[شبهات عقیدتی و مذهبی] چگونه شفاعت امامان به ما میرسد؟

[شیرفرهاد]

سلام
ایا  شفاعت ائمه و امام حسین به من که در طول زندگی اونطور که مورد پسند ایشان است  زندگی نکردم میرسد؟
چگونه باید باشیم که در برزخ هم مورد رحمت امامان باشیم؟

[abasaleh]

سلام
ایا  شفاعت ائمه و امام حسین به من که در طول زندگی اونطور که مورد پسند ایشان است  زندگی نکردم میرسد؟
چگونه باید باشیم که در برزخ هم مورد رحمت امامان باشیم؟

سلام برادر من ضمن قبولی طاعات وعبادات شما بزرگوار

درپاسخ به سوالتان مطلبی روایی خدمت شما عرض میکنم
ان شاءالله مفید باشد

مردی همسرش را به نزد حضرت فاطمه(س) فرستاد تا از ایشان سؤال کند که آیا او از پیروان و شیعیان آن حضرت محسوب می شود یا نه؟ حضرت زهرا(س) فرمود: به شوهرت بگو اگر به آنچه خواسته و هدف ماست عمل می کنی و از آنچه ما نهی می کنیم بیزاری می جویی، بدان که از شیعیان ما خواهی بود. در غیر این صورت نه. زن جواب را به اطلاع شوی خود رساند. مرد از این پیام بسیار ناراحت شد و متوجه گردید که مسؤولیت شیعه بدون بسیار حساس سنگین است. با خود گفت: وای بر من! در امان ماندن از گناه بسیار مشکل است، پس من اهل جهنم هستم و همیشه در آن خواهم ماند. آن زن جریان اندوه شوهر خود را برای فاطمه زهرا(س) تعریف کرد. آن حضرت فرمود: به او بگو آن طور که تو فکر می کنی نیست، زیرا پیروان ما بهترین اهل بهشت هستند، ولی هر کس ما و دوستان ما را دوست داشته و با دشمنان ما دشمن باشد و قلب و زبانش نیز با ما همراه باشد، ولی امر ما را اطاعت نکند و از آنچه نهی نموده ایم پرهیز نکند جزو رهروان ما محسوب نمی شود. با این وجود، شیعیان ما در بهشتند، لیکن پس از آنکه گناهان و آلودگیهای آنان به واسطه زحمت و رنج فراوان در دنیا یا در قیامت پاک شود. پس به وسیله محبتی که به ما دارند، در بهشت به حضور ما می رسند.

[محمدی پور]

سلام
ایا  شفاعت ائمه و امام حسین به من که در طول زندگی اونطور که مورد پسند ایشان است  زندگی نکردم میرسد؟
چگونه باید باشیم که در برزخ هم مورد رحمت امامان باشیم؟

علیکم السلام
در تکمیل مطلب برادر عزیز absaleh به این روایات توجه بفرمایید:
پیامبر گرامی فرمود: اِدَّخَرْتُ شَفاعَتِی لاِءَهْلِ الْکَبائِرِ مِنْ اُمَّتِی  (تفسیر برهان، ج 3، ص 57)
من شفاعت خویش را برای کسانی از امت ذخیره ساخته ام که در راه زندگی، ناخواسته به گناهان کبیره در غلتیده اند، اما پس از آگاهی و به خود آمدن، با همه وجود به جبران و اصلاح برخاسته اند.
نیز آن حضرت فرمود: اِنِّی اَشْفَعُ فَأُشفَّعَ وَ یَشْفَعُ عَلِیٌّ فیُشَفَّعُ وَ اَهل بَیْتی یَشْفَعُونَ فیُشفّعون وَ اَنَّ اَدْنی الْمُؤمنینَ لَیَشْفَعُ فِی اَرْبَعینَ مِنْ اِخْوانِهِ 
روز رستاخیز که فرارسد، من شفاعت می کنم و به خواست خدا و اذن او، پذیرفته می شود؛ و امیرمؤمنان شفاعت می کند و مورد قبول قرار می گیرد؛ سپس خاندان من به اذن خدا شفاعت می کنند، و شفاعت آنان نیز پذیرفته می شود؛ از پی آنان نوبت به ایمان داران و شایستگان راستین می رسد، که شفاعت می کنند و شفاعت آنان در درجه پایین تری پذیرفته می شود؛ و کمترین شفاعتی که یک انسان با ایمان می کند، آن است که شماری گناهکار و لغزشکار (چهل نفر) را با شرایطی، از آتش نجات می بخشد.
لذاعلامه طباطبایی ره می فرمایند: نیز از این آیه شریفه که دریغ و حسرت کافران را در روز رستاخیز از این جهت که شفاعت کننده ای ندارند، ترسیم می کند می توان دریافت که اصل شفاعت به مفهوم سازنده آن، درست و خردمندانه و قرآنی است که می فرماید:
فَما لَنا مِنْ شافِعینَ وَ لا صَدیقٍ حَمیمٍ (سوره شعراء  آیات 100 و 101)
پس برای ما، نه شفاعت کنندگانی است و نه دوستی پر مهر و دلسوز.