۱۳۹۰-۸-۲۵، ۱۱:۴۱ عصر
ریشه کلمه بید«VEDA»به زبان سانسکریت بر می گردد،در ریگ ودا آورده شده ودا«VEDA»=بید در زبان سانسکریت از ریشه ی وید WIDدانستن مشتق شده است و به معنی دانش است و بطور اخص به معنی دانش الهی یا علم منزل است(نقل بتخلیص ومضمون مقاله ی آقای حسین خسروجردی به نقل از گزیده ی ریگ ودا به تخلیص و ترجمه دکتر سید محمودرضا جلالی ثانیی ص 47).اگر خور را تعریف شده ی خورشید بدانیم ربط تاریخی بید و بیدخور با اساطیر بدست می آید(همان ماخذ بنقل از کتاب پژوهش در اساطیر ایران تالیف مهرداد بهار صص 10و43).
حافظ ابرو می گوید خورسان یعنی آفتاب همچنین خورسان یعنی به آسانی بخور و خراسان را از فرزندان نوح پیغمبر می داند(نقل بتخلیص جغرافیای تاریخی خراسان در تاریخ حافظ ابرو و تالیف شهاب الدین عبدا...خوافی (حافظ عبدا...)تصحیح دکتر غلامرضا و راهرامص10).مرحوم عبدالحمید مولوی می گوید:خراسان آن است که از وی خورآید،وی خور را به معنی خورشید گرفته است.پس بید خور یعنی محل طلوع علم و دانش .