۱۳۹۱-۱۱-۲۵، ۰۱:۵۱ صبح
کــــــــــــــــاش میــــــــ..شد
آدمــــــــــــــ……..
گــــــآهی
به اندازه ی نـیــآز، بمیـــــرد!!!
بعد بلند شــــــود
آهستــــه آهستــــــــه
خــــــــآک هایش رآ بتکــــــــآند
گردھآیش بمآند
اگــــــــر دلش خوآست،
برگردد به زنــــــــــدگی.
دلش نخوآست،
بخوآبــــــــــــــــد تا ابـــــــــــــــــــــد
آن شراب طهوررا که شنیده ای بهشتیان را می خورانند، میکده اش کربلاست...