میلاد آقا امام حسین علیه السلام و روز پاسدار تهنیت باد

[ADMIN]

بسم رب الحسین
با تبریک عید ولادت امام حسین علیه السلام و روز پاسدار را به تمام آزادگان جهان تبریک میگم
در این پست به اقتضای توانی که دارم مطالبی از این امام جهت الگو برداری درج میکنم
امیدوارم عامل باشم و برایتان مثمر باشد
یا علی
به امید ظهور منتقم خون خدا

[ADMIN]

طبق طبق گل شب بو

نثار کلبه مولا
ز سمت عرشِ معلاّ.

و در صبحگاهی، عطر گل های بهشتی، فضای کوچه های
خاموش شهر را پر می کند و مدینه گلباران می شود.

شمیم دلاویز آلاله ها، از آسمان و زمین می تراود
و پروانه های عاشق، قاصدک های شادی را همراهی می کنند
تا خانه محقری در شهر مدینه، غرق نور شود.

بال های سبز جبرئیل، سایبان آسمان خانه ولایت می شود
و حیاط کوچک مولا، رستنگاه شقایق وحشی.

کربلا در خودش نمی گنجد و دست های آبی دریای
فرات، پولک های نقره ای ماهی ها را می شوید.

آلاله های سرخِ همیشه عاشق، در امتداد نهر علقمه،
سیرابِ شبنم های سحرگاهی می شوند و ثانیه ها، از حرکت باز
می ایستند، تا تاریخ، در کربلا پا بگیرد و کربلا معنا بگیرد.

علی علیه السلام ، در محراب خود، آرام نمی گیرد.
اشک های مناجات، با لبخندِ مولا، در هم آمیخته اند و
سجّاده او، را ز شکوفه های بهارْ نارنجِ تبسم شده است.

فاطمه علیهاالسلام چشم هایش می خندد و قابله های آسمانی،
او را در هاله ای از نور پوشانیده اند و حاملان عرش، در
اشتیاق دیدار و تبرّک جستن مولودِ مبارک، آرام و قرار ندارند.

... و حسین علیه السلام می خندد؛ تبسم کودکانه ای
که از آن بوی سیب می تراود و مظلومیت.

آری! حسین می خندد و مروارید اشک، چونان
دانه های تسبیح، در چشم های پیامبر، حلقه می زند.

نفحه باران، کوچه های مدینه را عطر آگین کرده و
صورت گرد و غبار گرفته شهر را شسته است.

نسیم ملایمی از سمت کوه های سر سبز اطراف مدینه، در چهار
سمت شهر می پیچد و هوای خیابان ها را دلپذیرتر می کند.

آن دورها «فطرس»، در خاموشی خودش، فرو رفته است.
حالتی مثل دلهره، تمام وجودش را فرا گرفته است.

سر بر آسمان بلند می کند. دسته دسته حوریان و
فرشتگانِ سبزپوش و سفیدپوش، به سمت زمین پر گشوده اند.

چونان مرغان مهاجری که تعداشان از عهده شمارش، بیرون باشد.
خدای من! چه خبر است؟ نکند قیامت شده باشد؟ پس آن گاه، وای بر من.

دلش شور می زد. سر بر آسمان بر می دارد و فریاد می زند:
شما را به خدا، چه اتفاقی افتاده است، به کجا می روید؟!...

و طنین صدایی در عرش می پیچد که «امروز، خدا به پیامبر،
نوه ای عطا کرده است، حسین نام».

«فطرس» تشنه دیدار می شود و عاشق نادیده فرزندِ نبی.
مثل چلچراغی که منزل را روشن کند، قنداق کوچکِ حسین علیه السلام
خانه علی علیه السلام را روشن کرده است و خانه مولا مهبط ملایکه شده است.

«فطرس» جلو می رود و قنداق کوچک را غرق بوسه می کند،
شهپرهای سوخته را متبرّک می سازد و ناگهان...

شهپرهایش مثل رنگین کمان باز می شود و به واسطه حسین علیه السلام
خردسال، بخشیده می شود.

به آسمان ها صعود می کند و از حنجره عشق فریاد می آورد
«من آزاد کرده حسینم، من آزاد کرده حسینم»

و حسین متولّد می شود و کربلا پا می گیرد.
ابراهیم قبله آرباطان

[ADMIN]

بسم رب الحسین علیه السلام
همه خود را برای برپایی یک جشن زیبا و پر سرور که آوازه آن هفت آسمان را گرفته بود آماده می کردند و مردم  منتظر تولد نوزادی بودند که می خواست با حضورش دنیای زمینیان را دگرگون کند و جهان را سرشار از مهر و محبت و زیبایی کند.

جشن تولدی که در دنیای آدم ها نظیر نداشته و نخواهد داشت، چرا که میزبان اصلی این جشن پیامبر خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و مهمانان آن را گروهی از بهترین مردم زمین و گروهی از بهترین های اهل آسمان تشکیل می دادند.

همه خود را مهیا کرده اند. بالاخره انتظار به پایان رسید و در روز سوم ماه شعبان المعظم کودکی چشم به جهان گشود که قرار بود زیباترین جشن تولد تاریخ برای او توسط پیامبر خدا گرفته شود.

پیامبر خدا هر روز در انتظار زیباترین خبر تاریخ روزهای خود را سپری می کرد تا اینکه خبر ولادت فرزند دخترش به او رسید و به محض شنیدن این خبر مسرت بخش خود را به خانه علی و فاطمه رسانید و از خادم خانه درخواست کرد که نوه گرامیش را در آغوش او قرار دهد، چرا که دیگر برای دیدن این فرزند تاب و قرار نداشت.

خادم خانه فرزند را در پارچه ای سفید پیچیده و او را خدمت پیامبر خدا برد و پیامبر بعد از مشاهده او در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفتند و با اذان و اقامه پیامبر خدا همه آسمانیان از تولد بهترین فرزند رسول خدا خبردار شدند و همه برای برپایی یک جشن باشکوه در خانه علی و فاطمه دعوت شدند.
سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر» که به عربی «حسین» خوانده می شود، نام بگذار. چون علی علیه السلام برای تو بسان هارون برای حضرت موسی بن عمران است جز آن که تو خاتم پیغمبران هستی.

میزبان اصلی این جشن با شکوه پیامبر خدا و علی و فاطمه بودند و مهمانان ویژه این بزم بزرگ فرشته وحی با هزاران فرشته دیگر بود و هدیه این جشن بزرگ سلام و نام زیبایی بود که از طرف خداوند متعال توسط جبرییل امین وحی برای فرزند پیامبر خدا به ارمغان آورده شده بود که به محض ورودش به خانه وحی هدیه خود را تقدیم پیامبر کرد و فرمود:

سلام خداوند بر تو باد ای رسول خدا، این نوزاد را به نام پسر کوچک هارون «شبیر» که به عربی «حسین» خوانده می شود، نام بگذار. چون علی علیه السلام برای تو بسان هارون برای حضرت موسی بن عمران است جز آن که تو خاتم پیغمبران هستی. (1)

[ADMIN]

به مناسبت تولد امام حسین علیه السلام

هدایای ویژه و اختصاصی دیگری نیز از طرف خداوند برای این مولود با برکت در نظر گرفته شده بود که امام عسکری علیه السلام در روز ولادت او با توصیه به خواندن این دعای زیبا، این هدایای اختصاصی  را معرفی کردند:

«(اَللّهُمَ اِنّي اَسئَلُکَ بِحَقّ المَولُود فِي هذا اليَوم المَوعُود بِشَهادَتِهِ قَبلَ اِستِهالِهِ وَ وِلادَتِهِ بکته السّماء وَ مَن فِيها وَ الاَرض وَ مَن عَلَيها. اَلمُعَوّضُ مِن قَتلِهِ اَن الاَئِمّه مِن نَسلِهِ وَالشَّفاء فِي تُربَتِهِ وَالفَوزَ مَعَهُ فِي اَوَبَتِهِ وَالاَوصياءَ مِن عِترَتِهِ بَعدَ قائِمهُم وَ غَيبَتِهِ؛
خداوندا! من تو را به مقام مولود اين روز مي خوانم، او که پيش از چشم باز کردنش به دنيا و قبل از آنکه تولد يابد، وعده و خبر شهادتش داده شد، آسمان و هر کس در آن بود و زمين و هر کس بر روي آن بود بر او گريه کرد.

او که در عوض شهادتش ائمه علیهم السلام از نسل او شدند و شفا در تربت او قرار داده شد و فوز و رستگاري با او در روز رجوع و بازگشت او و اوصياء از خاندان وي بعد از قائم علیه السلام آنان و سپري شدن غيبت او مي باشد.)
پیامبر خدا می خواست همه در این محبت و عشق سهیم شوند و به همین جهت از مردم می خواست تا عشق خود را به این فرزند ابراز کنند و محبت و عشق به حسین را رمز و راز سعادت و خوشبختی می دانست وقتی که می فرمود: هر کس این دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر که با آنان دشمنی ورزد با من دشمنی نموده است.

هرچند گاهی بغضی حزن آمیز پیامبر خدا و دخترش را فرا می گرفت، ولی هفت روز تمام این جشن با شکوه ادامه داشت تا اینکه در روز هفتم فاطمه دختر پیامبر برای فرزندش گوسفندی را قربانی کرد و سر فرزندش را تراشید و هم وزن موی سر او نقره صدقه داد و به این ترتیب فقرا و نیازمندان نیز در این جشن تولد با شکوه دعوت شدند و متنعم شدند.

اما انگار قرار نبود که این جشن بزرگ تمام شود و هر روز بر خوشحالی پیامبر و علی و فاطمه افزوده می شد و هر روز و شب زمینیان و آسمانیان از خوشحالی و شور و شوق بی حد و مرز پیامبر نسبت به این نوزاد در شگفتی بودند.

فرزندی که عشق بی پایان پیامبر اسلام بود و او در پاسخ به این سوال که کدام یک از خانواده خود را بیشتر دوست می دارید همیشه می فرمود: (حسن و حسین) که قلب پیامبر را مملو از محبت و عشق کرده بودند.

دریای محبتی که هرگز از ابزار عشق به فرزندش سیراب نمی شد و بارها مردم می دیدند که پیامبر خدا فرزندش را در آغوش می گیرد و به سینه می فشارد و می بوید و می بوسد. (2)

پیامبر خدا می خواست همه در این محبت و عشق سهیم شوند و به همین جهت از مردم می خواست تا عشق خود را به این فرزند ابراز کنند و محبت و عشق به حسین را رمز و راز سعادت و خوشبختی می دانست وقتی که می فرمود: هر کس این دو فرزندم را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر که با آنان دشمنی ورزد با من دشمنی نموده است. (3)

شاید باورش سخت باشد ولی این جشن با شکوه بیش از شش سال و تا زمان رحلت پیامبر اسلام به طول انجامید و این زیباترین و با شکوه ترین و طولانی ترین جشنی بود که در آسمان و زمین برپا شد، تا همه به بزرگی و عظمت و شان و مقام این نوزاد آسمانی پی ببرند.

پی نوشت:
1- معانی الاخبار، ص57.
2- ذخائر العقبی، ص122.
3- الاصابه، ج11، ص330.
https://article.tebyan.net

[ADMIN]

آیت الله اراکی فرمود:
شبی خواب امیرکبیر را دیدم، جایگاهی متفاوت و رفیع داشت
پرسیدم چون شهیدی و مظلوم کشته شدی این مرتبت نصیبت گردید؟
با لبخند گفت
خیر
سؤال کردم چون چندین فرقه ضاله را نابود کردی؟
گفت
نه
با تعجب پرسیدم
پس راز این مقام چیست؟
جواب داد
هدیه مولایم حسین است!
گفتم چطور؟
با اشک گفت
آنگاه که رگ دو دستم را در حمام فین کاشان زدند؛ چون خون از بدنم میرفت تشنگی بر من غلبه کرد سر چرخاندم تا بگویم قدری آبم دهید؛ ناگهان به خود گفتم میرزا تقی خان! ۲ تا رگ بریدند این همه تشنگی! پس چه کشید پسر فاطمه؟ او که از سر تا به پایش زخم شمشیر و نیزه و تیر بود! از عطش حسین حیا کردم ، لب به آب خواستن باز نکردم و اشک در دیدگانم جمع شد
آن لحظه که صورتم بر خاک گذاشتند امام حسین آمد و گفت
به یاد تشنگی ما ادب کردی و اشک ریختی؛ آب ننوشیدی این هدیه ما در برزخ، باشد تا در قیامت جبران کنیم
كرامات امام حسین(ع)

[ADMIN]

یکی از علمای بزرگ، جناب حبیب را در خواب دید که در غرفه‌های بهشتی به انواع

نعمت‌های پروردگار متنعم و بساط نشاط برای او گسترده، بعد از عرض ارادت گفت: ای

حبیب! چگونه شکر این نعمت را اداء‌ می‌کنی که در جوانی خدمت حضرت رسول(صلی

الله علیه و آله) بودی، و در پیری موی سفید خود را در راه یاری فرزند پیامبر(صلی الله

علیه و آله) به خون خود خضاب نمودی، آیا آرزوی دیگری داری؟
فرمود: آرزو دارم به دنیا برگردم،‌و در جمله عزاداران حسین(علیه‌السلام) داخل شوم

زیرا که از سید دو عالم شنیدم که فرمود:
 
«هر کس در مجلس عزای فرزندم حسین(علیه‌السلام) از روی معرفت اشک بریزد،


خداوند کریم ثواب صد شهید به او عطا فرماید و درجات او را در بهشت

بیفزاید.»..........
فضائل امام حسین(ع)

[ADMIN]

از سید علی حسینی نقل شده که گفت: در مشهد مقدس روز عاشورا یکی از رفقا برای ما

کتاب مقتل می‌خواند،‌به این حدیث رسید که حضرت باقر(علیه‌السلام) فرمودند:

«هر کس در مصیبت حسین(علیه‌السلام) اشک چشمش روان شود اگر چه به قدر بال

مگسی باشد، خداوند گناهان او را بیامرزد اگر چه به قدر کف دریا باشد.»
 
شخصی در مجلس بود انکار این حدیث کرد و گفت: این را عقل نمی‌ پذ یرد، و بحث

درگرفت و بعد از آن متفرق شدیم.
همان شب در خواب دید که قیامت بر پا شده و مردم در زمینی هموار برانگیخته

شده‌اند،... گرما شدت یافت و تشنگی غالب گشت، هر طرف به طلب آب رفت نیافت، تا

اینکه حوض بسیار بزرگ و پرابی را دید که آب آن از برف سردتر است. و در کنار آن

دو مرد و یک زن سیاهپوش محزون ایستاده‌اند.
پرسید: ایشان کیستند؟ گفتند: حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) و علی(علیه‌السلام) و

فاطمه(سلام الله علیها).
گفت: چرا این‌ها سیاه پوشیده‌اند و محزون هستند؟ گفتند: مگر امروز عاشورا نیست؟

اینها به همین خاطر محزون هستند.
 
گوید: نزدیک حضرت فاطمه(سلام الله علیها) رفتم و درخواست آب نمودم. آن حضرت

رو به به من کردند و فرمودند: تو منکر فضل گریه بر نور چشم من حسین هستی؟ که او

را از روی ظلم و دشمنی کشتند! خدا لعنت کند کشنده، و ستم کننده بر او، و کسی را که

مانع شد از آشامیدن آب.
پس از خواب بیدار شد و از گفته خود پشیمان گشت و به سوی خدا توبه نمود
بحار‌الانوار- منتخب طریحی
برگرفته از وبلا�http://pilgrim133.blogfa.com/post/86

[ADMIN]

ديدار امام حسين (ع) هنگام مرگ


يكى از علماى متدين مى گفت : پيرمردى اهل علم تقريبا 90 سال عمر داشت مريض شد و مدت دو ماه بسترى بود و در اواخر عمرش زبانش بند آمده بود، ابدا قدرت حركت نداشت ؛ روزى به ديدن او رفتم و هر چه او را صدا زدم متوجه نشد او را با دست تكان دادم ، بيدار نگرديد. ناگاه ديدم چشم هايش را باز كرد و با عجله گفت : عبا و عمامه من را بياوريد، بياوريد، زود باشيد خبر آوردند كه آقايم امام حسين عليه السلام به ديدن من مى آيد، اطاق را تميز نماييد.


اين مريض دو ماه بود كه حركت نداشت به عجله از جاى برخاست و نشست و دو دست خود را به سينه گذاشت و گفت ((السلام عليك يا مولا)) آقا حسين جان ! خوش آمدى ، چه خوب از ذاكرى ياد كردى اين بگفت و خوابيد، گويا مدت ها بود كه روح از بدنش مفارقت كرده .


گر طبيانه بيايى به سر بالينم /// به دو عالم ندهم لذت بيمارى را

[ADMIN]

مردي باديه نشين نزد امام حسين(ع) رفت و گفت: «اي پسر رسول خدا ... ديه کامل انساني بر گردنم است. اما من اين اندازه پول ندارم که بتوانم با آن بدهي ام را تسويه کنم. از طرفي ميان اهل بيت(ع) نيز سخاوتمندتر از شما نيافتم.»
امام حسين(ع) فرمودند: «از تو سه سئوال مي پرسم. اگر بتواني به هر کدام از سئوال ها پاسخ صحيح بدهي ثلث بدهي ات را مي پردازم و اگر به هر سه سئوال جواب صحيح دادي، تمام بدهي ات را خودم پرداخت مي کنم.»
مرد عرب گفت: پسر رسول خدا، شما که خاندان علم و معرفت هستيد از من حقير سئوال داريد؟ امام فرمودند: از جدم رسول خدا شنيدم که مي فرمود: «المعروف بقدر المعرفه (نيکي به افراد بايد به اندازه معرفت آن ها باشد.)
حضرت پرسيد: برترين کارها چيست؟
مرد گفت: ايمان به خدا.
حضرت پرسيد: راه نجات از هلاکت چيست؟
مرد جواب داد: توکل و اعتماد به خداوند.
حال بگو زينت آدمي به چيست؟ مرد پاسخ داد: علمي که همراه بردباري باشد. امام فرمودند: اگر اين را نداشت؟ مرد گفت: مالي که با مردانگي همراه باشد. امام فرمودند: اگر اين را نيز نداشت؟ مرد جواب داد: فقري که با صبر توأم باشد. امام گفتند: اگر اين را هم نداشت چه؟ مرد پاسخ داد: در اين صورت زينت او در اين است که صاعقه اي از آسمان فرود آيد و او را بسوزاند.
اباعبدالله تبسمي کردند و يک کيسه هزار ديناري با انگشتري که نگين آن دويست درهم ارزش داشت به او دادند و فرمودند: با اين دينارها قرض خود را ادا کن و با فروش اين انگشتر زندگي ات را اداره کن.
مرد عرب آن ها را گرفت و گفت: خدا داناتر است که رسالت خود را در کجا قرار دهد.

[ADMIN]

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  سوم شعبان سال روز تولّد سومین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام است. برای این مناسبت در موضوعات زیادی می توان به ایراد سخن پرداخت که به عنوان نمونه چند موضوع را همراه با منابعی برای تحقیق و مطالعه معرفی کرده و یکی از آن ها را برای استفاده مبلّغان گرامی تبیین خواهیم نمود.
 
1 ـ امام حسین علیه السلام از زبان پیامبر صلی الله علیه و آله
 
مدارک:
 
1 ـ بحارالانوار، علامه ی مجلسی، چاپ اسلامیّه، جلد 35، ص 34 به بعد و جلد 43، ص 239 و جلد 44، صفحات 244 و 245 و...
 
2 ـ موسوعة کلمات الامام الحسین علیه السلام ، معهد تحقیقات باقر العلوم، چاپ اوّل، 1373، ناشر: دارالمعروف، ص 9 تا 101.
 
3 ـ جلاء العیون، علامه ی مجلسی، انتشارات علمیه اسلامیه، ص 278 و 279.
 
4 ـ مناقب آل ابی طالب، علی بن شهرآشوب، انتشارات علاّمه قم؛ ج 4.
 
5 ـ کمال الدّین و تمام النّعمة، صدوق، چاپ جامعه ی مدرسین، ج 1، ص 264 تا ص 269.
 
2 ـ اجرای سنّت های نیکو هنگام تولد
 
مانند: مراسم نامگذاری، قرائت اذان و اقامه در گوش، عقیقه، صدقه دادن هم وزن موی سر نوزاد، انتخاب دایه ی خوب، مراسم تبریک و تهنیت خویشان و ملائکة و...
 
مدارک:
 
1 ـ اصول کافی، کلینی، ترجمه ی سیدجواد مصطفوی، ج 2.
 
2 ـ نفس المهموم و نفثة المصدور، حاج شیخ عباس قمی، نگارش کمره ای، انتشارات اسلامیه، ص 5 تا 22.
 
3 ـ بحارالانوار، علامه ی مجلسی رحمه الله ، چاپ اسلامیه، ج 43، ص 239 تا ص 252.
 
4 ـ منتهی الآمال، محدث قمی، چاپ علمی، ص 342 و ص 343.
 
5 ـ جلاء العیون، علامه ی مجلسی، چاپ اسلامیه، ص 378.
 
3 ـ اسامی، القاب و کنیه ها
 
مدارک:
 
1 ـ مناقب آل ابی طالب، علی بن شهرآشوب، چاپ علاّمه قم، ج 3، ص 398 و ج 4، ص 78 به بعد.
 
2 ـ بحارالانوار، علامه ی مجلسی، چاپ اسلامیّه، ج 43، ص 238 تا 252.
 
3 ـ تذکرة الائمه، محمدباقر لاهیجی، ناشر مولانا، تهران، ص 84.
 
4 ـ سیره ی چهارده معصوم، محمد محمدی اشتهاردی، نشر مطهّر تهران، ص 305 به بعد.
 
5 ـ منتهی الآمال، محدث قمی، چاپ علمی، ج 1، ص 342 به بعد.
 
4 ـ خبر شهادت امام حسین علیه السلام هنگام
 
مدارک شیعه:
 
1 ـ اصول کافی، کلینی، ترجمه ی سیدجواد مصطفوی، چاپ اسلامیه، ج 2، ص 364 به بعد.
 
2 ـ راه ما راه و روش پیامبر ماست، علامه حاج شیخ عبدالحسین امینی، ترجمه ی محمدباقر شریف موسوی همدانی، چاپ مکتبة الامام امیرالمؤمنین علیه السلام تهران، نوبت دوم.
 
3 ـ مناقب آل ابی طالب، علی بن شهرآشوب، ج 4، ص 78 به بعد.
 
4 ـ بحارالانوار، علامه ی مجلسی، چاپ اسلامیّه، جلد 43، ص 239 به بعد.
 
مدارک اهل سنّت:
 
1 ـ الجامع الصحیح و هو سنن الترمذی، محمد بن عیسی بن سورة، چاپ دارالفکر بیروت، ج 5، ص 614 تا ص 622.
 
2 ـ صحیح البخاری، البخاری، چاپ دارالفکر، بیروت، ج 4، ص 216 و 217.
 
3 ـ صحیح مسلم بشرح الامام النوویّ، چاپ دارالفکر، بیروت، ج 15، ص 192.
 
4 ـ سنن ابن ماجه، ابن ماجه، چاپ دارالفکر، بیروت، ج 1، ص 51.
 
5 ـ الحسین و السنّة، سید عبدالعزیز طباطبائی، ص 13 به بعد.
 
6 ـ ترجمة الامام الحسین علیه السلام من تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، مؤسسه ی محمودی، بیروت، طبع اوّل.
 
5 ـ سال روز تولد امام حسین علیه السلام و روز پاسدار