۱۳۹۹-۵-۸، ۰۷:۱۴ عصر
ایستادگى در برابر شهوت و کششهاى انحرافى درونى، تنها با تکیه بر ایمان و قدرت اراده، امکانپذیر است، هرچه ایمان و اراده قویتر باشد، مقاومت او در برابر جاذبههاى جنسى بیشتر و عفّت او افزوده میگردد. تمام امورى که بهگونهاى در تقویت این دو عنصر اصلى عفت مؤثرند و از آلودگیهاى جنسى پیشگیرى میکنند، عوامل عفتاند که مربی باید با توجه به سن مخاطبین خود در حلقه و روحیاتشان به وسیله ابزارهای مختلف، این عوامل را تقویت و ترویج کنید تا عفت و پاکدامنی تقویت شود. مهمترین عوامل عفت از این قرار است:
ایمان یعنی اینکه اعتقادات شخص در دلش رسوخ کند و انسان نسبت به اعتقادات خویش به یک باور قلبی برسد. اعتقاد به اینکه خالق و ناظری دارد و معاد و قیامتی در پیش است و این دنیا محل گذر است و بالاخره در محکمه الهی حضور پیدا خواهد کرد. ایمان به خدا و زندگى پس از مرگ، قویترین عوامل عفت است. شخص با ایمان، خداوند متعال را همه جا حاضر و ناظر میداند و باور دارد که همه کارهاى او به وسیله فرشتگان الهى در پروندهاى ثبت میشود و روزى مورد رسیدگى قرار خواهد گرفت و عاقبت، بهشت، سرنوشت نیکوکاران و دوزخ، کیفر تبهکاران است. خداوند در قرآن کریم میفرماید: «أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرى؟؛ آیا نمىداند که همانا خداوند [همه چیز را] مىبیند؟» (علق،14) هرچه غفلت انسان نسبت به این موضوع که دائم در محضر خداوند متعال است و خداوند همواره ناظر بر اعمال او میباشد کمتر باشد، به همان میزان حیا و عفت او زیاد خواهد بود.
در واقع بیحیایی و بیعفتی مربوط به زمانی میشود که انسان از خداوند غافل میشود و او را از یاد میبرد. امام خمینی قدس سرّه در جملهای زیبا فرموده اند: «عالم محضر خداست، در محضر خدا معصیت نکنید».
ایمان یعنی اینکه اعتقادات شخص در دلش رسوخ کند و انسان نسبت به اعتقادات خویش به یک باور قلبی برسد. اعتقاد به اینکه خالق و ناظری دارد و معاد و قیامتی در پیش است و این دنیا محل گذر است و بالاخره در محکمه الهی حضور پیدا خواهد کرد. ایمان به خدا و زندگى پس از مرگ، قویترین عوامل عفت است. شخص با ایمان، خداوند متعال را همه جا حاضر و ناظر میداند و باور دارد که همه کارهاى او به وسیله فرشتگان الهى در پروندهاى ثبت میشود و روزى مورد رسیدگى قرار خواهد گرفت و عاقبت، بهشت، سرنوشت نیکوکاران و دوزخ، کیفر تبهکاران است. خداوند در قرآن کریم میفرماید: «أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرى؟؛ آیا نمىداند که همانا خداوند [همه چیز را] مىبیند؟» (علق،14) هرچه غفلت انسان نسبت به این موضوع که دائم در محضر خداوند متعال است و خداوند همواره ناظر بر اعمال او میباشد کمتر باشد، به همان میزان حیا و عفت او زیاد خواهد بود.
در واقع بیحیایی و بیعفتی مربوط به زمانی میشود که انسان از خداوند غافل میشود و او را از یاد میبرد. امام خمینی قدس سرّه در جملهای زیبا فرموده اند: «عالم محضر خداست، در محضر خدا معصیت نکنید».