معروف به امام الحرمین و مکنی به ابوالمعالی،در مدرسه بیهقی نیشابور نزد استاد ابوالقاسم اسکاف اسفراینی علم اصول آموخت بعد به بغداد و از آنجا به مکه رفت و چندی در آنجا متوطن شد ودر مدینه نیز درس می گفت. آورده اند مدت 30 سال کرسی نظامیه نیشابور که توسط خواجه نظام الملک سبزوار احداث گردید در اختیار امام الحرمین قرار داشت در این مدت شاگردان برجسته ای به جهان علم و ادبیات معرفی کرد از آن جمله:
1- ابوالمظفر خوافی
2- امام محمدغزالی توسی
3- کیای هراسی
4- ابوالقاسم حاکمی
5- حاکم عمر نوغانی توسی
6- ابوالمظفر ابیوی
7- ابوالقاسم انصاری
8- مسعود زورآبادی
همچنین آورده اند همواره در محضر درسش بیش از چهارصد طلبه علم حضور داشتند. تالیفات امام الحرمین:
1- ارشاد فی اصل الدین
2- البرهان در اصول فقه
3- تلخیص ترقیب والرشاد
4- اسالیب فی خلاف الغیابی
5- العقیده النظامیه
6- الشامل در اصول دین
7- غنیه المسترشدین فی الخلاف
8- غیاب الصم در امامت
9- اللمع
10- مدارک العقول
11- مغیث الخلق فی اختیار الحق در ثبوت برتری مذهب شافعی بر سایر مذاهب
12- نهایه المطلب فی درایه المذاهب در فقه شافعی
برای اطلاع بیشتر از حال و روزگار امام الحرمین رجوع کنید به؛ذکریا قزوینی، آثار البلاد و اخبار العباد ص 126-عقیلی آثار الوزراء ص 276- دکتر صفا، تاریخ ادبیات در ایران صص 264-176 جلد یک، صص176-235-255-921-1037جلد 2- دکتر عبدا... رازی تاریخ کامل ایران ص 244- سعید نفیسی، تاریخ نظم و نثر در ایران جلد یک صص 61-741 - دکتر صفا گنجینه سخن صص 130-132-146-یاقوت حموی ، معجم البدان جلد 3 ص 182- امین احمد رازی، هفت اقلیم جلد 2 ص 303- پطرشفسکی، اسلام در ایران ص325.
كسي كه به خودش احترام نگذارد، نبايد اميد داشته باشد كه ديگران، وي را ارجمند شمارند