خیابان
خزان
خلوت
و خویشتن داری آسمان از باریدن !
تو را
تمام خاطرات را
تمام خط خوردگی های روح را
به ذهنم مسلط می کند .
یک روز آرزو شد
بودنت باشد !
دستانم بــــــــــــــــــــــــــاز بـــــــــــــــــــــــــــــــاز
چشمانم خیـــــــــــــــــــــــــــــس خیـــــــــــــــــــــــــــــــــس
همراهم تــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــار تــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــار
انگار مــــــه به مهمانی آورده ام !
شاید کمی غیر محاسباتی
نگاشتمت . . .
شاید هم سراپا شعر و غزل
خــــــــــارج از قـــــــافیه ی عــــــــــــــرف
سرودمــــــــتـــــــــــــــ . . . !
آمدی اما کو دیده ی خیال را که بماند !؟
زهـــــــــــــــــــــــی به ماندن حبــــــــــــــــــــــــاب روی آبـــــــــــ !
زهــــــــــــــــــــــــی به ماندنت ، خیـــــــــــــــــــــــال خوش . . !
"خـــــــــــــیال حـــــــــــــــــباب گـــــــــــین مــــــــــــن"
نخند !
رفتن که بوییدن ندارد !
رفتن که شعر گفتن ندارد !
قســــــــــــــــــــاوت است !
خســــــــــــــــــــــاست است !
تو راست گفتی . .
شاید کمی حســــــــــــــادت است !
هرچه هست،
هست و
نیست تویی . . .!
تو شنیدی کسی از من بپرسد چه میل دارم؟
یا کسی بگوید آخرین دفاع من را شنیده است ؟!
انگار که حرف های من در تکاپوی تاریخ و حوادث دود شد
وقتی سکوتم را
ببین ابرهای سیاه شهر شما جا گذاشتم !
پس هر وقت که باریدند
حواست را خوب جمع کن !
و گوش کن
این سکوت من است که هـــــــــــــــــــــــــــــــای هـــــــــــــــــــــــــــــــای
جای خودم
_حرف هایم_
جای دلـــــــــــــــــــــم
_شکسته هایش_
جای دلــــــــــــــــــــــت
_تاب و التهابش_
جای خـــــــــــــــــــــــــدا
_حکم و قضایش_
می بارد . . .
خزان
خلوت
و خویشتن داری آسمان از باریدن !
تو را
تمام خاطرات را
تمام خط خوردگی های روح را
به ذهنم مسلط می کند .
یک روز آرزو شد
بودنت باشد !
دستانم بــــــــــــــــــــــــــاز بـــــــــــــــــــــــــــــــاز
چشمانم خیـــــــــــــــــــــــــــــس خیـــــــــــــــــــــــــــــــــس
همراهم تــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــار تــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــار
انگار مــــــه به مهمانی آورده ام !
شاید کمی غیر محاسباتی
نگاشتمت . . .
شاید هم سراپا شعر و غزل
خــــــــــارج از قـــــــافیه ی عــــــــــــــرف
سرودمــــــــتـــــــــــــــ . . . !
آمدی اما کو دیده ی خیال را که بماند !؟
زهـــــــــــــــــــــــی به ماندن حبــــــــــــــــــــــــاب روی آبـــــــــــ !
زهــــــــــــــــــــــــی به ماندنت ، خیـــــــــــــــــــــــال خوش . . !
"خـــــــــــــیال حـــــــــــــــــباب گـــــــــــین مــــــــــــن"
نخند !
رفتن که بوییدن ندارد !
رفتن که شعر گفتن ندارد !
قســــــــــــــــــــاوت است !
خســــــــــــــــــــــاست است !
تو راست گفتی . .
شاید کمی حســــــــــــــادت است !
هرچه هست،
هست و
نیست تویی . . .!
تو شنیدی کسی از من بپرسد چه میل دارم؟
یا کسی بگوید آخرین دفاع من را شنیده است ؟!
انگار که حرف های من در تکاپوی تاریخ و حوادث دود شد
وقتی سکوتم را
ببین ابرهای سیاه شهر شما جا گذاشتم !
پس هر وقت که باریدند
حواست را خوب جمع کن !
و گوش کن
این سکوت من است که هـــــــــــــــــــــــــــــــای هـــــــــــــــــــــــــــــــای
جای خودم
_حرف هایم_
جای دلـــــــــــــــــــــم
_شکسته هایش_
جای دلــــــــــــــــــــــت
_تاب و التهابش_
جای خـــــــــــــــــــــــــدا
_حکم و قضایش_
می بارد . . .
نمیشکنم !
تنها
گاهی
مچاله می شوم . . .
تنها
گاهی
مچاله می شوم . . .