فلسفه سیزده بدر در ایران باستان

[kabootar]

ایرانیان باستان اعتقاد داشتند که عدد ١٣ نحس می‌باشد، از نظر علمی عقیده‌ی آنها کاملا درست می‌باشد! البته در رسانه‌های امروزی هیچ اشاره‌ای به این گونه مسائل نمی‌شود و دلیل آن هم ترس از خرافی شدن عقاید و همچنین کم بودن سطح علمی جامعه می‌باشد. در واقع فلسفه عدد ١٣ بر می‌گردد به طرز قرارگیری ستاره‌ها و منظومه خورشیدی، جمعی از دانشمندان بر این باورند که اجسام خیلی بزرگ (مانند ماه، یا حتی کوه) نوعی فرکانس از خود منتشر می‌کنند که بر بازده و عملکرد مغز جانوران خصوصا انسان مستقیما تاثیر (خوب یا بد) دارد. این مسئله پایه و اساس خیلی از عقاید را ثابت می‌کند. (در باره این موضوع مطالب بسیار زیادی وجود دارد که به دلیل مختصر گویی از آوردن آنها در این متن خودداری می‌شود). ایرانیان باستان این روز (١٣ فروردین) را در طبیعت به جشن شادی می‌پرداختند تا بدین وسیله خود را از نحسی آن حفظ کنند. از آداب این روز می‌توان به گره زدن سبزه و دور انداختن یا به قولی به آب دادن سبزه اشاره کرد. در گذشته دختران و پسران دم بخت سبزه‌ها را گره می‌زدند و آرزو می‌کردند تا در سال جدید تشکیل خانواده دهند، البته گره زدن تنها مختص دختران و پسران دم بخت نمی‌باشد و همه می‌توانند سبزه‌ای گره زده و آرزو کنند. عقیده بر این بوده است که وقتی گره باز شود، مشکلات حل شده و آرزو بر آورده می‌شود. دور انداختن سبزه‌ها هم به این دلیل بود که ایرانیان باستان عقیده داشتند بدی‌ها و مریضی‌ها در این سبزه جمع شده و با به آب دادن یا به دور انداختن آن این پلیدی‌ها و مریضی‌ها را از خود دور می‌کردند. در ضمن این روز متعلق به خدای باران می‌باشد و در مراسم ١٣ دعا برای بیشتر شدن و به موقع بودن باران در سال جدید وجود داشته که با گذشت زمان این رسم از میان رفته است.